Σκέψεις με αφορμή την περιοδεία της Κοντολίζα Ράις στην Ευρώπη
Ομοιος ομοίω αεί πελάζει...
Μοιάζει να μη βγαίνει άκρη. Επεσαν, ή δεν έπεσαν από τα σύννεφα οι διάφοροι Ευρωπαίοι πολιτικοί, όταν άρχισε να βγαίνει στη φόρα η ιστορία με τις απαγωγές, τα αεροπλάνα της CΙΑ και τα κρυφά στρατόπεδα βασανιστηρίων; Περίμεναν, ή δεν περίμεναν «στη γωνία» την Κοντολίζα Ράις, να τους δώσει εξηγήσεις; Γιατί οι όποιες αρχικές πληροφορίες και αποκαλύψεις γι' αυτό το ζήτημα ξεπηδούν κατ' αρχάς από το εσωτερικό των ΗΠΑ; Γι' αυτόν το λόγο ήρθε η υπουργός των ΗΠΑ τελικά στην τελευταία της περιοδεία στην Ευρώπη, πράγμα, που, ούτε λίγο -ούτε πολύ, υπονοούσαν κάποια Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης; Αν ήρθε γι' αυτό, με βάση αυτά που είπε στη διάρκεια της επίσκεψής της, μπορούσε και να μην έρθει και να γλιτώσει... τη φασαρία και τα έξοδα. Μήπως ήρθε για άλλο κυρίως λόγο και κάποιοι τραβούσαν εκεί την προσοχή; Γιατί το έκαναν; Ο αποπροσανατολισμός δε φαίνεται ικανοποιητικό επιχείρημα, γιατί το θέμα παραμένει πολύ σοβαρό και εξηγήσεις σοβαρές, ούτε δόθηκαν, ούτε πρόκειται να δοθούν. Τουλάχιστον απ' αυτούς, που υπονοούν τα αστικά Μέσα Ενημέρωσης. Δηλαδή τη διοίκηση των ΗΠΑ, το Συμβούλιο της Ευρώπης, Ευρωπαίους πολιτικούς και ...τον μπάρμπα μου τον ψεύτη.
Ετσι, μεμονωμένα και σχεδόν ξεκάρφωτα, όπως καθόλου τυχαία εμφανίζονται τα δελτία των ειδησεογραφικών πρακτορείων, πραγματικά άκρη δε βγαίνει. Οι εντυπώσεις πολλές, συγκρούονται και αλληλοαναιρούνται, αλλά, το κυριότερο, πατικώνουν και πνίγουν τη συνείδηση. Και όμως, το νήμα, που αν το αφήσεις χάνεσαι στον τεχνητό τους λαβύρινθο, βρίσκεται στα πολύ βασικά: Ο ιμπεριαλισμός είναι ενιαίο αρπακτικό σύστημα με εκατομμύρια εσωτερικές αξεπέραστες αντιθέσεις. Μοιάζει με συμμορία ληστών, που, την ίδια ώρα που τους ενώνει η ληστεία, τους χωρίζει το μερτικό μετά από τη ληστεία. Την ίδια ώρα, που σχεδιάζουν όλοι μαζί ταυτόχρονα, ο καθένας ξεχωριστά σχεδιάζει ενάντια σε όλους τους άλλους... Βέβαια, οι ιμπεριαλιστές είναι ακόμα χειρότερη περίπτωση, γιατί ο ληστής μπορεί να γίνει και κάτι διαφορετικό, ενώ ο ιμπεριαλιστής κουβαλάει όλα τα χαρακτηριστικά του μέχρι να εξαλειφτεί. Δε σηκώνει καμιά βελτίωση. Δεν αλλάζει...
Αρα, όταν εμφανίζεται να πονάει για τη δημοκρατία, τους θεσμούς, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ειρήνη κ.ά., στην πραγματικότητα έχει κατά νου τη μεγάλη συλλογική ληστεία ενάντια στους λαούς και, ταυτόχρονα, το δικό του μερτικό. Αυτό είναι, που τον ενώνει και τον χωρίζει, ταυτόχρονα. Τον αναγκάζει αδιάκοπα να τρομοκρατεί, για να μη φαίνεται η εσωτερική του αδυναμία, που προοιωνίζεται τη μελλοντική του ανατροπή και εξάλειψη. Την ίδια ώρα, του δίνει και τη δυνατότητα να κάνει χειρισμούς, που ή φουσκώνουν με αυταπάτες τους αφελείς, ή δίνουν άλλοθι στους πιο μυημένους...
