Σε ένα αναμάσημα των πολιτικών που μέχρι σήμερα προβάλλει η κυβέρνηση και επιμένοντας να συνδέει τον εκσυγχρονισμό και την εξέλιξη της κοινωνίας με τις αντιδραστικές στοχεύσεις των συμφωνιών της Λισαβόνας προχώρησε χτες ο υπουργός Ανάπτυξης Δ. Σιούφας, επαναλαμβάνοντας - κατά τη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου Ανταγωνιστικότητας και Ανάπτυξης(ΕΣΑΑ) - την αντιλαϊκή επιλογή της κυβέρνησης να ταυτίζει την ανταγωνιστικότητα με την απελευθέρωση των αγορών και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των επιχειρήσεων.

Ο Δ. Σιούφας χαρακτηρίζοντας την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα - στην πραγματικότητα την κερδοφορία των επιχειρήσεων - «κλειδιά» για την αύξηση του εισοδήματος και την «κοινωνική σύγκλιση», ξεκαθάρισε ότι η κυβέρνηση δεν είναι διατεθειμένη να κάνει ούτε ένα βήμα πίσω από τις πολιτικές που έχει προδιαγράψει. Κάθε διαφορετική άποψη στις αντιδραστικές επιλογές, τις απέδωσε στη «συντήρηση» και την «οπισθοδρόμηση». «Οι παλιές προσεγγίσεις - είπε - έχουν εξαντλήσει τα όριά τους», για να συμπληρώσει ανέξοδα τη χιλιοειπωμένη φανερή αντίφαση ότι η κυβέρνηση «υπερασπίζεται τις ελληνικές επιχειρήσεις και προστατεύει τους εργαζόμενους και τους καταναλωτές». Κι αυτό τη στιγμή που είναι οριστικό ότι «εργαζόμαστε για μια "ελεύθερη αγορά" που θα λειτουργεί με κανόνες».

«Οδηγός» για τα μέτρα που προβάλλει η κυβέρνηση για τη βελτίωση της θέσης της χώρας στον τομέα της ανταγωνιστικότητας, είναι τα σχετικά κριτήρια που έχουν υιοθετηθεί από διάφορους χρηματοοικονομικούς οίκους και με βάση τα οποία συντάσσεται περιοδικά πίνακας με τη θέση 51 χωρών. Πέρσι η Ελλάδα φέρεται να υποχώρησε στην 41η θέση (από 37η που ήταν το 2003), αφού την «πέρασαν» η Νότια Αφρική, οι Φιλιππίνες, η Ιορδανία και η Τουρκία. Για τη συνεχή, από το 2001 και μετά, επιδείνωση της θέσης της χώρας, ο υπουργός σημείωσε ότι συμβαίνει επειδή «η Ελλάδα δεν έχει υλοποιήσει κανέναν από τους στόχους της Λισαβόνας». Βέβαια όταν η συζήτηση φτάνει στο «γιατί», ο αντιπρόεδρος της Επιτροπής λέει ότι φταίνε η «καθυστέρηση στο άνοιγμα των αγορών, τα μονοπώλια και η μη σύνδεση της εκπαίδευσης με τις ανάγκες της αγοράς και των επιχειρήσεων» και το «αντιπαραγωγικό ωράριο». Κι όλα αυτά ενώ είναι απόλυτα βέβαιο ότι ακριβώς αυτές οι πολιτικές υπονομεύουν την αποτελεσματικότητα της οικονομίας, με όποιον δείκτη κι αν αποφασίσει κανείς να τη μετρήσει. Βέβαια ο κ. αντιπρόεδρος ανέφερε ότι η χαμηλή ανταγωνιστικότητα έχει συνέπεια το χαμηλό κατά κεφαλήν εισόδημα, την υψηλή ανεργία, το χαμηλό ποσοστό απασχόλησης, την αδυναμία αύξησης των δαπανών για κοινωνικές υποδομές και επιχειρήσεις με περιορισμένη παραγωγικότητα και κερδοφορία και άρα χαμηλά φορολογικά έσοδα, μόνο, που, όλα τα παραπάνω είναι συνέπειες άρρηκτα δεμένες με την πολιτική που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση για την περίφημη αύξηση της ανταγωνιστικότητας!!! Με δυο λόγια απ' όποια σκοπιά κι αν το δει κανείς, δεν μπορεί παρά να ξεδιπλώνεται η πραγματικότητα ότι ή κερδοφόρες επιχειρήσεις θα έχεις ή εργαζόμενους με αξιοπρεπή εισοδήματα, δαπάνες για τις αναγκαίες κοινωνικές υποδομές κλπ. Χαρακτηριστικό είναι ότι την ώρα που η κυβέρνηση μείωσε τους φορολογικούς συντελεστές για τις επιχειρήσεις στο όνομα της αύξησης της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, οι παραπάνω προσεγγίσεις δίνουν έμφαση στην αύξηση των φορολογικών εσόδων από τις επιχειρήσεις.

Κατά τα άλλα, όπως παρατήρησε με έμφαση ο πρόεδρος του ΣΕΒ Οδ. Κυριακόπουλος, όλοι οι φορείς που συμμετέχουν στο ΕΣΑΑ συμφωνούν στο 90% των δέκα στόχων που θέτει η έκθεση για την ανταγωνιστικότητα 2004, με επιμέρους παρατηρήσεις.