Τρεις μέρες έμειναν μέχρι ν' ανοίξουν οι κάλπες των φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων σε όλη τη χώρα και φέτος η σημασία των φοιτητικών - σπουδαστικών εκλογών της Τετάρτης, 5 Απρίλη, εντείνεται, καθώς η ανώτατη εκπαίδευση έχει μπει στο στόχαστρο της κυβερνητικής πολιτικής. Η αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος και ο νέος νόμος - πλαίσιο για την Ανώτατη Εκπαίδευση, που θα οδηγήσουν στην ιδιωτικοποίηση πανεπιστημίων και ΤΕΙ, είναι τα ζητήματα αιχμής για το φοιτητικό κίνημα που μπαίνουν και στο τραπέζι των φοιτητικών εκλογών. Εξάλλου, ο δρόμος της ιδιωτικοποίησης έχει ήδη ανοίξει για τα ιδρύματα και τις συνέπειες αυτής της κατάστασης τις υφίστανται οι φοιτητές και οι οικογένειές τους.

Για την ανάγκη αναζωογόνησης του φοιτητικού κινήματος, αλλαγής των υπαρχόντων αρνητικών συσχετισμών, ενίσχυσης της Πανσπουδαστικής και αντεπίθεσης από κοινού με το λαϊκό - εργατικό κίνημα, στην επίθεση που δέχεται η ανώτατη εκπαίδευση, μίλησε ο Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, Θέμης Γκιώνης, σε εκδήλωση της ΚΝΕ στο Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθήνας και ο «Ρ» δημοσιεύει σήμερα τα σχετικά αποσπάσματα από την ομιλία του.

«Κατά τη γνώμη μας, η κατάσταση πάει προς το χειρότερο. Χρειάζεται πλατιά συζήτηση, ενημέρωση όλων των φοιτητών - ανεξαρτήτως από ποια στάση κρατάει ο καθένας - να παίξουν το ρόλο τους τα Διοικητικά Συμβούλια, να κάνουν γενικές συνελεύσεις, να μιλήσουν για τις εξελίξεις, να λέει η κάθε παράταξη τη γνώμη της και οι φοιτητές να αποφασίζουν τι θα κάνουν. Αυτό είναι στοιχειώδες δημοκρατικό δικαίωμα στα πλαίσια της λειτουργίας αυτού του συστήματος. Ομως δε γίνεται, δε γίνονται παντού γενικές συνελεύσεις, οι άλλες παρατάξεις δεν καλούν τους φοιτητές, π.χ. η ΔΑΠ που έχει αυτοδυναμία εδώ στο Οικονομικό δεν κάνει μια συνέλευση να ενημερώσει τον κόσμο. Το γεγονός ότι ούτε αυτό δεν κάνουν, για μας σημαίνει το εξής: Φοβούνται την κρίση των φοιτητών, γιατί οι φοιτητές θα καταλάβουν μέσα από μια διαδικασία ενημέρωσης τι πρέπει να κάνουν, αν θα πρέπει να αντισταθούν ή όχι».

«Φοβούνται τους φοιτητές, γιατί η πολιτική που οι ίδιοι αποδέχονται τις ιδιωτικοποιήσεις των πανεπιστημίων κλπ. είναι σε ευρεία αντίθεση με τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας των φοιτητών και της νεολαίας. Είναι πολιτική που βάζει τη νεολαία απέναντι, είναι εχθρική προς τη νεολαία, στην εκπαίδευση και την εργασία. Είναι μια πολιτική που δεν εξυπηρετεί τίποτα άλλο από τα συμφέροντα μιας χούφτας ανθρώπων, αυτών που κονομάνε στη χώρα μας, ζουν μέσα στη χλιδή και τον πλούτο, εκμεταλλευόμενοι τον ιδρώτα της εργατικής τάξης. Δηλαδή, υπηρετούν τα συμφέροντα αυτών που δεν εργάζονται, που είναι παράσιτα στην κοινωνία - γιατί αυτό είναι - μια χούφτα άχρηστοι άνθρωποι που ζουν από τον ιδρώτα των άλλων. Οι εργαζόμενοι δουλεύουν και παράγουν τα προϊόντα, στα εργοστάσια, στα χωράφια, στις υπηρεσίες. Οι δυνάμεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που είναι στο πανεπιστήμιο συμφωνούν με αυτή την πολιτική, γι' αυτό δεν ανοίγουν τη συζήτηση στο φοιτητικό κίνημα και ακριβώς γι' αυτό, το φοιτητικό κίνημα βρίσκεται σε μεγάλη κρίση. Δεν είναι λύση οι σημειώσεις να βγαίνουν από το γραφείο του καθηγητή μέσω της παράταξης και αυτό να προσμετριέται στα θετικά των παρατάξεων!