Τώρα τα κομμάτια από τα «μπερδεμένα γεγονότα» της πρόσφατης περιοδείας της Κοντολίζα Ράις μπορούν πλέον να κολλήσουν... Η ιστορία με τις απαγωγές υπόπτων και μυστικών φυλακών είναι από καιρό «ζεστό κάρβουνο», αλλά αυτήν την τελευταία φορά το «φύσηξε να φουντώσει» η «Ουάσιγκτον Ποστ»... σύμφωνα με πληροφορίες των μυστικών υπηρεσιών. Δηλαδή, κάποιος σήκωσε την κουρτίνα μέσα από τις ΗΠΑ. Επειδή οι εσωτερικές ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις εκδηλώνονται και στο εσωτερικό των ίδιων των χωρών, δεν αποκλείεται κάποιοι στα σπλάχνα των ίδιων των ΗΠΑ να διαπραγματεύονται - εκβιάζουν τη διοίκηση, ή να είναι κομμάτι της ίδιας της διοίκησης, που κάτι διεκδικεί και να έκανε τη διαρροή...
Πάντως, αν το αποτέλεσμα μπορεί να είναι οδηγός για τα κίνητρα της όποιας αφετηρίας, τότε αυτό το πρώτο δημοσίευμα της «Ουάσιγκτον Ποστ», που προς στιγμήν έκανε τα ευρωπαϊκά Μέσα Ενημέρωσης να «σκίζουν χασέδες» και να ονειρεύονται μέχρι και «δορυφορικές έρευνες» για να ανακαλυφτούν τα μυστικά στρατόπεδα, μάλλον τείνει να οδηγήσει στη νομιμοποίηση άλλου ενός εγκλήματος των ΗΠΑ και στη σχεδόν αναγκαστική παραδοχή των Ευρωπαίων πως συμμετείχαν και θα συμμετέχουν και στο μέλλον...
Η Κοντολίζα Ράις, σαν εκπρόσωπος του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ, ποτέ δεν απολογήθηκε για τίποτα. Ισα ίσα, έκανε ό,τι μπορούσε για να εμπεδώσουν οι λαοί την πιθανότητα, όχι μόνο να έκαναν το συγκεκριμένο έγκλημα οι ΗΠΑ, αλλά και ότι έχουν κάθε δικαίωμα να συνεχίσουν με ανάλογα στο μέλλον. Πριν να φύγει από τις ΗΠΑ, είχε πει: «Εξουδετερώνουμε τους υπόπτους πριν προλάβουν να εκδηλωθούν». Δηλαδή, όχι μόνο κάνουμε ό,τι θέλουμε, όχι μόνον εξαφανίζουμε ακόμα και όποιον δε μας αρέσει η σκέψη του («πριν εκδηλωθούν») αλλά, ταυτόχρονα, τρομοκρατούμε και τον κόσμο ολόκληρο σαν ...δυνάμει ύποπτο. Ταυτόχρονα, φρόντισε να μιλήσει για τη «συνεργασία» που είχαν οι ΗΠΑ με τις άλλες χώρες και την απαιτούν και στο μέλλον.
Βέβαια, είχαν προλάβει οι διαρροές και είχαν κελαηδήσει για τα ευρωπαϊκά αεροδρόμια, που χρησιμοποιήθηκαν από τα αεροπλάνα της CΙΑ, χωρίς να λησμονήσουν να αναφέρουν και τα ελληνικά. Αλίμονο να υπήρχε ποτέ σαρακοστή χωρίς τον ...Μάρτη της. Και αλίμονο, επίσης, να υπάρχει περίπτωση, να χρησιμοποιήθηκαν αεροδρόμια μιας χώρας και να μην είχε πάρει είδηση η κυβέρνησή της, ή οι υπηρεσίες της. Αλλωστε, για την αποφυγή της όποιας παρεξήγησης, οι διαρροές φρόντισαν να μας μάθουν πως ο Ο. Σίλι, τέως υπουργός Εσωτερικών της Γερμανίας, και ο Γ. Φίσερ, τέως υπουργός Εξωτερικών, ήταν μιλημένοι και φρόντισαν ...να στρώσουν τα χαλιά. Δηλαδή, την εποχή που οι διάφοροι εδώ στην Ελλάδα μοίραζαν αυταπάτες για το «αντίπαλο δέος» της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τη «φιλειρηνική αντιαμερικανική» στάση της Γερμανίας, η διοίκησή της συμμετείχε σε άλλο ένα ιμπεριαλιστικό έγκλημα με τις ΗΠΑ. Βέβαια, αντίθεση υπήρχε και υπάρχει, μόνο που είναι διαφορά για το μερτικό και σε τίποτα δεν έχει να κάνει με την «ειρήνη» και «τα ανθρώπινα δικαιώματα»...
