Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα Λαρισαίου αγρότη - δημοσιεύουμε το χαρτί με τα προσωρινά δικαιώματα καλλιέργειας που του έχουν αποδοθεί, μη αναφέροντας το όνομά του, «για ευνόητους λόγους» - ο οποίος χάνει το 40% της επιδότησης που έπαιρνε τα προηγούμενα χρόνια για την καλλιέργεια σταριού. Ο εν λόγω αγρότης, το 2000 καλλιέργησε 30 στρέμματα με στάρι, το 2001 έσπειρε 37,8 στρέμματα, ενώ το 2002, ακολουθώντας τη μέθοδο της αμεψισποράς - κάτι που υποδείκνυαν και οι αρμόδιοι για να «ξεκουράζεται» το χωράφι - καλλιέργησε βίκο.

Δεδομένου ότι το ύψος της επιδότησης καθορίζεται με βάση τις καλλιέργειες της περιόδου 2000 - 2002, η διαίρεση του συνόλου των καλλιεργούμενων στρεμμάτων για να βγει το σύνολο της επιδοτούμενης καλλιέργειας, γίνεται με τις τρεις περιόδους, εκ των οποίων τη μία δεν καλλιέργησε στάρι, με αποτέλεσμα να δικαιούται επιδότηση μόνο για 22,6 στρέμματα. Του «κόβουν», δηλαδή, 15,2 στρέμματα και η επιδότησή του, από 1.500 ευρώ που έπαιρνε, θα μειωθεί στα 903 ευρώ. Αν, δε, συνυπολογιστούν και τα ποσά των ποιοτικών παρακρατήσεων και υπέρ του Εθνικού Αποθέματος, που θα προκύψουν με την έκδοση των οριστικών δικαιωμάτων, τότε προκύπτει, πρόσθετη μείωση, πάνω από 100 ευρώ, με αποτέλεσμα η τελική συνολική επιδότησή του να πέσει κάτω από 800 ευρώ.

Εναλλακτικές λύσεις γι' αυτόν δεν υπάρχουν πολλές. Να καλλιεργήσει με στάρι, αλλά χωρίς επιδότηση και τα κομμένα στρέμματα, δεν τον συμφέρει, αφού, παίρνοντας μόνο την εμπορική τιμή του προϊόντος, που φέτος αναμένεται να είναι ακόμα χαμηλότερη και το ίδιο προβλέπεται και για τα επόμενα χρόνια, δεν καλύπτει ούτε το κόστος παραγωγής και «μπαίνει μέσα». Ασύμφορη είναι, επίσης και η καλλιέργεια βίκου, καθώς υπάρχει μεγάλο πρόβλημα διάθεσής του και κινδυνεύει να μείνει απούλητος. Σε άλλες, ποτιστικές καλλιέργειες δεν μπορεί να καταφύγει, επειδή τα χωράφια είναι ξερικά. Αλλα, ούτε και να πουλήσει τα κομμένα στρέμματα μπορεί, μιας και δεν τα παίρνει κανείς χωρίς να δικαιούνται επιδότησης.

Το αγροτικό εισόδημα, λοιπόν, του συγκεκριμένου παραγωγού, του οποίου ο κλήρος του είναι, σχεδόν, ίσος με το μέσο όρο που αντιστοιχεί στον Ελληνα αγρότη, δεν του φτάνει να ζήσει. Κι αν μεν καταφέρει να έχει και μια άλλη δουλιά, κάτι γίνεται. Αν όχι θ' αναγκαστεί να δώσει όλα τα χωράφια του, για ένα κομμάτι ψωμί και θα περάσει στη μεγάλη λίστα των ξεκληρισμένων μικρομεσαίων αγροτών.

Το ίδιο θα συμβεί και με πολλές χιλιάδες άλλους αγρότες, οι οποίοι μπαίνουν στη «λαιμητόμο» της περικοπής των δικαιωμάτων καλλιέργειας και επιδοτήσεων. Να, λοιπόν, πώς, με την εφαρμογή της νέας ΚΑΠ, αυξάνεται ο ρυθμός ξεκληρίσματος της μικρομεσαίας αγροτιάς και συγκεντρώνεται η γη, η παραγωγή και το αγροτικό εισόδημα στα χέρια λίγων μεγαλοαγροτών.

Βεβαίως, οι κυβερνώντες κι άλλοι παράγοντες της ΝΔ συνεχίζουν την επιχείρηση εφησυχασμού και παραπλάνησης του αγροτικού κόσμου, υποσχόμενοι ότι «όπου υπάρχουν αδικίες θα αρθούν», με στόχο να προλάβουν τις αντιδράσεις του. Ομως, οι ενστάσεις που αναμένεται να κατατεθούν θα είναι πάρα πολλές και λίγες θα δικαιωθούν για τεχνικά λάθη βασικά, καθώς οι περικοπές διευκολύνουν την κυβέρνηση στην επίτευξη του στόχου της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ για μαζικό ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς.

Αποτελεί, επομένως, επιτακτική ανάγκη η οργάνωση και η ανάπτυξη μαζικών αγώνων των φτωχομεσαίων αγροτών για να μην εφαρμοστεί η νέα ΚΑΠ, για την ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής της κυβέρνησης και της ΕΕ και για την ανάδειξη της Λαϊκής Εξουσίας, που θα εφαρμόσει μια άλλη πολιτική υπέρ των συμφερόντων τους.