1. Για το Μέτωπο.

2. Για το Ιδεολογικό.

Στο 15ο Συνέδριο μπήκε το θέμα του Μετώπου. Η συζήτηση που έγινε τότε πάνω στο θέμα ήταν βιαστική και αυτό φαίνεται ακόμη και σήμερα, που αυτό το θέμα δεν έγινε κατανοητό. Κατά τη γνώμη μου, ο τίτλος του Μετώπου - ΑΑΔΜ. (εννοώ πάντα το πολιτικό σκέλος του) είναι γενικός και αόριστος. Το αντιμονοπωλιακό π.χ. είναι γενικό και αόριστο. Δεν έχει ιδεολογική μαρξιστική βάση. Ο καπιταλισμός στην Ελλάδα σήμερα είναι σε μεγάλο βαθμό κρατικομονοπωλιακός. Και αυτό είναι μία νομοτέλεια που απορρέει από τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση και την ανισόμετρη ανάπτυξη. Το επόμενο βήμα είναι ο Σοσιαλισμός. Οταν όμως οι Θέσεις λένε ότι το ΑΑΔΜ δε βάζει θέμα σοσιαλισμού, τότε τι θα ανατρέψει; Τι θα μπει στη θέση των μονοπωλίων; Είναι δυνατό μια οποιαδήποτε κυβέρνηση να ανατρέψει μόνο τα μονοπώλια στο καπιταλιστικό σύστημα, όταν την ίδια στιγμή αντιδρούμε (και καλά κάνουμε) στην ιδιωτικοποίηση μιας σειράς κρατικών μονοπωλίων, ΔΕΗ, ΟΤΕ, Τράπεζες, Λιμάνια κλπ., αυτό δε δημιουργεί τεράστια σύγχυση, όχι μόνο στα κ.μ., αλλά ιδιαίτερα στους απλούς ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν τι τους προτείνουμε; Και τα αστικά κόμματα μιλούν ενάντια στα μονοπώλια (εννοούν τα κρατικά βέβαια). Οπως όλοι μιλούν για την Ειρήνη, ακόμη κι ο Κλίντον. Για ποια Ειρήνη όμως; Το ζούμε σήμερα. Οι γενικολογίες δεν έχουν σχέση με την ιδεολογία μας.

Το θέμα, σύντροφοι, χρειάζεται να ξεκαθαρίσει τι ακριβώς λέμε και ποιοι συγκεκριμένοι είναι οι στόχοι του ΑΑΔΜ. Αλλο είναι το κοινωνικό μέτωπο που κτίζεται και πρέπει να προχωρήσει στη βάση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι. Μέσα σ' αυτό το μέτωπο θα γεννηθεί η αντικαπιταλιστική συνείδηση. Και αυτό μπορεί να γίνει σε κάθε κλάδο, σε κάθε τόπο δουλιάς, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές και όλους τους συνεπείς εργάτες, ανεξάρτητα από την ιδεολογική τους τοποθέτηση. Αυτή η συνείδηση (η αντικαπιταλιστική) θα διαμορφωθεί μέσα στον ταξικό αγώνα. Με ενότητα έξω από παρατάξεις που σήμερα έχουν την κομματική ταμπέλα και μπαίνουν εμπόδιο στην ενότητα των εργαζομένων. Γι' αυτό πιστεύω ότι η ΕΣΑΚ έκλεισε τον ιστορικό της ρόλο. Το ΠΑΜΕ με διάφορες μορφές επιβάλλεται να απλωθεί παντού.

Οι κομμουνιστές να αφοσιωθούν, μπροστάρηδες στον αγώνα για τα επίκαιρα, αλλά και μακροπρόθεσμα προβλήματα. Να στηθούν ΚΟΒ κατά κλάδο, σε όλους τους κλάδους και τόπους δουλιάς. Η σημερινή αναδιάταξη των κομματικών δυνάμεων δεν αρκεί. Ετσι θα προβάλλουν το Κόμμα σαν Κόμμα της εργατικής τάξης, στα μάτια των παρασυρμένων από την αστική προπαγάνδα εργαζομένων.

Το πρόβλημα του Μετώπου είναι πολύ μεγάλο και εξαιρετικά πολύπλοκο για τις σημερινές συνθήκες. Οπως παρουσιάζεται στις θέσεις για το Συνέδριο, είναι, όπως είπα παραπάνω, ασαφές ως προς τους στόχους του.