Κατά συνέπεια, η κατάσταση αυτή χρειάζεται να αλλάξει και αυτό θεωρούμε ότι πρέπει να κάνει η ΚΝΕ με τη δράση της στα πανεπιστήμια, μέσω της ΠΚΣ. Δηλαδή, να βάλει στο επίκεντρο της προσοχής των φοιτητών ότι χρειάζεται σήμερα να ενταθεί η πάλη του φοιτητικού κινήματος ενάντια σε αυτές τις αλλαγές που προωθούνται και, από την άλλη, να βάλει στο επίκεντρο τις σύγχρονες ανάγκες του φοιτητή στις σπουδές και τη ζωή του, στη μόρφωση και τη δουλιά. Μ' αυτή την έννοια δουλεύουμε μια σειρά αιτήματα, όπως εκφράζονται στα πανεπιστήμια για το δικαίωμα στη μόρφωση, για ενιαία ανώτατη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση, σταθερή δουλιά με πλήρη δικαιώματα».

«Εμείς θεωρούμε ότι σήμερα υπάρχουν όλες οι υλικές προϋποθέσεις και η εκπαίδευση να παρέχεται δωρεάν και ο άνθρωπος να μπορεί να δουλεύει με όρους τέτοιους που να εξασφαλίζουν ελεύθερο χρόνο που να μπορεί να ζει. Γιατί, ο σκοπός της ζωής δεν είναι να δουλεύεις για να δουλεύεις, αλλά για να ζεις. Παράγεται αμύθητος πλούτος και στη χώρα μας. Δε λένε ότι στη χώρα υπάρχει ανάπτυξη; Πώς γίνεται από τη μια να υπάρχει ανάπτυξη και από την άλλη η νεολαία, τα λαϊκά στρώματα να υποφέρουν; Ποιο είναι το βασικό πρόβλημα που υπάρχει ανάμεσα σε αυτή την αντίθεση; Αυτός ο πλούτος, αντί να πηγαίνει στο λαό και να τον καρπώνεται ο λαός που τον παράγει κιόλας, πηγαίνει στα χέρια κάποιων. Από αυτήν την άποψη, είναι σήμερα ώριμο και αιτήματα πάλης να βάλει το φοιτητικό κίνημα και να διεκδικήσει το δικαίωμα στη μόρφωση, στη δουλιά με ανθρώπινους όρους. Γιατί η ελευθερία του ανθρώπου ξεκινάει από εκεί που σταματάει η δουλιά και όταν ο άνθρωπος δουλεύει σήμερα 10 και 12 ώρες ή όταν είναι άνεργος, δεν μπορεί να είναι ελεύθερος. Ποια ελευθερία έχει ο άνθρωπος τότε, να κάνει τι; Να απολαύσει διακοπές, θέατρο;

Το ερώτημα είναι: γιατί δεν τα κάνει αυτά το φοιτητικό κίνημα, γιατί βρίσκεται σε κρίση και η κατάσταση είναι διαλυτική; Ο ρόλος των παρατάξεων πλέον δεν είναι να συμβάλλουν στη διεκδίκηση και στην πάλη - ακριβώς επειδή συμφωνούν με αυτή την πολιτική - αλλά έχουν αναλάβει ρόλο διαμεσολαβητή για να λύνουν προβλήματα ή να λένε ότι λύνουν προβλήματα σε μια μερίδα φοιτητών, να τρομοκρατούν τον κόσμο με διάφορους τρόπους από το "δε θα περάσεις το μάθημα" ή "δε θα φας στην εστία", γιατί ελέγχουν επιτροπές και επιτροπάτα που είναι σε κάθε Σχολή και Τμήμα, αλλοιώνουν τα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών (πέρσι στο Οικονομικό αυτό έγινε γενικευμένα, ίσως επαναληφθεί και φέτος) και στη βάση αυτή εξυπηρετούνται τα συμφέροντα κάποιων, σε αντίθεση με τον πραγματικό ρόλο του φοιτητικού κινήματος, οι εκπρόσωποι του οποίου στα τμήματα ή στις συνελεύσεις πρέπει να μεταφέρουν τα αιτήματα των φοιτητών. Οι υπόλοιπες παρατάξεις εγκλωβίζουν, τρομοκρατούν, βιάζουν τη συνείδηση του κάθε φοιτητή κάθε που έρχονται εκλογές. Τα ξέρετε πολύ καλύτερα από μένα: Είναι αυτοί που λένε ότι "ζούμε σε μια ελεύθερη κοινωνία, που ο καθένας μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα"... Τώρα, πόσο ελεύθερα μπορεί να εκφράζεται ο κάθε φοιτητής όταν τον πιέζουν από όλες τις μεριές, για να ψηφίσει κόντρα στη συνείδησή του ή κατά πόσο προωθούν την έννοια της δημοκρατίας ...ελέγχεται».

«Χρειάζονται άλλοι όροι και προϋποθέσεις για να αναζωογονηθεί το φοιτητικό κίνημα, να συμμετέχουν φοιτητές, να δραστηριοποιούνται. Τουλάχιστον, η ΚΝΕ και η ΠΚΣ θα συμβάλουν όσο είναι δυνατό. Κάνουμε κάθε προσπάθεια με τις αδυναμίες μας, να ενημερώσουμε φοιτητές, να γίνονται συνελεύσεις. Αυτή η προσπάθεια πρέπει να εκτιμηθεί, να συμβάλουν και άλλοι φοιτητές κι αυτό συμφέρει τη μεγάλη πλειοψηφία των φοιτητών, γιατί αν σήμερα θα μπει φραγμός στην αρνητική αυτή εξέλιξη με το άρθρο 16 και το νόμο - πλαίσιο, αφορά τη ζωή των φοιτητών σήμερα και το μέλλον τους ως εργαζόμενων. Το σήμερα έχει μεγάλη σημασία και για το αύριο.

Χρειάζεται ένα τέτοιο φοιτητικό κίνημα, που θα αντιπαρατίθεται με αυτή την πολιτική, που σήμερα είναι απαραίτητος όρος για να βελτιωθεί η ζωή των νέων ανθρώπων και παράλληλα, να συνδεθεί με το εργατικό κίνημα, με το ΠΑΜΕ, για να παλέψει από κοινού για τους όρους εργασίας των φοιτητών. Και ακριβώς επειδή αυτή την προσπάθεια οι δυνάμεις της ΚΝΕ, και η ΠΚΣ, την κάνουν όλο το προηγούμενο διάστημα, οι φοιτητές πρέπει να πάνε στις φοιτητικές εκλογές με βάση την πείρα του καθενός - εμείς δε θέλουμε να κάνουμε τους εργολάβους του κινήματος, "ψηφίστε μας και θα σας λύσουμε τα προβλήματα" δεν είχαμε ποτέ τέτοια λογική - να αξιολογήσει, να κρίνει, να καταλάβει με ποιον πρέπει να πάει και ποιον να αφήσει και στις φοιτητικές εκλογές, στις δημοτικές, και νομαρχιακές και γενικότερα στη ζωή του».

«Η πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι ενάντια στα συμφέροντα των νέων ανθρώπων, γιατί και οι δύο συμφωνούν να καταργηθεί ο δημόσιος χαρακτήρας της ανώτατης εκπαίδευσης. Συμφωνούν να ζουν οι νέοι με την αγωνία της ανεργίας τα επόμενα χρόνια, να μείνει το μεροκάματο στα 24 ευρώ τη μέρα, να αλλάξουν οι εργασιακές σχέσεις και ο νέος να δουλεύει μερική απασχόληση, με ευέλικτο ωράριο, να λυθεί το ασφαλιστικό σε βάρος των εργαζομένων. Συμφωνούν και οι δύο με τα μέτρα που παίρνονται στη Γαλλία και που με ειλικρίνεια ο Παπανδρέου είπε στο Λαύριο ότι θα πρέπει οι νέοι να μένουν ανασφάλιστοι 2 και 4 χρόνια. Συμφωνούν να καθιερωθεί ένα σύστημα δανείων, για να τελειώνει τις σπουδές του κάποιος, δηλαδή όταν τελειώσει το πανεπιστήμιο και ψάχνει για δουλιά να είναι και φεσωμένος από πάνω!

Αυτή είναι η πολιτική που προωθούν και χρειάζεται απάντηση. Η δύναμη της απάντησης βρίσκεται στη συλλογική πάλη των φοιτητών, στον αγώνα των φοιτητών και στην αλλαγή των συσχετισμών στο πανεπιστήμιο και στην κοινωνία.

Κάνουν συστηματική προσπάθεια να πείσουν τον κόσμο μέσω διάφορων μηχανισμών (καθηγητές πανεπιστημίων, κανάλια, παπαγαλάκια δημοσιογράφοι) ότι "η κατάσταση είναι μονόδρομος", θα πρέπει "να συνταχθούμε όλοι", να "συμβιβαστούμε", ότι "δεν υπάρχει δυνατότητα να αλλάξει ο κόσμος". Θέλουν να νιώσει ο άνθρωπος αδύναμος, μόνος, φοβισμένος, ο καθένας χωριστά και όλοι μαζί να νιώσουν ότι δεν μπορούν να τα βάλουν μαζί τους, να μην καταλαβαίνει ότι για τη ζωή που ζει δεν υπάρχουν αόρατες δυνάμεις που κινούν τα νήματα, αλλά υπάρχουν συγκεκριμένες πολιτικές, που τις εφαρμόζουν συγκεκριμένα πολιτικά κόμματα. Εμείς θεωρούμε ότι ο άνθρωπος είναι γίγαντας, έχει τεράστια δύναμη στο βαθμό που παλεύει, ανατρέπει καταστάσεις και μπορεί να κατακτήσει όρους για τη ζωή που πρέπει να ζήσει, που για μας είναι ο σοσιαλισμός».