Στην κατεύθυνση διαχωρισμού του χρόνου εργασίας σε «ενεργή» και «ανενεργή» περίοδο, η εργοδοσία σφίγγει τον έλεγχο στα διαλείμματα και την ώρα προσέλευσης των εργαζομένων
Στην ανακοίνωσή της, η διεύθυνση προσωπικού της «ThyssenKrupp Marine Systems» - ιδιοκτήτρια των ναυπηγείων - διαπιστώνει μεταξύ άλλων: «(...) Σε κάθε διάλειμμα προστίθεται και ένας χρόνος "μετάβασης" 10 λεπτών στην αρχή και στο τέλος του διαλείμματος, ανεβάζοντας τον χρόνο διακοπής της εργασίας για κάθε διάλειμμα σε 35 λεπτά (σ.σ. από είκοσι που είναι το προβλεπόμενο)».
«Θέμα τήρησης του ωραρίου υπάρχει και κατά την έναρξη και λήξη της εργασίας» παρατηρεί η εργοδοσία. «Οι εργαζόμενοι φτάνουν πολλές φορές στα Ναυπηγεία στις 7:00 το πρωί, με αποτέλεσμα να είναι στα συνεργεία τους στις 7:20. Αντίστοιχα συμβαίνουν και το απόγευμα στη λήξη της πρωινής βάρδιας. Οι εργαζόμενοι αποχωρούν από τα συνεργεία τους στις 14:30 προκειμένου να εξέλθουν από το Ναυπηγείο στις 15:00, ώρα που τότε κανονικά λήγει η πρωινή βάρδια».
Η εργοδοσία θεωρεί ότι ο χρόνος που «ξοδεύουν» οι εργαζόμενοι το πρωί για να ετοιμαστούν για τη δουλιά τους υπονομεύει τον «πραγματικό χρόνο εργασίας», σαν να μην είναι χρόνος εργασίας και η προετοιμασία για τη δουλιά. Και προκλητικά εκτιμάει ότι «τα ανεπίσημα διαλείμματα, οι χρόνοι μετάβασης καθώς και η καθυστερημένη έναρξη αλλά και η πρόωρη διακοπή της εργασίας έχουν σοβαρή επίπτωση στην παραγωγικότητα καθώς αθροιστικά καταλαμβάνουν περισσότερο από δύο ώρες μέσα στο 8ωρο (25%). Η μισθοδοσία του χρόνου που χάνεται σε ανεπίσημα διαλείμματα και χρόνους μετάβασης και εν τούτοις αμείβεται σαν πραγματικός χρόνος εργασίας, ανέρχεται ετησίως σε περίπου 13,5 εκατομμύρια ευρώ» (!).
Κει επειδή η... χασούρα δεν μπορεί να συνεχιστεί, η εργοδοσία αποφασίζει: «Με άμεση ισχύ τα ανεπίσημα διαλείμματα και οι χρόνοι μετάβασης καθώς και η καθυστερημένη έναρξη και η πρόωρη λήξη της εργασίας δε θα είναι πλέον αποδεκτά. Προκειμένου να μπορεί να τηρείται ο πραγματικός χρόνος εργασίας και το αποδεκτό επίσημο διάλειμμα, κάποια πράγματα πρέπει να αλλάξουν. Θα πρέπει να εξασφαλιστεί ότι τα δρομολόγια των πούλμαν είναι έτσι προγραμματισμένα, ώστε να μπορούν οι εργαζόμενοι να είναι στις 7:00 το πρωί στα συνεργεία τους και να αποχωρούν από αυτά στις 15:00» (!)
Κι αυτό όταν η πλειοψηφία των εργαζομένων ξυπνάει από τις 5:30 τα χαράματα για να πάει στη δουλιά, χωρίς να παίρνει υπόψη και τις τεράστιες αποστάσεις που έχει να διανύσει κανείς μέσα στον ίδιο το χώρο των ναυπηγείων. Στην ανακοίνωση της εργοδοσίας καθορίζονται και οι «υπεύθυνοι» για την επιτήρηση των εργαζομένων (υπεροδηγοί, εργοδηγοί, προϊστάμενοι και Διευθυντές), που στο ρόλο του χαφιέ θα χρονομετρούν τους εργαζόμενους και θα καταγγέλλουν στη διοίκηση τους «παραβάτες»!
Στο όνομα της ανταγωνιστικότητας της επιχείρησης, η εργοδοσία δείχνει για άλλη μια φορά τα δόντια της, απειλώντας τους εργαζόμενους με πρόσχημα την τήρηση του ωραρίου και επιχειρώντας την επιμήκυνση του χρόνου εργασίας σε διάρκεια και σε ένταση.
«Προσπαθεί, όπως καταγγέλλει, η Εργοστασιακή Επιτροπή των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, να αποπροσανατολίσει και να μας τρομοκρατήσει, ανατρέποντας συγχρόνως εργασιακές σχέσεις και κατακτήσεις που έχουμε μέχρι τώρα, με μείωση των δραστηριοτήτων και μείωση προσωπικού». Παράλληλα προειδοποιεί την εργοδοσία και τους μηχανισμούς της «να μην τολμήσουν ή επιχειρήσουν να αφαιρέσουν δικαιώματα και κατακτήσεις γιατί θα βρουν απέναντί τους όλους τους εργαζόμενους του Ναυπηγείου αποφασισμένους να τα υπερασπιστούν».
Παράλληλα θέτει το ερώτημα γιατί η πλειοψηφία του σωματείου «Τρίαινα» τηρεί σιγή ιχθύος. «Μήπως συμφωνεί με αυτά τα μέτρα; `Η κατά τα άλλα λαλίστατη ΔΑΚΕ, το αμίλητο νερό ήπιε;`Η αισθάνονται προδομένες και οι δύο που για μια ακόμα φορά η ιδιωτικοποίηση που με τόσο πάθος υποστήριξαν ξεσκεπάστηκε και αποτελεί άμεσο κίνδυνο για τα συμφέροντα των εργαζομένων;».
Η Εργοστασιακή Επιτροπή καλεί τους εργαζόμενους σε συνεχή αγωνιστική επαγρύπνηση και σημειώνει: «Ηρθε ο καιρός να πούμε "φτάνει πια"! Να οργανωθούμε, να παλέψουμε οικοδομώντας αγωνιστικά ταξικά συνδικάτα, μακριά από τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό που κατάντησε τα σωματεία παραρτήματα κυβερνήσεων και της εργοδοσίας. Μαζί με το ΠΑΜΕ, την ελπίδα σήμερα των εργαζομένων, το αποκούμπι μας. Τον μόνο πραγματικό εκφραστή των συμφερόντων μας».