Και είναι σίγουρο ότι έστω κι αν μια θέση ψηφιστεί στο Συνέδριο, αν δε γίνει κατανοητή πρώτα και κύρια από τα μέλη του Κόμματος, η θέση αυτή θα μείνει στα χαρτιά. Η ζωή από το περασμένο συνέδριο μέχρι σήμερα έδειξε ότι όσο κι αν μιλούσαμε για το Μέτωπο, το αποτέλεσμα είναι πενιχρό, ενώ έγιναν και εξακολουθούν να γίνονται σοβαρά λάθη, το να φέρνουμε στην επιφάνεια πρόσωπα και ομαδούλες που πολέμησαν το Κόμμα. Ενα παράδειγμα, η Κομμουνιστική Ανανέωση. Αλήθεια, τι σημαίνει αυτός ο τίτλος, σε σχέση με το Κόμμα; Ας μην ξεχνάμε τόσο εύκολα. Το Κόμμα μας, σύντροφοι, και μόνο αυτό πρέπει να βρίσκεται κάθε στιγμή στο στόμα μας και τη δράση μας. Οχι σαν Κόμμα διαμαρτυρίας, βέβαια, αλλά σαν Κόμμα που έχει θέσεις για τα επίκαιρα καθημερινά προβλήματα του λαού και που αποτελεί (τουλάχιστον μέχρι στιγμής) το μοναδικό φορέα προς το σοσιαλισμό. Ετσι θα πείσουμε τους εργαζόμενους να στρατευτούν μαζί του. Η κατανόηση από τους εργαζόμενους και η εμπιστοσύνη τους προς το Κόμμα μας είναι, πρέπει να είναι, ο στόχος μας. Χρειάζεται πρώτα απ' όλα να κάνουμε πράξη την «αντεπίθεση». Να ξεσκεπάζουμε το ρόλο του σοσιαλδημοκρατικού χώρου, που εκφράζεται κύρια από το ΠΑΣΟΚ, με ιστορικές αναδρομές. Επιθετικά, που να ξαναθυμίζει στους πολλούς και να προβληματίζει τους νεότερους, για την αντιδραστικότητα αυτού του χώρου που με χρυσωμένες δελεαστικές ταμπέλες παραπλανά ακόμα κι αυτούς που έζησαν το Ιδιώνυμο του Βενιζέλου και το Δεκέμβρη του Γ. Παπανδρέου, μέχρι σήμερα. Εδώ βρίσκεται μια κύρια «αναντιστοιχία»: Στην πραγματικότητα που υπάρχει και στην αδυναμία μας να πείσουμε.

Καταλήγω: Αντικαπιταλιστικό Μέτωπο μπορεί να γίνει. Αντιμονοπωλιακό, όχι. Τα μονοπώλια δεν καταργούνται. Από καπιταλιστικά γίνονται σοσιαλιστικά, όταν ανατραπεί η εξουσία τους. Το Αντικαπιταλιστικό Μέτωπο είναι και Αντιιμπεριαλιστικό και Δημοκρατικό. Και προπαντός καθαρός στόχος για όλους. Και έχει μεγάλη σημασία η καθαρότητα του στόχου. Ας μην ξεχνάμε το σύνθημα του 20ουύΣυνεδρίου για το Παλλαϊκό Κράτος. Πόσο θα το πληρώσουν οι εργαζόμενοι σε παγκόσμια κλίμακα αυτό το ανόητο σύνθημα; Τα δικά μας από το '44 και δω είναι χιλιοειπωμένα. Ας γίνουν επιτέλους μαθήματα.

Το δεύτερο θέμα που θέλω να θίξω είναι το ιδεολογικό επίπεδο των κ.μ. Η Κεντρική Επιτροπή ξαναφέρνει το πρόβλημα στην επικαιρότητα. Αυτό είναι πολύ θετικό. Ομως δεν αρκεί η διαπίστωση αδυναμιών, χρειάζονται συγκεκριμένα μέτρα. Αφού (και αυτό είναι σίγουρο) όλα τα κ.μ. δε διαβάζουν ούτε το «Ρ» (αν και είναι καταστατική υποχρέωση), καταλαβαίνει κανείς τι γίνεται στην παραπέρα αυτομόρφωση. Και ιδιαίτερα στη σημερινή κατάσταση που ο αποπροσανατολισμός του λαού γίνεται η κύρια πολιτική της άρχουσας τάξης.

Εκεί, σύντροφοι, που η κατάσταση της ιδεολογικής ανεπάρκειας εμπνέει ανησυχία, είναι στη νεολαία μας. Την ΚΝΕ. Η ΚΝΕ που είναι το φυτώριο των νέων μελών του Κόμματος, δεν μπορεί να παίζει σωστά το ρόλο της, αν το Κόμμα δεν πάρει συγκεκριμένα μέτρα αντιμετώπισης της ιδεολογικής κατάστασης. Δεν αρκεί να επισημαίνουμε μόνο το πρόβλημα. Ξέρουμε ότι χωρίς επαναστατική θεωρία δε γίνεται επαναστατική πράξη. Και αυτό χρειάζεται κόπο και χρόνο, αρχίζοντας από τα κομματικά έντυπα. Απαιτείται, λοιπόν, έλεγχος πάνω σ' αυτό το θέμα, που είναι και καταστατική υποχρέωση.

Ερχονται μεγάλες ιστορικές αναταράξεις. Το Κόμμα για να μπορεί να παίζει το ρόλο του, πρέπει να είναι δυνατό, με καθαρές θέσεις για τα επίκαιρα, αλλά και το στρατηγικό στόχο! Το Σοσιαλισμό. Τότε ίσως (εξαρτάται και από τις συγκυρίες) συγκροτηθεί το πολιτικό Μέτωπο για το Σοσιαλισμό.

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΑΤΟΣ