Στις συνθήκες αυτές πολυδιάσπασης και πολυμορφίας, διαρκούς πάλης ανάμεσα στο κεφάλαιο και στην εργασία, όπου το κεφάλαιο κάνει τέτοιες απροκάλυπτες επιθέσεις ενάντια στην Ε Τ παίρνοντας πίσω ακόμη και τα βασικά δικαιώματα των εργαζομένων που με τόσους αγώνες κατέκτησαν, όπου στην πολιτική ζωή κυριαρχεί ο χρηματισμός, η αρπαχτή, η μίζα, όπου ο «θάνατος σου η ζωή μου» έγινε νόμος και καθεστώς η σοσιαλιστική επιλογή παραμένει και σήμερα ιστορικά αναγκαία, ανθρωπιστική, δίκαια, δίνοντας διεξόδους στα προβλήματα της εποχής μας.

Η επιτυχία αυτής της πάλης υπέρ των εργαζομένων θα κριθεί σε αποφασιστικό βαθμό, αν μπορέσουμε να συλλάβουμε και να εκλαϊκεύσουμε τις διαδικασίες αυτών των αλλαγών και ανατροπών τόσο σε τοπικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, συνδέοντας αποφασιστικά τη δράση μας μ' αυτές.

Να ενδυναμώσουμε την εμπιστοσύνη του κόσμου στα σοσιαλιστικά ιδανικά και την ενίσχυση των κοινωνικών αγώνων για την υλοποίησή τους στην ουσία των επίκαιρων προβλημάτων και αντιθέσεων της εποχής μας.

Μιλούν για το «τέλος του σοσιαλισμού» σαν ένα σύστημα που είναι ανεφάρμοστο, μέσα στο χρόνο και στο χώρο της σημερινής πραγματικότητας.

Καταδείχνουν μόνο τα αρνητικά αποτελέσματα της ανατροπής του, διογκώνουν τα λάθη και παριστάνουν εν ολίγοις τους αλάθητους, ή τους μοναδικούς, πλασάροντας την ελεύθερη αγορά σαν κάτι καινούριο και ανεπανάληπτο.

Και μεις πρέπει να αντιδράσουμε. Να δράσουμε και να μιλήσουμε.

Να μην γυρίσουμε όμως το μέσα έξω. Να μη φοβηθούμε το παλιό, να το αντιμετωπίζουμε κριτικά, χωρίς υπερβολές.

Και νομίζω ότι θα προχωρήσουμε, σιγά, αργά ίσως απ' ό,τι φαίνεται, αλλά σταθερά για τη δημιουργία και τη δράση αυτού το ΑΑΔ Μετώπου.

Το ΑΑΔΜ πρέπει να προβάλλει στην ελληνική κοινωνία σαν μια συγκεκριμένη απάντηση, στις συγκεκριμένες ώριμες ανάγκες.

Δεν μπορεί να υπάρξει σαν ένα εγκεφαλικό δημιούργημα έξω από την πραγματικότητα. Η αναγκαιότητα και οι δυνατότητές του πρέπει να πηγάζουν μέσα από τις αντιθέσεις και τις τάσεις ανάπτυξης του σήμερα.

Και αυτές εκφράζονται μέσα από τις ανάγκες, τα αιτήματα, τις προσδοκίες και τις ελπίδες όλων των εργαζομένων.

Εμείς, ο κόσμος του ΚΚΕ δηλαδή, δεν επιδιώκει νομίζω, να επιβάλλει στην ελληνική κοινωνία απόψεις και πραχτικές έξω από τις ανάγκες και την ελεύθερη θέληση της ίδιας της κοινωνίας. Επιδιώκει, όμως, και αυτό νομίζω ότι είναι χρέος του να κάνει, να εκλαϊκεύει, να εξηγεί και να επικοινωνεί όσο πιο πλατιά μπορεί με τον εργαζόμενο λαό, έχοντας πάντα απώτερο σκοπό να πείσει την πλειοψηφία των εργαζομένων για την υπεροχή των πολιτικών του σκέψεων, ιδεών, απόψεων και αξιών που φέρονται μέσω της πολιτικής του Μετώπου, για να πάρει μέρος και να μπει ολόψυχα στον αγώνα για την κατάκτησή τους ο κόσμος της εργασίας και του μόχθου.

Το γεγονός ότι δεν είναι δυνατό από τώρα να καθορίσουμε ακριβώς όλη την πολιτική και την πραχτική του Μετώπου, (και δε θα ήταν μάλλον και ό,τι καλύτερο) δε σημαίνει ότι πρέπει να παραμεληθεί η διαρκής ιδεολογική έρευνα ή να υποκατασταθεί από την αντίληψη ότι το Μέτωπο είναι απλά ένα διαρκές κίνημα που δημιουργήθηκε για τη βελτίωση της ζωής μας στα πλαίσια αυτού του συστήματος.

Το οποίο σύστημα βέβαια, όσο κι αν μεταβληθεί, μετατραπεί ή εκσυγχρονιστεί δε θα απαλλαγεί από την εκμεταλλευτική φύση και ουσία του ως προς τον άνθρωπο.

Ακόμη πρέπει αυτή η πολιτική του Μετώπου να απαντά στις καθημερινές ανάγκες, στα αισθήματα των ανθρώπων, γυναικών και ανδρών, στη δουλιά και στον ελεύθερο χρόνο.

Σ' όλες τις πτυχές της ζωής του ανθρώπου σαν παραγωγού, σαν καταναλωτή, σαν ελεύθερου πολίτη.

Να ανταποκρίνεται στις εθνικές ιδιομορφίες της χώρας μας, παίρνοντας υπ' όψιν την ιστορία της, τις εθνικές παραδόσεις, την κοινωνική και οικονομική της ανάπτυξη.

Οι διεθνείς εξελίξεις αυξάνουν κατά πολύ, σε σύγκριση με παλιότερα, το ρόλο του φιλειρηνικού κινήματος, το οποίο πρέπει κατά τη γνώμη μου να περάσει σε μια φάση καλύτερης αναδιοργάνωσης και μεγαλύτερης παραπέρα ανάπτυξης. Με τις νέες συνθήκες που διαμορφώθηκαν στη Βαλκανική το περιεχόμενο της εθνικής ανεξαρτησίας και πάλης γι' αυτήν αποκτά νέο και ευρύτερο περιεχόμενο.

Πρέπει να τονίσουμε ακόμη πως η ελληνική κοινωνία χρειάζεται μιαν ανάπτυξη με κοινωνική φροντίδα για τον άνθρωπο και τους όρους ύπαρξής του, που δε θα οξύνει τις κοινωνικές ανισότητες, δε θα αναπαράγει παλιές και νέες μορφές φτώχειας. Αλλά θα τείνει στην άμβλυνση και τελικά στην εξάλειψή τους.

Χρειάζεται μιαν ανάπτυξη που η πρόοδός της δε θα μετριέται με την αύξηση των κερδών του κάθε ιδιώτη επιχειρηματία, αλλά από την αξία της συλλογικής δράσης, της κοινωνικής αλληλεγγύης, καθώς και από την έκταση των ευθυνών και των δικαιωμάτων του κάθε πολίτη, στη βάση μιας νέας σχέσης ευθύνης.

Χρειάζεται μια ανάπτυξη που θα ανατρέπει αυτήν την κατάσταση και θα ανοίγει δρόμους για μια άλλη σχέση του ανθρώπου με τη φύση και την κοινωνία για το σεβασμό της ιδιαιτερότητας των δύο φύλων και την πραγματική τους ισοτιμία.