Από καιρό ήθελα να γράψω για το τελευταίο βιβλίου του αγαπητού μου Γιώργη Μωραΐτη, «Ο γερο - Τζιμ, (Made in USA), Η ΒΙΒΛΟΣ ΕΝΟΣ ΑΓΙΟΥ», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Καστανιώτη». Οχι μόνο γιατί θεωρώ ότι αυτό το βιβλίο αξίζει να διαβαστεί από όλους - το περιεχόμενό του είναι συγγραφικώς πρωτότυπο και ιστορικώς ωφέλιμο, ενώ ο τρόπος γραφής του είναι απολαυστικός - αλλά και από υποχρέωση προς τον γερο - Τζιμ, τον οποίο «γνωρίζω» εδώ και πολλά χρόνια από τις διηγήσεις του συγγραφέα. Καθυστερούσα, όμως, γιατί ήθελα η αναφορά μου στο βιβλίο να συνδυαστεί με κάποιο από τα γεγονότα της επικαιρότητας, ούτως ώστε να αναδειχτεί και η διαχρονικότητα των μηνυμάτων του. Και την αφορμή, για να γράψω σήμερα, μου την έδωσε ένας ...Σουηδός. Κάποιος ευρωβουλευτής, ονόματι Λίντμπλαντ, ο οποίος είναι ο συγγραφέας και ο εισηγητής του επαίσχυντου αντικομμουνιστικού μνημονίου, που κατατέθηκε προς έγκριση στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Αναρωτήθηκα, λοιπόν, τι θα έλεγε, αν ζούσε, ο γερο - Τζιμ σ' αυτόν τον «κρύο» Σουηδό, που τολμάει να μιλάει για κομμουνιστικά εγκλήματα, να εξισώνει τον κομμουνισμό με το φασισμό και να αξιώνει από τα κομμουνιστικά κόμματα να κάνουν δηλώσει μετανοίας για τη στήριξη που πρόσφεραν στο πρώτο πείραμα σοσιαλιστικής οικοδόμησης επί Γης. Σκέφτομαι ότι πρώτα θα τον «έλουζε» με βρισιές και μετά θα καλούσε τους πιτσιρικάδες του χωριού του - τους «μπόμηδες», όπως τους φώναζε - να του κρεμάσουν κουδούνια στο λαιμό και να τον σύρουν στην πλατεία, για να τον φτύσουν οι χωριανοί. Κι ύστερα, θα μαλάκωνε και θα προσπαθούσε να πείσει κι αυτόν ακόμα τον ανιστόρητο «τζερεμέ», πως ο κομμουνισμός δεν είναι το «κακό παρελθόν», αλλά το «αναγκαίο μέλλον» της ανθρωπότητας.

Ο γερο - Τζιμ δεν υπάρχει πια. Οι ομοϊδεάτες πρόγονοι των σημερινών κατηγόρων του κομμουνισμού του έκοψαν το κεφάλι και το ακέφαλο σώμα του το 'ριξαν στο πηγάδι. Υπάρχουν, όμως, κάποιοι από τους «μπόμηδες» - ανάμεσά τους και ο Γιώργης - για να μαρτυρούν το βίο των αγίων του κομμουνισμού και να «τρίβουν στα μούτρα» του κάθε Λίντμπλαντ τα πιστοποιητικά αγνότητας και δημοκρατικότητας των κομμουνιστών. Υπάρχουν πολλοί που συνεχίζουν στα χνάρια του και δε θα επιτρέψουν τη διαστρέβλωση της Ιστορίας. Κι άλλοι, που δε συμφωνούν σε πολλά με τους κομμουνιστές, αλλά δεν αποδέχονται τις αντικομμουνιστικές ιδεοληψίες, που οδηγούν σε διώξεις και κατατρεγμούς σε βάρος όλων των δημοκρατών.

Με το βιβλίο του ο Γιώργης Μωραΐτης μάς καλεί να βρούμε κι άλλους αγίους του κομμουνισμού, που ζουν ακόμα, ή «έφυγαν» καταγραφόμενοι στη μεγάλη Βίβλο των ιστορικών αποδείξεων. Χρέος μας ν' ανταποκριθούμε σ' αυτό το κάλεσμα, για να προσκομίσουμε περισσότερες αποδείξεις της αλήθειας, ούτως ώστε να μην τολμάει κανείς να προσβάλλει τη μνήμη μας και ν' αμφισβητεί το όραμά μας. «Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν», για τον καθέναν από μας που, με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, πιστέψαμε ότι οι άγιοι της Κοινωνικής Επανάστασης είναι πιο χρήσιμοι για τον Ανθρωπο από τους αγίους της όποιας θρησκείας...