Τρίτη 5 Ιούλη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 19
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
Η στήριξη

«

Για στήριξη της Πολιτείας» στα στεγνά προγράμματα απεξάρτησης μίλησε ο πρόεδρος της Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής για τα ναρκωτικά και βουλευτής της ΝΔ, Κ. Κιλτίδης, στην «Αποφοίτηση» του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ) που έγινε την περασμένη Κυριακή στη Θεσσαλονίκη. Η «Αποφοίτηση» είναι μια εκδήλωση - γίνεται δυο φορές το χρόνο - όπου συγκεντρώνονται τα παιδιά που κατάφεραν να ολοκληρώσουν κάποιο απ' τα προγράμματα του ΚΕΘΕΑ και για πέντε τουλάχιστον χρόνια δεν κάνουν καμιά χρήση.

Την περασμένη Κυριακή αποφοίτησαν απ' το ΚΕΘΕΑ 60 νέοι, πιστοποιώντας με το παράδειγμά τους ότι όταν δοθούν τα κατάλληλα κίνητρα στους εξαρτημένους και το αποφασίσουν και οι ίδιοι, τότε είναι δυνατόν να μείνουν μακριά απ' τις ουσίες. Τη μάχη της απεξάρτησης τη δίνουν κάθε χρόνο 1.500 παιδιά στις κοινότητες και την επανένταξη του ΚΕΘΕΑ και 500 παιδιά στις αντίστοιχες δομές του «18 Ανω». Χιλιάδες παιδιά, δηλαδή, χάρη στην υπερεικοσαετή παρουσία και δράση των στεγνών προγραμμάτων «καθάρισαν» απ' τις ουσίες και απ' το σκοτάδι των ναρκωτικών βρέθηκαν ξανά στο φως της ζωής.

Κι αντί αυτή η τρανή νίκη των παιδιών, των γονιών και των θεραπευτών ν' αποτελεί φωτεινό οδηγό, η κυβέρνηση γυρίζει την πλάτη σ' αυτή την τιτάνια μάχη. Ετσι ο ίδιος ο Κ. Κιλτίδης στην εισήγησή του στη Διακομματική Επιτροπή χαρακτήρισε την ουσιοεξάρτηση «αυτοπροκαλούμενη νόσο με χαρακτηριστικά χρονιότητος και υποτροπής». Πρόκειται δηλαδή για ιατροκεντρική οπτική, που αγνοεί την πρόληψη και εξοβελίζει τους εξαρτησιογόνους παράγοντες των κοινωνικών αδιεξόδων, όπως η φτώχεια, τα εμπόδια στο σχολείο, οι δυσκολίες στις οικογένειες κλπ.

Επόμενο βήμα αυτής της παραδοχής ήταν το σχέδιο του Προεδρικού Διατάγματος για τη χορήγηση αδειών ίδρυσης και λειτουργίας θεραπευτικών κέντρων και συμβουλευτικών σταθμών για τα ναρκωτικά (δόθηκε στη δημοσιότητα στις 27/6/2005), όπου πέρα απ' την ιδιωτικοποίηση της απεξάρτησης και την εμπορευματοποίηση του ανθρώπινου πόνου, οδηγούνται σε ομηρία οι θεραπευτικές κοινότητες, καθώς, ούτε λίγο ούτε πολύ, πρέπει να λειτουργήσουν σαν ψυχιατρικές κλινικές.

Αν στην υπερεικοσάχρονη ιστορία τους οι θεραπευτικές κοινότητες αντιμετώπιζαν την εξάρτηση ως κάτι το βιολογικό ή το φυσικό και υποτροπιάζον, τότε δε θα είχαν να παρουσιάσουν καμιά εκδήλωση αποφοίτησης. Κι όσοι αναγνωρίζουν αυτή την πλευρά, δεν μπορούν τη μια στιγμή να τάζουν στήριξη κι απ' την άλλη να βάζουν θηλιά στο λαιμό των κοινοτήτων.

Κάποιοι απ' τους νέους που πέφτουν στα ναρκωτικά το κάνουν γιατί δεν αντέχουν - μεταξύ των άλλων - την υποκρισία του αφόρητου περιβάλλοντος που διαμορφώνει γι' αυτούς η κρίση του συστήματος. Το χειρότερο που θα μπορούσε να γίνει γι' αυτούς είναι μια ακόμα «δόση» υποκρισίας...


Γ. Μ.


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