Καμιά ανοχή στην πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι το κάλεσμα που απευθύνει στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα το ΚΚΕ

Αυτά τονίζει, μεταξύ άλλων, ο Γιώργος Σκιαδιώτης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και επικεφαλής του Εργατικού Συνδικαλιστικού της Τμήματος, σε συνέντευξή του στην τηλεόραση του «902» και στο δημοσιογράφο Μιχάλη Χάρο, την οποία δημοσιεύει σήμερα ο «Ρ».

-- Πολύς κόσμος, ακόμα και εργαζόμενοι, έχουν μια λογική που λέει ότι οι κρατικές ΔΕΚΟ - έτσι όπως τις γνωρίσαμε - δε λειτουργούσαν καλά. Δεν εξυπηρετούσαν τον κόσμο. Και σκέφτονται ότι οι ιδιωτικοποιήσεις ίσως φέρουν κάτι καλό. Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο μπορεί κάποιος να το βλέπει σε θετική κατεύθυνση;

-- Το πρώτο σκέλος της διαπίστωσής σας είναι σωστό. Εχουν δίκιο οι εργαζόμενοι που λένε ότι οι επιχειρήσεις αυτές δε λειτουργούσαν καλά. Και δε λειτουργούσαν καλά για το λαό επειδή ακριβώς λειτουργούσαν θαυμάσια υπέρ συγκεκριμένων μονοπωλιακών συμφερόντων.

-- Για παράδειγμα η ΠΕΣΙΝΕ ήταν πολύ ευχαριστημένη από τη ΔΕΗ που αγόραζε την κιλοβατώρα πάμφθηνα...

-- Και άλλες εταιρίες που απολαμβάνανε τις υπηρεσίες αυτών των επιχειρήσεων. Με αυτή την έννοια οι επιχειρήσεις, οι δημόσιες ή πρώην δημόσιες, δε λειτουργούσαν καλά από την άποψη της εξυπηρέτησης των λαϊκών συμφερόντων, της εργατικής λαϊκής οικογένειας γιατί λειτουργούσαν καλά για τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα.

-- Μ' αυτό λοιπόν το επιχείρημα, ότι στις πρώην ΔΕΚΟ τα πράγματα «δεν πηγαίνουν καλά», η κυβέρνηση προωθεί το νομοσχέδιο. Μπορεί αυτό το σχέδιο νόμου και γενικότερα η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων να δώσει απάντηση και λύσεις στα προβλήματα των πρώην ΔΕΚΟ;

-- Το νομοσχέδιο φέρνει ορισμένες βαθύτερες αλλαγές, αλλά δεν είναι κάτι καινούριο αυτό που φέρνει. Είναι συνέχεια μιας σειράς μέτρων που έχουν παρθεί. Αποτελεί μια νέα ποιοτική επίθεση, αλλά και συνέχεια της προηγούμενης. Για παράδειγμα, οι εργασιακές σχέσεις στη ΔΕΗ, για ένα μεγάλο κομμάτι των εργαζομένων, έχουν αλλάξει. Ισχύει το καθεστώς γαλέρας του εργολάβου.

-- Και προχτές ήρθε στην επικαιρότητα με ένα ακόμα εργατικό «ατύχημα», γιατί με τις εργολαβίες που γίνονται ως ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών της ΔΕΗ, έχουν αυξηθεί τα εργατικά ατυχήματα.

-- Δεν ήταν δυνατόν να γίνει και διαφορετικά. Είναι δυνατόν να δουλεύει με αυτές τις συνθήκες ο εργαζόμενος και να μην έχει σαν αποτέλεσμα την αύξηση των ατυχημάτων, τη μεγαλύτερη φθορά της εργατικής δύναμης; Ο ΟΤΕ εδώ και χρόνια έχει επίσης ιδιωτικοποιηθεί και ένα μεγάλο τμήμα των εργαζόμενων δεν απολαμβάνει των δικαιωμάτων που είχε κατακτήσει το κίνημα εκεί. Το ερώτημα είναι: ωφελήθηκαν οι εργατικές λαϊκές οικογένειες απ' το γεγονός ότι άλλαζε η κατάσταση με ραγδαίους ρυθμούς στη ΔΕΗ σε βάρος των εργαζόμενων της επιχείρησης; Γενικά οι εργαζόμενοι ωφελήθηκαν από το γεγονός ότι στον ΟΤΕ χειροτέρεψαν τα πράγματα για τους εργαζόμενους εκεί;

Στις τράπεζες, ακόμα και τις κρατικές, ένα πολύ σημαντικό κομμάτι των εργαζόμενων δουλεύει μέσω εργολάβων, δουλεύει με συμβάσεις μιας μέρας, δουλεύει με μισθούς κάτω από την Εθνική Συλλογική Σύμβαση. Επειδή υπήρξαν αυτές οι αλλαγές σε βάρος των εργαζομένων στις τράπεζες, ωφελήθηκε γενικά ο εργαζόμενος; Τώρα, δηλαδή, καταθέτει τα χρήματά του με μεγαλύτερες αποδόσεις απ' ό,τι πριν; Είναι πιο εύκολη η πρόσβαση και η λειτουργία των τραπεζών απέναντί του; Η απάντηση είναι κατηγορηματικά «όχι».

Το παραμύθι λοιπόν ότι αυτά τα μέτρα παίρνονται για να εξυπηρετηθεί ο Ελληνας εργαζόμενος, το τίναξε η ζωή στον αέρα και οι εργαζόμενοι έχουν πια εμπειρίες για να μπορούν να διαπιστώσουν ότι είναι παραμύθια αυτά που ισχυρίζεται η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση.

