Αρχικά, συμφωνώ με το κείμενο των Θέσεων. Πιστεύω ότι πρόκειται για κείμενο, που χρήζει συνεχούς επανάληψης και εμβάθυνσης, τόσο σε παλιότερες αποφάσεις του Κόμματος, όσο και στη θεωρία μας. Σκοπός μου, στο άρθρο αυτό, είναι να προβάλω - κάπως μαθηματικοποιημένα - τη συνολική εικόνα, μέσα στην οποία οι Θέσεις έρχονται να δώσουν ώθηση στην πάλη του Κόμματος για τη συγκρότηση του ΑΑΔΜ, για το πέρασμα στο σοσιαλισμό. Δεδομένο, ασφαλώς, θεωρούμε ότι ο σοσιαλισμός είναι ο επίκαιρος και εφικτός στρατηγικός στόχος του Κόμματος και το ΑΑΔΜ ο μοναδικός δρόμος που οδηγεί εκεί, δηλαδή τακτική μεν, στρατηγικής σημασίας δε.

Το Κόμμα μας, λοιπόν, σταδιακά έχει κάνει τα εξής βήματα:

14ο: Ξεκινά η ανασυγκρότηση του Κόμματος.

15ο: Διαμορφώνεται Πρόγραμμα και Καταστατικό. Καθορίζεται ο χαρακτήρας της επερχόμενης επανάστασης ως σοσιαλιστικής, η πρόταση για το ΑΑΔΜ, η σύνδεση της τακτικής και της στρατηγικής του Κόμματος.

- Γίνεται η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη (Π.Σ.) για τη δουλιά του Κόμματος στην εργατική τάξη και στο συνδικαλιστικό κίνημα, που μπαίνει άμεσα σε εφαρμογή.

16ο: Επεξεργαζόμαστε το χαρακτήρα του ΑΑΔΜ, τη Λαϊκή Εξουσία και Οικονομία και θίγεται το ζήτημα της αδύναμης σύνδεσης τακτικής και στρατηγικής στην καθημερινή δράση, στη δημιουργία προϋποθέσεων για την οικοδόμηση του Μετώπου.

17ο: Ερχεται ως ζητούμενο η ισχυροποίηση του Κόμματος και κομβικό σημείο η σύνδεση τακτικής - στρατηγικής.

- Ακολουθεί η Π.Σ. για τη Νεολαία.

Ερχόμαστε πιο κοντά στη διαδικασία αυτή, αν ανατρέξουμε στο Πρόγραμμα του Κόμματος και στην απόφαση του 17ου, όπου αναφέρονται:

1. Η εποχή μας είναι εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό.

2. Τα τελευταία χρόνια ενισχύθηκαν βασικά γνωρίσματα του ιμπεριαλιστικού σταδίου του ελληνικού καπιταλισμού και η εξέλιξη αυτή υπογραμμίζει την ανάγκη για τη συγκρότηση του ΑΑΔΜ, που αποτελεί ζωτική ανάγκη για τους εργαζόμενους και κύριο καθήκον για το Κόμμα.

3. Κινητήριες δυνάμεις της σοσιαλιστικής επανάστασης θα είναι η εργατική τάξη (ε.τ.) ως ηγετική δύναμη, οι μισοπρολετάριοι, η φτωχή αγροτιά και τα πιο καταπιεσμένα λαϊκά μικροαστικά στρώματα της πόλης.

4. Η νεολαία θα παίξει δραστήριο ρόλο στον αγώνα για το σοσιαλισμό και την οικοδόμησή του.

