Είμαστε, ακόμα, στην καρδιά του χειμώνα και οι αίθουσες, για να τραβήξουν την προσοχή των θεατών, άρχισαν τις επαναλήψεις! Ποσότητα νέων ταινιών υπάρχει, ποιότητα, όμως, που είναι και το ζητούμενο, δεν υπάρχει. Λες και χάθηκαν τα θέματα. Λες και εξαφανίστηκαν ταλαντούχοι κινηματογραφιστές. Χρειάζεται, λέτε, να θυμίσουμε ότι, τελικά, εκείνο που καθορίζει και το κινηματογραφικό προϊόν, είναι το κεφάλαιο και το κέρδος; Ας το θυμίσουμε, για να μην ξεχνιόμαστε!

Εξι οι νέες ταινίες αυτής της βδομάδας, από τις οποίες, με πολύ αυστηρά κινηματογραφικά κριτήρια, καμία δε φέρνει κάτι νέο στην υπόθεση της έβδομης τέχνης. Αναγκαστικά, θα ξεχωρίσουμε το «All The Invisible Children» (Ολα τα αόρατα παιδιά), κυρίως για το θέμα τους (μια συναισθηματική ματιά, οκτώ γνωστών και καλών σκηνοθετών, πάνω στη θέση του παιδιού σχεδόν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης). Εμίρ Κουστουρίτσα, Σπάικ Λι, Μεντί Σαρέφ, Κάτια Λουντ, Ρίντλεϊ Σκοτ - Τζόρνταν Σκοτ, Στέφανο Βενερούζο, Τζον Γου, οι σκηνοθέτες! Οι οποίοι, σύμφωνα με το διαφημιστικό της ταινίας, εργάστηκαν χωρίς αμοιβή.

Μετά από την παραπάνω συναισθηματική αναλαμπή, ας προσγειωθούμε στη σκληρή πραγματικότητα! «16 Τετράγωνα», του Ρίτσαρντ Ντόνερ. Μια, ας την πούμε κλασική, αστυνομική περιπέτεια, με θέμα τη διαφθορά στην αμερικάνικη αστυνομία (σε εμάς παρόμοια θέματα εξακολουθούν να κάνουν «τζζζ»)! Από τη διαφθορά της αστυνομίας περνάμε στην εγκεφαλική σύγχυση του Φρανσουά Οζόν, «Ο Χρόνος Που Απομένει». Νεαρός ομοφυλόφιλος και ναρκομανής τακτοποιεί τη ζωή του λίγο πριν μας ...αποχαιρετήσει!

Αν γλιτώσουμε από τον καρκίνο, που έφαγε τον ήρωα του Φρανσουά Οζόν, θα πέσουμε στα χέρια των Σκοτ Μακ Γκι και Ντέιβιντ Σίγκελ, οι οποίοι χρησιμοποιώντας δυο «λαμπερά» χουλιγουντιανά αστέρια (Ρίτσαρντ Γκιρ - Ζιλιέτ Μπινός) προσπαθούν, για 104 ολόκληρα λεπτά, να μας οδηγήσουν στο ...Θεό! «Συλλαβίζοντας την Ευτυχία», είναι μια μικρή «ωδή» στον Ινδουισμό!

Και η απειλή συνεχίζεται! «Η Κάθοδος», του Νιλ Μάρσαλ, θα μας παρασύρει, μαζί με τις έξι πρωταγωνίστριες, στα βάθη μιας σπηλιάς, όπου, εκεί, κανένας «θεός» δεν μπορεί να βοηθήσει! Από κοντά, απειλητική, αλλά κακόγουστη, αφού πρόκειται για κακή αντιγραφή, η ελληνική ταινία του Γιώργου Νούσια, «Το Κακό». Ζόμπι βγαίνουν στην Αθήνα! Και τα μυαλά τους στα κάγκελα. (Οχι των ζόμπι, τι φταίνε τα πλασματάκια, των δημιουργών καλύτερα)!