Η ίδια η συνάντηση της Α. Μέρκελ με την Κοντολίζα Ράις ήταν εξίσου αποκαλυπτική. Συμφώνησαν στη στενή συνεργασία των μυστικών υπηρεσιών. Δηλαδή, ο κοινός ιμπεριαλιστικός στόχος παραμένει και όλα τ' άλλα αναθέτονται στους ...Αντερσεν, να τα κάνουν παραμύθια. Πάντως, το παραμύθι, που επιχείρησε να στήσει εκεί πρόχειρα «στον αέρα» η Α. Μέρκελ, για να έχει κάπου να γαντζωθεί στο γερμανικό ακροατήριο, της το πήρε η ίδια η πραγματικότητα από το στόμα. Δηλαδή, επιχείρησε να ψελλίσει πως οι ΗΠΑ παραδέχτηκαν το λάθος τους για την υπόθεση του Γερμανο-Λιβανέζου Χαλέντ αλ Μάσρι, που απήχθη στην ΠΓΔΜ και μεταφέρθηκε σε φυλακές των ΗΠΑ, όπου και βασανίστηκε για πέντε μήνες. Σιγά να μην της επιτρέψει «πόντο» ο ανταγωνιστής - σύμμαχος. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ φρόντισε να διαρρεύσει πως ...μάλλον λάθος κατάλαβε η Γερμανίδα καγκελάριος και κανένας δεν της ζήτησε συγνώμη. Οχι «θα κάτσουν να σκάσουν», αφού «εξουδετερώνουν πριν την εκδήλωση»...
Βέβαια, οι σοβαροί στόχοι της επίσκεψης της υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ στην Ευρώπη φάνηκαν με τους επόμενους σταθμούς της περιοδείας της. Στη Ρουμανία υπέγραψε αμυντική συμφωνία για τη χρήση στρατιωτικών βάσεων, όπου τα αμερικανικά στρατεύματα θα μπορούν να εκπαιδεύονται και να αναπτύσσονται προς κάθε επιθυμητή γύρω κατεύθυνση. Πάλι από αμερικανική πηγή, το τηλεοπτικό δίκτυο ABC, μάθαμε, επίσης, πως η μυστική φυλακή που υπήρχε στη Ρουμανία έκλεισε εσπευσμένα (μη μας πιάσουν και στα πράσα) και μεταφέρθηκε κάπου στη Βόρεια Αφρική.
Επίσης, στην Ουκρανία η επίσκεψη της Αμερικανίδας υπουργού σηματοδότησε τη σταθεροποίηση της αμυντικής συνεργασίας και την ανάγκη να επισπευστούν οι διαδικασίες ενσωμάτωσης στις ευρωατλαντικές δομές. Μάλιστα, καθόλου τυχαία, αποκάλεσε την Ουκρανία «στρατηγικό σύμμαχο» των ΗΠΑ. Για όποιον ακόμα δεν έπιασε το υπονοούμενο, τόσο η Ρουμανία, όσο και η περίπτωση της Ουκρανίας, ανήκουν στη μακρόχρονη επιχείρηση περικύκλωσης της άλλης συμμάχου - ανταγωνίστριας Ρωσίας. Είναι ο κύριος λόγος, που έχουν εξαντληθεί όλα τα χρώματα της ίριδος (πορτοκαλί, μοβ και δε συμμαζεύεται) στις λογής «επαναστάσεις» σε ολόκληρη τη γύρω περιοχή. Χρόνια επίσης τώρα, «ψάχνουν χρώμα» οι μυστικές τους υπηρεσίες για τη Λευκορωσία.
Οσον αφορά στο ΝΑΤΟ, οι ιμπεριαλιστικές εκκρεμότητες, ουσιαστικά, αφορούν τον κόσμο ολόκληρο. Η περιοχή μας και η χώρα μας δεν είναι έξω από το λογαριασμό. Τι να πρωτοαναφερθεί; Η «έξτρα χρέωση» στο Αφγανιστάν, η επιχείρηση αυτονομίας του Κοσσόβου, τα σχέδια για την «Ευρύτερη Μέση Ανατολή»... Ολα κρύβουν συλλογική ιμπεριαλιστική δίψα και, ταυτόχρονα, ξεχωριστά ποτήρια όλων των μεγεθών (άλλοι επιδιώκουν να πιουν με τις κανάτες, άλλοι από κανένα φλιτζανάκι και άλλοι στην αναμονή...).
Συμπέρασμα: Αλίμονο σ' αυτόν, που θα διαλέξει ιμπεριαλιστή. Η γνώση των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων είναι χρήσιμη στο λαϊκό κίνημα, όταν πάνω στο μαλλιοτράβηγμα για το μερτικό σηκώνεται καμιά κουρτίνα και γίνεται καμιά αποκάλυψη, αλλά «η στραβή ράχη μόνο στον τάφο ισιώνει»...
Κυρίως φύλλο 
Feeds
Πλαίσιο συμφωνίας ΚΟΔΗΣΟ και ΒΑΣΓΚ... 
