Η αντισεισμική θωράκιση της χώρας, η προστασία των κατοίκων και της περιουσίας τους από τους σεισμούς, αποτελεί για το ΚΚΕ έργο υποδομής άμεσης προτεραιότητας και το γεγονός ότι αυτή είναι ανύπαρκτη βαραίνει τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Το ΚΚΕ, βέβαια, δεν περιορίστηκε σε στείρα άσκηση κριτικής στις κυβερνήσεις που αρνούνται πεισματικά να προωθήσουν την αντισεισμική θωράκιση της χώρας, όπως έχει κατηγορηθεί. Αντίθετα, την τελευταία δεκαετία έχει προχωρήσει κατάθεση δεκάδων εποικοδομητικών και ουσιαστικών προτάσεων, τόσο μέσα στη Βουλή, όσο και μέσω δημοσιευμάτων και άλλων παρεμβάσεων. Ενδεικτικά αναφέρουμε τρεις περιπτώσεις:

Το καλοκαίρι του 2001, αμέσως μετά το μεγάλο σεισμό που έγινε στο θαλάσσιο χώρο βόρεια της Σκύρου έντασης 5,7 Ρίχτερ, κατέθεσε ερώτηση στη Βουλή, όπου ζητούσε όχι μόνο άμεσα μέτρα για την αντισεισμική θωράκιση της χώρας, αλλά επιπλέον κατέθεσε και μια σειρά προτάσεων για το πώς αυτή θα επιτευχθεί. «Καθίσταται επίκαιρη και επιτακτική η ανάγκη διαμόρφωσης και υλοποίησης ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού για την αντισεισμική θωράκιση χώρας», σημείωναν πέντε χρόνια πριν οι βουλευτές του Κόμματος. Κάτι που ακόμη δεν έχει γίνει...

Το Μάρτη του 2005, το Τμήμα Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Περιβάλλοντος της ΚΕ του ΚΚΕ εξέδωσε κείμενο με τις προτάσεις του ΚΚΕ για την αντισεισμική θωράκιση της χώρας. «Είναι μεγάλοι οι κίνδυνοι που εγκυμονεί η σεισμική δράση, αλλά κυρίως είναι τεράστιοι κίνδυνοι που εγκυμονεί η έλλειψη μιας διαρκούς και συνεχώς βελτιούμενης πολιτικής αντισεισμικής προστασίας, από τους εκάστοτε διαχειριστές της εξουσίας», τόνιζε το κείμενο.

Ακόμη και στον πρόσφατο μεγάλο σεισμό των Κυθήρων, του μεγέθους των 6,9 Ρίχτερ, που ταρακούνησε όλη τη χώρα, με ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, επανέφερε το θέμα της αντισεισμικής προστασίας της χώρας, προτείνοντας έναν ολοκληρωμένο σχεδιασμό που θα περιλαμβάνει μακροπρόθεσμα μέτρα και μέτρα άμεσης απόδοσης. Συγκεκριμένα:

• Την ανάπτυξη της έρευνας (ποσοτικά και ποιοτικά) με τη διάθεση της χρηματοδότησης, του απαιτούμενου ανθρώπινου δυναμικού και εξοπλισμού.
• Την καταγραφή και παραπέρα έρευνα και μελέτη της σεισμικής επικινδυνότητας των διαφόρων περιοχών, τη θέσπιση ειδικών όρων μελέτης κατασκευής ή την απαγόρευση δόμησης σ' αυτές.
• Το δημόσιο έλεγχο εφαρμογής των θεσπισμένων όρων και προδιαγραφών κατασκευής, της ποιότητας των υλικών κλπ. και τη θέσπιση ειδικών όρων για τους χώρους μαζικής συγκέντρωσης.
• Σύνταξη μελετών χωροθέτησης των μεγάλων έργων.
• Την προστασία και ανάπτυξη των ελεύθερων χώρων.
• Τον έλεγχο συνθηκών εργασίας και την ασφάλεια των εργαζομένων στη βιομηχανία.
• Τον έλεγχο των χώρων όπου φοιτά (σχολεία, φροντιστήρια), αλλά και των χώρων που διασκεδάζει η νεολαία.
• Τη συνεχή ενημέρωση του κόσμου για τη σεισμικότητα της περιοχής όπου ζει και για τον τρόπο αντιμετώπισης του φαινομένου τόσο ατομικά όσο σε επίπεδο γειτονιάς και δήμου.
• Τον εκσυγχρονισμό, την ενίσχυση σε ανθρώπινο δυναμικό και υλικοτεχνική υποδομή του μηχανισμού επέμβασης.

Και το ΚΚΕ καταλήγει: «Για τους εργαζόμενους, η συχνά χρησιμοποιούμενη φράση "πρέπει να συνηθίσουμε να ζούμε σεισμούς", δεν πρέπει να σημαίνει αποδοχή των καταστροφικών συνεπειών των σεισμών που θα γίνουν, αλλά απαίτηση, διεκδίκηση της οργάνωσης της ζωής, των κτιρίων, της πόλης, της παραγωγικής διαδικασίας, της λήψης όλων των απαιτουμένων μέτρων, ώστε το φαινόμενο να έχει τις μικρότερες δυνατές συνέπειες, σημαίνει συσπείρωση και δράση για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής».