ΜΕ ΠΡΑΣΙΝΟ ΜΑΣΤΙΓΙΟ ΣΕ ΡΟΛΟ «ΣΑΡΚΟΖΙ»: «Μιλώντας σε προάστιο του Παρισιού, με αφορμή νέα επεισόδια με πρωταγωνιστές νεαρούς ταραξίες, η Ρουαγιάλ πρότεινε μια σειρά μέτρων για την αντιμετώπιση της βίας που προκάλεσαν πολιτική θύελλα. Ζήτησε να συσταθούν στρατιωτικού τύπου ακαδημίες για νεαρούς ταραξίες κάτω των 16 ετών, ζήτησε την ένταξη των προβληματικών εφήβων σε προγράμματα εθελοντικής εργασίας για να μάθουν να συμπεριφέρονται ως σωστοί πολίτες. Και ακόμη πρότεινε με την πρώτη ένδειξη προβληματικής συμπεριφοράς των εφήβων οι γονείς να υποχρεώνονται να παρακολουθούν μαθήματα διαπαιδαγώγησης των παιδιών και αν δεν καταφέρνουν να επαναφέρουν τα τέκνα τους στον ορθό δρόμο να χάνουν τα κοινωνικά τους επιδόματα» (το ρεπορτάζ στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»).

«ΘΕΟΣ» ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΠΕΡΙ «ΜΗΔΕΝΙΚΗΣ ΑΝΟΧΗΣ»; «Διαχειριζόμενη δύο χρόνια την εξουσία, η κυβέρνηση της ΝΔ κατάφερε μαζί με τους υπόλοιπους άθλους της να διαλύσει κάθε έννοια αισθήματος ασφάλειας και να υπονομεύσει την όποια αποτελεσματικότητα των διωκτικών μηχανισμών. Θητεύοντας στον κομματισμό, αποσυντόνισε ένα σύστημα που, ασχέτως αδυναμιών, είχε να επιδείξει σημαντικές επιτυχίες και δημιούργησε στα περισσότερα επίπεδα συνθήκες ανοχύρωτης πόλης» (από το κύριο άρθρο στο «ΕΘΝΟΣ»).

ΠΟΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΑΡΑΓΕΙ ΤΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ; «Η διαφθορά δεν είναι φυσικό φαινόμενο για να τη δεχόμαστε ως έχει. Είναι έργο ανθρώπων και διαιωνίζεται όσο η βούληση για την πάταξή της ακρωτηριάζεται στους δαιδάλους απονομής πειθαρχικών ποινών» (από το κύριο άρθρο στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»).

ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΑ ΦΤΑΙΣ ΕΣΥ: «Εκτός από την πολιτική ευθύνη υπάρχει και η ευθύνη των πολιτών, υπάρχει και η ευθύνη του καθήκοντος, η ευθύνη της εγρήγορσης του δασκάλου, του αστυνομικού, του σωφρονιστικού υπαλλήλου, του περαστικού πολίτη που είδε, άκουσε, αλλά προσπέρασε....» (η Χρύσα Ταβουλάρη στον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ»).