Διέπρεψαν και μεγαλούργησαν ακόμη μια φορά τα εντεταλμένα όργανα της τάξης, το βράδυ της περασμένης Δευτέρας στην Πλατεία Κοραή στον Πειραιά. Δύο νεολαίοι φοιτητές, που λίγο νωρίτερα είχαν φύγει από τα γραφεία του ΚΚΕ, έπεσαν πάνω στο μπλόκο των «Ζητάδων» και... κατατροπώθηκαν. Ξυλοφορτώθηκαν, δέθηκαν πισθάγκωνα και οδηγήθηκαν στο Τμήμα για τα περαιτέρω, δηλαδή, νέοι ξυλοδαρμοί, θρασύδειλες απειλές και αγέρωχες απαντήσεις των «οργάνων», του τύπου: «Μη μου κολλάτε, εγώ έχω σκοτώσει τέσσερις» ή «οι κομμουνιστές δεν έχουν δικαίωμα να μιλούν»! Τα όργανα ήταν «έτοιμα για όλα».

Πρόκειται, άραγε, για ένα μεμονωμένο περιστατικό αστυνομικής αυθαιρεσίας και ωμής βίας, το οποίο «εκφεύγει» της γενικότερης δράσης και συμπεριφοράς της Αστυνομίας; Κάθε άλλο. Τα «κρούσματα» αστυνομικής τρομοκρατίας εναντίον μελών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ έχουν αυξηθεί ανησυχητικά τα τελευταία χρόνια και βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη επί κυβέρνησης Σημίτη. Πρόκειται για φυσικό επακόλουθο της αντικομμουνιστικής υστερίας της ηγεσίας του κυβερνώντος κόμματος, η οποία εκδηλώνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα, ιδιαίτερα σε φάση φουντώματος των λαϊκών αγώνων, με αφορισμούς του τύπου ότι «το ΚΚΕ κινείται στα όρια της νομιμότητας» και «δοκιμάζει τις αντοχές της δημοκρατίας»! Οι κομμουνιστές, τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ, που επιμένουν να μπαίνουν μπροστά στους λαϊκούς αγώνες και να χαλάνε τα αντιλαϊκά σχέδιά τους, είναι το «κόκκινο πανί» για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Και αυτό τον τυφλό αντικομμουνισμό τους επιχειρούν να τον μεταφέρουν «προς τα κάτω», σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να δημιουργήσουν μια «υγειονομική ζώνη» γύρω από το Κόμμα. Παρόμοιος προσανατολισμός υπάρχει βέβαια και στα όργανα της τάξης, τα οποία δεν μπορούν να απαλλαγούν, αντίθετα ενθαρρύνονται, από τη λογική του «εσωτερικού εχθρού».

Φυσικά, η επιχείρηση τρομοκράτησης και αυταρχισμού, που εκδηλώνεται έχοντας τους κομμουνιστές στο στόχαστρο, δεν περιορίζεται σε αυτούς. Επεκτείνεται σε όλους όσοι «πιάνουν θέση» στο μετερίζι των λαϊκών αγώνων, αντιστεκόμενοι στην αντιλαϊκή επίθεση και τη δικτατορία των πολυεθνικών και της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης. Δεν είναι τυχαίο, από αυτή την άποψη, ότι αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε εξέλιξη διώξεις 19 εκπαιδευτικών και 114 μαθητών γιατί συμμετείχαν σε κινητοποιήσεις ενάντια στις κυβερνητικές επιλογές. Ούτε είναι τυχαίο ότι συνεχίζονται οι δικαστικές διώξεις και διασυρμοί κατά των αγροτών. Η επίδειξη αστυνομικής δύναμης και βίας, ειδικά κατά των κομμουνιστών, έχει στόχο να σπείρει το «φόβο» σε ευρύτερες δυνάμεις που μπαίνουν στους ταξικούς αγώνες κατά της κυρίαρχης πολιτικής και προσεγγίζουν το ΚΚΕ. Πιστεύουν πως έτσι μπορούν να προστατεύουν την ασυδοσία της αντιδραστικής πολιτικής τους και την εξουσία τους

Είναι φανερό ότι ματαιοπονούν. Ποτέ η κρατική βία δεν κατάφερε να τρομοκρατήσει τα μέλη και τους οπαδούς του Κόμματος. Το αντίθετο. Τους πείσμωνε και δυνάμωνε τη θέλησή τους να πετύχουν καλύτερα αποτελέσματα και πιο αποφασιστικά πλήγματα στους ταξικούς αντιπάλους. Πολύ περισσότερο δε θα τα καταφέρουν σήμερα, που το Κόμμα, οπλισμένο με τις Θέσεις του 16 Συνεδρίου, πραγματοποιεί αποφασιστικό άνοιγμα στους εργαζόμενους, επιδιώκοντας να δυναμώσει τις βάσεις για ένα Μέτωπο με το βλέμμα στη λαϊκή εξουσία. Αυτή είναι η καλύτερη απάντηση στην τρομοκρατία και τον αντικομμουνισμό.