Από την άλλη, η θέση 3 ξεκαθαρίζει, σωστά, τη θέση της νεολαίας και δείχνει πώς συνδέεται με την ε.τ., ενώ στη συνέχεια φαίνεται πώς «διαχέεται» από καταγωγής στην κοινωνική διαστρωμάτωση και στα κινήματα και πώς ουσιαστικά μπορεί να συνδεθεί με τα επιμέρους μέτωπα πάλης. Επομένως, σε συνδυασμό με τα βιολογικά χαρακτηριστικά της (ριζοσπαστισμός, αμφισβήτηση κλπ.), επιβεβαιώνεται ο δραστήριος ρόλος της, πάντα στο πλευρό της ε.τ. και έχοντας ξεκάθαρο ότι μόνη της δεν μπορεί να παίξει ξεχωριστό, αυτόνομο ρόλο.

- Η πάλη για τα προβλήματα της νεολαίας

Στο πλαίσιο αυτό, η δράση του Κόμματος για τα προβλήματα της νεολαίας, όπως αυτά καθορίζονται στις Θέσεις, γίνεται ζωτικής σημασίας. Η δράση αυτή είναι το ένα κομμάτι προς συζήτηση για την Π.Σ. Ο σ. Ν. Σοφιανός σε άρθρο του στην ΚΟΜΕΠ (1/2000) ανέφερε: «Η τακτική μας, που δοκιμάστηκε τα χρόνια που μεσολάβησαν, είναι η πολυμέτωπη - πολύμορφη αντεπίθεση της νεολαίας στην πολιτική της άρχουσας τάξης, στην εξουσία της ολιγαρχίας, στον ιμπεριαλισμό. Με αφετηρία τα προβλήματα, την προοπτική, που αντιμετωπίζει η συντριπτική πλειοψηφία των νέων, επιδιώκουμε την ανάπτυξη των μετώπων πάλης για την υπεράσπιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων, για συλλογική - δημιουργική έκφραση των αναγκών και ενδιαφερόντων της νέας γενιάς. Η πάλη με αιτήματα σε αντιιμπεριαλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, η εναντίωση μέσα από τους αγώνες στην αιτία που γεννά προβλήματα και αδιέξοδα, ενισχύοντας τον αντιιμπεριαλιστικό προσανατολισμό του κινήματος νεολαίας, μπορεί να φέρνει κοντά το νεολαιίστικο κίνημα (ν.κ.) με το εργατικό - λαϊκό και να συνενώνει τα επιμέρους μέτωπα, δημιουργώντας όρους συνάντησης στο ενιαίο λαϊκό μέτωπο, ενάντια στον κοινό αντίπαλο, τον ιμπεριαλισμό».

Ετσι, αφού έχει προηγηθεί η Π.Σ. για την ε.τ. και τα 2 επόμενα συνέδρια, ακολουθεί τώρα η Π.Σ. για τη Νεολαία, προκειμένου να δώσει αποφασιστική ώθηση στη συγκρότηση του ΑΑΔΜ.

- Για τη στήριξη στην ΚΝΕ

Βέβαια, ο πιο ασφαλής δείκτης για την άνοδο του κινήματος είναι η συσπείρωση στην πολιτική μας και η ανάπτυξη των γραμμών της ΚΝΕ και του Κόμματος. Αυτό, ασφαλώς, δένει με την ποιοτική ενίσχυση της δουλιάς μας και της συνολικής λειτουργίας μας, όπως καθόρισε και το 17ο, αλλά και όπως το Πρόγραμμα αναφέρει: «Αναδείχνεται πιο επιτακτικά η ανάγκη, το ΚΚΕ με την πολιτική του να συμβάλει στη διαμόρφωση και ωρίμανση του υποκειμενικού παράγοντα για τη σοσιαλιστική επανάσταση». Η ΚΝΕ αποτελεί τον παράγοντα εκείνο που μπορεί να ενισχύσει την είσοδο της νεολαίας στο κίνημα, να προσδώσει πιο ποιοτικά, πιο μόνιμα, πιο συνειδητά χαρακτηριστικά, να εξασφαλίσει τη σταθεροποίηση και τη συνέχιση της ανόδου του ν.κ. σε σύνδεση με τα επιμέρους. Πρόσθετα, έτσι, θα προκύψουν και περισσότερες στρατολογίες για το Κόμμα. Γι' αυτό, λοιπόν, και το 2ο κομμάτι προς συζήτηση ασφαλώς είναι η στήριξη της ΚΝΕ από το Κόμμα. Εχουμε τα εξής δεδομένα:

1. Η απόκλιση ανάμεσα στην επίθεση που δέχεται το κίνημα και η απάντηση που δίνει εξαλείφεται τελικά μόνο με τη συγκρότηση του Μετώπου (αυτό αναφέρεται, σωστά, και στο κλείσιμο των Θέσεων).

2. Η ισχυροποίησή μας, η άνοδος των κινημάτων και, άρα, η συγκρότηση του ΑΑΔΜ προϋποθέτει την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων. Ετσι ωριμάζουν οι αντικειμενικές προϋποθέσεις για το πέρασμα στο σοσιαλισμό και, άρα, πρωτεύων στόχος σε αυτή τη φάση είναι η αλλαγή στο συσχετισμό δυνάμεων μέσα από κάθε μάχη.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τις Θέσεις, αλλά και την Απόφαση του 17ου, θα πρέπει - όπως αναφέρει η συντρόφισσα Αλέκα Παπαρήγα, «όλες οι πτυχές της κομματικής ζωής και δράσης να "υποστούν" τον αναγκαίο προσανατολισμό» για τα προβλήματα της νεολαίας και του ν.κ., την ανανέωση του Κόμματος με νέο αίμα, τη στήριξη της ΚΝΕ σε όλα τα επίπεδα, Αναφέρει, ακόμα, ότι θα πρέπει να βλέπουμε: 1. την κατάκτηση αντιιμπεριαλιστικής - αντιμονοπωλιακής συνείδησης. 2. Την ανάπτυξη των γραμμών μας και την ανάδειξη στελεχών. 3. Την ανάπτυξη γερής και μαζικής ΚΝΕ.

Αυτό, σύμφωνα με τα παραπάνω, σημαίνει για κάθε μέλος του Κόμματος, άρα πρώτα και κύρια για τα στελέχη, ότι μπαίνει τελεία στον προηγούμενο τρόπο δουλιάς μας. Μακριά από μας το στιλ «μεροδούλι - μεροφάι» και ο εμπειρισμός. Δουλεύουμε ΤΩΡΑ για την αλλαγή των συσχετισμών και το χτίσιμο του Μετώπου. ΤΩΡΑ σημαίνει με την τωρινή μας δουλιά, με το να αποδεικνύουμε στην πράξη ότι ο σοσιαλισμός είναι επίκαιρος και εφικτός, ότι μπαίνει στην ημερήσια διάταξη μέσα από τον καθημερινό προσανατολισμό μας και την καθημερινή δράση μας για τη συγκρότηση του ΑΑΔΜ. Κι αυτό επί της ουσίας σημαίνει: Πώς θα φέρουμε στο προσκήνιο το ενιαίο, συνεκτικό πλαίσιο δράσης του Β` μέρους, πώς θα το βάλουμε στην ίδια τη ζωή. Πώς τελικά θα καταφέρουμε, σύμφωνα και με τα παραπάνω, την καθημερινή σύνδεση της τακτικής με τη στρατηγική. Παράλληλα, σύμφωνα και με την Απόφαση του 17ου: «Κεντρικός άξονας για να προωθηθούν και τα ιδιαίτερα καθήκοντα της ισχυροποίησης είναι η κατάκτηση ικανότητας, σταθερότητας και αποφασιστικότητας στη δράση με βάση τη στρατηγική του Κόμματος».

- Μερικά ειδικά ζητήματα

• Για τον εμπειρισμό

Τα προβλήματα της νεολαίας είναι πολλά και σύνθετα, όπως αναφέρουν και οι Θέσεις. Πιστεύω ότι θα πρέπει πιο επίμονα να σκύβουμε πάνω και από τα προσωπικά προβλήματα του κάθε νέου, του κάθε συντρόφου, να κατακτάμε την εμπιστοσύνη του, να τον βοηθάμε πολυεπίπεδα, όπως πολυεπίπεδη είναι και η επίθεση που δέχεται. Η επίθεση αυτή είναι λίγο - πολύ ενιαία για όλους τους νέους. Εκείνο που αλλάζει είναι οι αντοχές του καθενός. Ειδικά, λοιπόν, η λειτουργία μας, το άνοιγμα, η κουβέντα με συνταγές, βασισμένοι αποκλειστικά στην εμπειρία μας, δε θα είναι πλήρης. Γι' αυτό και η επαφή μας με τις αποφάσεις του Κόμματος και της Οργάνωσής μας, αλλά και με τη θεωρία μας, θα κάνει τη δουλιά μας πιο ποιοτική.

• Ανάδειξη του όλου

Φαίνεται ότι βοηθάει να συζητάμε συνολικά. Να δίνουμε την όλη εικόνα, να κάνουμε κατανοητή την ανέλιξη της δουλιάς μας. Χρειάζεται πιο πολύ και πιο ολοκληρωμένα να προβάλλουμε το σύστημα αξιών του σοσιαλισμού, την αξία της οργανωμένης πάλης, το «τι είναι η ΚΝΕ και το ΚΚΕ» ενταγμένα στο συνολικό πλαίσιο. Κατανοώντας το πόσο επίπονα μετατοπίζεται το λαϊκό και τα επιμέρους κινήματα και μελετώντας τις αποφάσεις μας, ώστε να κατανοούμε και τη διαφορετικότητά του τώρα, σε σχέση με πριν 2 ή 4 ή 10 χρόνια, όσον αφορά στις αντικειμενικές συνθήκες, αλλά και στο Κόμμα, θα αποφεύγουμε και απαισιοδοξίες, αλλά και θα βοηθάμε τη νεολαία να μελετά και να αντιλαμβάνεται καλύτερα την πραγματικότητα γύρω της. Ετσι, πιο συνειδητά ή και πιο σίγουρα, θα εντάσσει και τον εαυτό του ο κάθε νέος στη μάχη συνειδητοποιώντας την αναγκαιότητα.

• Για το κομμάτι του πολιτισμού

Θεωρώ ότι είναι ένα μέτωπο, που πολύ αδύναμα έχουμε δει μέχρι τώρα. Επικρατεί γενικά σύγχυση σε ζητήματα πολιτισμού - τέχνης, ζητήματα αισθητικής, ποιότητας στην τέχνη, περί ρεαλισμού κλπ. Δεν κατανοείται η ευρύτητα του όρου «πολιτισμός», ότι συνδέεται άμεσα με το ζήτημα των κομμουνιστικών χαρακτηριστικών. Αυτό, εξάλλου, έχει αντανάκλαση στο πώς κατανοείται η δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου, θέμα, όμως, το οποίο είναι και από τα βασικότερα προβλήματα της νεολαίας.

• Για τις γυναίκες

Στις Θέσεις για το 17ο, γίνεται μεγάλη αναφορά στο ζήτημα αυτό και σωστά, αφού πρόκειται για θέμα με βαθιά ταξικό χαρακτήρα. Οι νέες γυναίκες δέχονται μεγάλα βάρη και καταπίεση - και σε σχέση με την εκχυδαϊσμένη από το σύστημα ερμηνεία της ισότητας. Στις Θέσεις «πιάνεται» το θέμα για τις νέες εργαζόμενες, αλλά ίσως πιο ειδικά θα έπρεπε να ασχοληθούμε με το γυναικείο ζήτημα στη νεολαία.

Φάνης Μαργαρώνης

Μέλος του Συμβουλίου Αθήνας της ΚΝΕ