Και ενώ η προσοχή της «κοινής γνώμης» την περασμένη βδομάδα ήταν στραμμένη, δικαιολογημένα σε κάποιο βαθμό, στον ιό των πτηνών, ο «ιός» του καπιταλισμού κάλπαζε ανενόχλητος. Οι «ενδείξεις» δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολιών για την επιθετική συμπεριφορά του τα επόμενα χρόνια. Συγκεκριμένα:

Την περασμένη Δευτέρα, η κυβέρνηση υπέβαλε στην Κομισιόν το Εθνικό Πρόγραμμα Μεταρρυθμίσεων, όπως ήταν υποχρεωμένη από τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής του περασμένου Μάρτη για την «ενδιάμεση» στρατηγική της Λισαβόνας. Οπως είναι γνωστό - η αλήθεια είναι πως όχι σε πολλούς - το πρόγραμμα αυτό αποτελεί μια πανοραμική απεικόνιση των καπιταλιστικών μεταρρυθμίσεων, που θα πραγματοποιηθούν τα επόμενα τρία χρόνια στη χώρα μας, παράλληλα, βέβαια, και με τα άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ. Μια πιο προσεκτική ματιά πίσω από τις σκόπιμα γενικόλογες διατυπώσεις αρκεί, για να φανεί καθαρά ότι τα επόμενα τρία χρόνια τα δικαιώματα των εργαζομένων θα βρεθούν στη δίνη ενός αντιλαϊκού κυκλώνα: Ασφαλιστικό, εργασιακές σχέσεις, Παιδεία, θα είναι κεντρικά μέτωπα, όπου θα συντελεστούν συγκλονιστικές ανατροπές σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων.

Ο πρώτος που βγήκε να υπενθυμίσει στην κυβέρνηση ότι δεν πρέπει να χάνει χρόνο και να χαλαρώνει ήταν, φυσικά, ο πρόεδρος του ΣΕΒ. «Ο χρόνος τρέχει και η κυβέρνηση δε συνειδητοποιεί, στο βαθμό που θα θέλαμε, ότι έχει κόστος για την οικονομία και τις επιχειρήσεις», δήλωσε ο Οδ. Κυριακόπουλος, εκτιμώντας ότι η κυβέρνηση πρέπει να βάλει τέλος στη στρατηγική της «ήπιας προσαρμογής», γιατί «δεν είναι αρκετά ριζοσπαστική και αποτελεσματική»... Βέβαια, η ηγεσία των βιομηχάνων χειροκροτούσε ενθουσιωδώς, όταν η «ήπια προσαρμογή» γκρέμιζε το περασμένο καλοκαίρι το ένα μετά το άλλο τα δικαιώματα των εργαζομένων και επέβαλε το ελαστικό 8ωρο, τις απλήρωτες υπερωρίες, το «διευρυμένο» ωράριο στα εμπορικά καταστήματα, το γκρέμισμα του Ασφαλιστικού των τραπεζοϋπαλλήλων, κ.ο.κ.

Το μήνυμα που θέλουν να στείλουν τώρα οι μεγαλοβιομήχανοι, και το στέλνουν πεντακάθαρα, είναι πως έφτασε η ώρα για το δεύτερο κύμα των μεταρρυθμίσεων. Εδειξαν, μάλιστα, και τους άξονες: Ασφαλιστικό, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, απελευθέρωση απολύσεων...

Οι αναγκαίες «διαρθρωτικές αλλαγές», που να έχουν, μάλιστα, μόνιμα και όχι προσωρινά αποτελέσματα, ήταν στο επίκεντρο της έκθεσης της Τράπεζας της Ελλάδας και των όσων είπε ο διοικητής της στη Βουλή. Με άλλα λόγια, το παράρτημα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, μεταφέροντας ατόφια τη γραμμή του κεντρικού οργάνου του τραπεζικού κεφαλαίου, αξίωσε μέτρα για να μειωθεί δραστικά το «εργατικό κόστος», γιατί τα προσωρινά, π.χ., τιτλοποιήσεις οφειλών προς το Δημόσιο, δεν αρκούν, παρόλο που θησαυρίζουν και από αυτά οι τράπεζες...

Είναι ολοφάνερο ότι η επικαιρότητα των ΜΜΕ καθόλου δεν αποπροσανατολίζει τα εντεταλμένα όργανα του συστήματος, που ούτε στιγμή δε χάνουν το στόχο και δε χαλαρώνουν.

Το ίδιο, φυσικά, και η κυβέρνηση της ΝΔ και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, παρόλο που ταυτόχρονα πρέπει να φροντίζουν για τη διαιώνιση του συστήματος και τη νομή της λείας της εξουσίας.

Η γαλάζια κυβέρνηση προετοιμάζεται πυρετωδώς για τα επόμενα βήματα: Τον άλλο μήνα θα φέρει το νομοσχέδιο για τις ΔΕΚΟ, που θα εξομοιώνει τις εργασιακές σχέσεις των εργαζομένων με αυτές του ιδιωτικού τομέα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για μισθούς, (μερική) απασχόληση και Ασφάλιση.

Μέχρι το τέλος του χρόνου, θα προχωρήσει σε νέες αποκρατικοποιήσεις, παρόλο που έχει υπερκαλύψει το σχετικό «στόχο» για το 2005. Σειρά παίρνει η μετοχοποίηση κατά επιπλέον 10% της Αγροτικής, η πώληση ολόκληρης της Εμπορικής αν βρεθεί αγοραστής, ενώ στο στόχαστρο έχει μπει και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο.

Η ασφυκτική πίεση που ασκείται συστηματικά από όλους τους διεθνείς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (ΕΕ, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ), για τη μείωση των ελλειμμάτων, διευκολύνει την κυβέρνηση να παρουσιάσει ως αναπόφευκτες όχι μόνο τις ιδιωτικοποιήσεις των ΔΕΚΟ, αλλά και να δικαιολογήσει τις νέες φοροεπιδρομές που θα ξεπεράσουν κάθε προηγούμενο. Με δεδομένο ότι το κεφάλαιο θα πληρώσει ακόμα λιγότερους φόρους με βάση τη φορολογική μεταρρύθμιση της ΝΔ, είναι ευνόητο ποιος θα κληθεί να πληρώσει και τα επιπλέον 3,1 δισ. ευρώ που προβλέπει ο προϋπολογισμός του 2006...

Ασφαλώς και έχουν το ενδιαφέρον τους οι καταγγελίες του Β. Μεϊμαράκη για τα φαινόμενα παραπληροφόρησης των ΜΜΕ και οι απειλές των υπουργών για τρομοκρατικές αγωγές κατά των δημοσιογράφων. Το αυτό ισχύει και για τους «φακέλους της διαφθοράς», που ανοίγονται κατά βούληση από τους δύο μονομάχους, χωρίς φυσικά να κλείνουν ποτέ... Αλλά ακριβώς για να καταδείξουν ότι η διέξοδος για τα προβλήματά τους περνά μέσα από την ανατροπή της πολιτικής, που από κοινού εφαρμόζουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. (Αλήθεια, τους είδατε να συγκρούονται για να «σωθεί» κάποιο έστω δικαίωμα των εργαζομένων;). Η αλλαγή των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών και η λαϊκή συμμαχία, που θα διεκδικεί την εξουσία προς όφελος των πολλών, είναι επιτακτικό αίτημα της εποχής, ρεαλιστικό όσο ποτέ.