-- Στο θέμα των «προνομιούχων», υποτίθεται, δημοσίων υπαλλήλων πώς απαντά το ΚΚΕ;

-- Κοιτάξτε, η κυβέρνηση επικαλείται τα ελλείμματα και κάποιες περιπτώσεις εργαζόμενων που δε δουλεύανε κλπ. Πρέπει να πούμε το εξής: Αυτά τα φαινόμενα, των ελλειμμάτων ή κάποιων εργαζόμενων που δε δούλευαν, είναι το δικό τους έργο. Είναι έργο αυτών των κυβερνήσεων. Δημιούργησαν αυτά τα ελλείμματα σε αυτές τις επιχειρήσεις γιατί εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Μακάρι τα ελλείμματα αυτών των εταιριών να υπήρχαν γιατί η ελληνική οικογένεια απολάμβανε φτηνό τιμολόγιο στο ρεύμα, φτηνό τιμολόγιο στις τηλεπικοινωνίες, γιατί έπαιρνε φτηνά το νερό. Ας είχαν λοιπόν οι εταιρίες αυτές ελλείμματα, αν αυτά οφείλονταν στο ότι απολάμβανε η εργατική λαϊκή οικογένεια φτηνά αυτές τις υπηρεσίες. Εδώ, όμως, έχουμε ελλείμματα στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Και αυτά τα ελλείμματα είναι έργο των κυβερνήσεων που πέρασαν, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Αυτού του είδους τα φαινόμενα - που λένε ότι υπήρχαν κομματάρχες, άλλοι που προσλαμβάνονταν για να μη δουλεύουν γιατί εξυπηρετούσαν άλλους στόχους -, δε χαρακτηρίζουν την πλειοψηφία των εργαζομένων. Η πλειοψηφία των εργαζομένων και σε αυτές τις εταιρίες είναι παραγωγικοί. Δουλεύουν.

Αλλά και αυτά τα φαινόμενα είναι δικό τους έργο. Και κοιτάξτε τι γίνεται τώρα: Επικαλούνται τα εγκλήματα που κάνανε, το έγκλημα ότι δημιούργησαν ελλείμματα σε αυτές τις επιχειρήσεις γιατί τις λειτουργούσαν υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου, δημιούργησαν τέτοιους εργαζόμενους -ως μειοψηφία βεβαίως - και επικαλούνται τα εγκλήματά τους για να ολοκληρώσουν το έγκλημα σε βάρος της εργατικής λαϊκής οικογένειας, να χειροτερέψουν την υπηρεσία που προσφέρουν αυτές οι επιχειρήσεις, να στοιχίζουν περισσότερο οι υπηρεσίες αυτές. Επικαλούνται αυτά για να πάνε ακόμα χειρότερα την κατάσταση.

-- Εν κατακλείδι, υπάρχει διέξοδος;

-- Βεβαίως υπάρχει διέξοδος. Οι εργαζόμενοι καταρχήν πρέπει να επιστρέψουν ως απαράδεκτους αυτούς τους χαρακτηρισμούς και τις δικαιολογίες που επικαλείται η κυβέρνηση, οι κεφαλαιούχοι και η αξιωματική αντιπολίτευση. Δηλαδή, πρέπει να επιστρέψουν ως σκοταδιστικές, μεσαιωνικές και απαράδεκτες για την εποχή μας τις απόψεις που ξεστομίζονται από κυβερνητικά στελέχη και λένε ότι δεν επιτρέπεται σήμερα ο εργαζόμενος - σε αυτές τις επιχειρήσεις και γενικότερα - να έχει σταθερή εργασία. Οτι είναι απαράδεκτο να έχει σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας. Οτι είναι απαράδεκτο να έχει μισθό, μεροκάματο που να καλύπτει τις ανάγκες.

Αυτό που είναι απαράδεκτο στην εποχή μας, εποχή τεράστιων επιστημονικοτεχνικών επιτευγμάτων, τεράστιων δυνατοτήτων, είναι ο σημερινός εργαζόμενος να δουλεύει περισσότερο από τον παππού του. Είναι απαράδεκτο να αμείβεται με μισθό και μεροκάματο που να μην ικανοποιεί τις βιοποριστικές του ανάγκες. Είναι απαράδεκτο να δουλεύει μέχρι τα 65 και 71 χρόνια που θέλουν να τα πάνε. Αυτά είναι απαράδεκτα, είναι μεσαιωνικά, είναι σκοταδιστικά!

Και οι εργαζόμενοι πρέπει να αλλάξουν τους συσχετισμούς, να παλέψουν ώστε τα μέσα παραγωγής, αυτές οι επιχειρήσεις, να γίνουν κτήμα του ελληνικού λαού. Να αποτελέσουν ενιαίους φορείς στα χέρια του, που θα λειτουργούν με εντελώς διαφορετικά κριτήρια απ' ό,τι σήμερα. Το κριτήριο θα είναι η κάλυψη των λαϊκών αναγκών. Μόνο έτσι μπορούν αυτές οι επιχειρήσεις να εξυπηρετήσουν λαϊκές ανάγκες και να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις που έχει η σύγχρονη ελληνική οικογένεια. Διαφορετικά θα λειτουργούν χρόνο το χρόνο όλο και χειρότερα για τους εργαζόμενους.