Ο συγγραφέας με την ερευνητική ιστορική έρευνα διερευνά την εξέλιξη του κτιριακού συγκροτήματος που θα διαμορφωθεί το περιβόητο κάτεργο της Αίγινας, που τελικά θα λειτουργήσει έως το 1985. Το 1925 είναι η χρονιά που πολιτικοί κρατούμενοι φτάνουν στις φυλακές της Αίγινας. Κι ένας από τους πρώτους, που πολλές φορές βρέθηκε σ' αυτές ήταν ο μπάρμπα Κώστας ο Λουλές, ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ. Επίσης και πολλά άλλα ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ όπως ο Χ. Φλωράκης, ο Γ. Ρίτσος, ο Ν. Μπελογιάννης, ο Β. Γεωργίου κι άλλοι πολλοί έμειναν στις φυλακές αυτές και για πολλά χρόνια.
Σκιές ανθρώπινες οι κρατούμενοι από την έλλειψη τροφίμων, καθώς είναι αδύνατο να γίνει οποιαδήποτε προμήθεια τροφίμων από την αγορά της Αίγινας, αφού το νησί υποφέρει κι αυτό από την πείνα, και δεν μπορεί να εξασφαλίσει για τον κόσμο της τρόφιμα.
Αλλά και η κατάσταση από άποψη υγιεινής είναι επίσης επικίνδυνη και οι κίνδυνοι που απειλούν τους κρατουμένους είναι μεγάλοι και άμεσοι. Ολότελα λείπει το σαπούνι κι όλα τα υπόλοιπα υλικά καθαριότητος. «... Διαπίστωσα - γράφει ο γιατρός Ξυδέας - πως το πλείστον των κρατουμένων εκτός ασημάντου αριθμού μειονότητος ευπορούντων καταδίκων έχει από διμήνου να πλυθεί...». «Οι πλείστοι εκ των σήμερον κρατουμένων 469 ζωσών σκιών είναι αληθή φαντάσματα, εξήκοντα δε εξ αυτών παραμένουσι ακίνητοι επί των κλινών των ή επί του δαπέδου, ελλείψει κλινών, ανίκανοι να σηκωθούν και δι' αυτήν ακόμη την σωματικήν των ανάγκην...».
Δεν είναι τραγικές οι ελλείψεις μόνο στα τρόφιμα, αλλά επίσης οι ίδιες υπάρχουν και στα υλικά καθαριότητος, απολυμαντικά, ασβέστη, που είναι απαραίτητα για να υπάρξει ένα επίπεδο καθαριότητος που είναι τόσο αναγκαίο προκειμένου για φυλακές. Μπροστά σ' αυτή την κατάσταση ο γιατρός Ξυδέας στις αναφορές του στο υπουργείο προειδοποιεί ότι με τα δεδομένα αυτά θα υπάρξουν ομαδικοί θάνατοι.