Την πρόταση νόμου που κατέθεσε η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ και αφορά σε σειρά μέτρων που στόχο έχουν την προστασία και την ουσιαστική στήριξη των ανέργων, παρουσίασε χτες σε συνέντευξη Τύπου η ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Αλέκα Παπαρήγα, διευκρινίζοντας πως η πρόταση γίνεται στη βάση της εκτίμησης ότι το πρόβλημα της ανεργίας είναι οξυμένο γενικά και με ιδιαίτερα θύματα τους νέους και τις γυναίκες.

Ξεκαθαρίζοντας ότι το πρόβλημα της ανεργίας είναι σύμφυτο με τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και η εξάλειψή της προϋποθέτει ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της οικονομίας και της εξουσίας, η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε ότι το ΚΚΕ δίνει ενιαία την πάλη σε δυο μέτωπα: «Το ένα μέτωπο είναι για γενικότερες αλλαγές, ριζικές, που θίγουν τα βάθρα της ίδιας της κοινωνίας. Ταυτόχρονα, δεν μπορούμε να αδιαφορήσουμε για την οξύτητα αυτού του προβλήματος σήμερα. Επομένως, με αυτή την πρόταση νόμου που φέρνουμε στη Βουλή, θέλουμε να δείξουμε και να αποδείξουμε ότι μπορεί να υπάρξει σύστημα προστασίας των ανέργων έτσι που να μη μετατρέπονται σε ανθρώπους που ζουν όχι μόνο με την ανασφάλεια του σήμερα, αλλά και του αύριο, μιας και η ανεργία κρατάει για πολλά χρόνια».

«Δε συμφωνούμε με τα άλλα κόμματα - τόνισε η Αλέκα Παπαρήγα -, αλλά και με τη λογική της ΕΕ που ανάγει το πρόβλημα της ανεργίας, περίπου ως μια επιδημία, όπως είναι η νόσος των πουλερικών, που οφείλεται σε μία συγκυρία, σε κάποιους ειδικούς λόγους. Ολα τα στοιχεία που έχουμε, και μέσα από την ιστορική εμπειρία του Κόμματος, οδηγούν στο ότι η ανεργία είναι ένα μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα, σύμφυτο 100% με το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που ζούμε και βεβαίως έχει ορισμένες αυξομειώσεις ανάλογα και με συγκυρίες και με τη γενικότερη πολιτική που ακολουθείται, γενικά και σε κάθε χώρα. Αλλά εμείς λέμε ότι αφού η κοινωνία είναι οργανωμένη πάνω στη λογική του καπιταλιστικού κέρδους, η ανεργία είναι φυσικό επακόλουθο. Τα πάντα, είτε πρόκειται για υλικό πλούτο, είτε πρόκειται για υπηρεσίες, είτε ακόμα και για πνευματικές αξίες, έχουν μετατραπεί σε εμπορεύματα: Αγοράζονται και πουλιούνται. Και το κορυφαίο εμπόρευμα είναι δυστυχώς η εργατική δύναμη».

Αναφερόμενη στην εμπειρία των μέτρων που έχει προωθήσει η ΕΕ και υλοποιούν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, κάτω από το σύνθημα ότι πρέπει να υποκατασταθεί, να αντικατασταθεί η πολιτική προστασίας της ανεργίας, με «ενεργητική πολιτική» για το δικαίωμα της εργασίας, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε: «Το βασικό όπλο αυτής της πολιτικής είναι οι επιδοτήσεις των επιχειρηματιών, με τα χρήματα του ΟΑΕΔ ή άλλες επιδοτήσεις για τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Ετσι κι αλλιώς το μέτρο αυτό αγκάλιαζε έναν πολύ μικρό αριθμό ανέργων. Το κυριότερο όμως από την εφαρμογή αυτών των μέτρων είναι ότι δημιουργήθηκαν ελάχιστες θέσεις εργασίας, πολύ λιγότερες από αυτές που χάνονται».

Και εξήγησε: «Κατ' αρχήν οι επιχειρηματικοί όμιλοι ενδιαφέρονται να έχουν ένα σταθερό προσωπικό που με διάφορα μέσα να το κρατούν υποταγμένο στην εργοδοτική πολιτική του καρότου και του μαστιγίου και δεν προτιμούν ένα προσωπικό το οποίο θα έρχεται, θα μένει 6, 7, 8, 9 μήνες και θα το αλλάζουν. Μάλιστα, πολλοί απ' αυτούς αξιοποίησαν τις επιδοτήσεις κάνοντας τυπικές απολύσεις στο προσωπικό τους και κάνοντας καινούριες συμβάσεις με το ίδιο προσωπικό.

Υπάρχουν και οι μικρές επιχειρήσεις, μέσα στις οποίες ένα μεγάλο μέρος είναι οι αυτοαπασχολούμενοι, αυτοί που απασχολούν 1, 2, 3 άτομα, και που έβγαλαν - και πολύ σωστά - το συμπέρασμα ότι δεν είχαν να κερδίσουν από τις επιδοτούμενες θέσεις εργασίας. Η μείωση του τζίρου τους ήταν τέτοια που δεν αντισταθμιζόταν με τις επιδοτούμενες θέσεις εργασίας. Και η τάση είναι να περιορίζονται. Και μάλιστα ο αριθμός των αυτοαπασχολουμένων έχει μεγαλώσει πάρα πολύ. Αλλαξαν τα ωράρια εργασίας, ιδιαίτερα στον τομέα του εμπορίου, στα πολυκαταστήματα, αλλά δε δημιουργήθηκαν νέες θέσεις εργασίας. Ελεγαν ότι η επιμήκυνση του ωραρίου, το ότι μένουν περισσότερες ώρες ανοιχτά θα δημιουργούσε νέες θέσεις εργασίας. Δεν έχει επιβεβαιωθεί και αυτό με επίσημα στοιχεία. Με το ίδιο προσωπικό πραγματοποιείται η δουλιά και μάλιστα επειδή η τάση είναι να αυξάνεται ο τζίρος στα πολυκαταστήματα, η δουλιά εντατικοποιείται και γίνεται λόγος σήμερα το ίδιο το προσωπικό να κατανεμηθεί και να δουλεύει και την Κυριακή.

Οι λεγόμενες, λοιπόν, ενεργητικές πολιτικές δεν καταπολέμησαν την ανεργία, ούτε καν τη μείωσαν. Γιατί εμείς βλέπουμε ότι αυξάνεται, με εξαίρεση, π.χ., την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων, που υπήρχε μια σχετική μείωση. Να αυξάνεται η ανεργία και σε αυτούς που δε βρίσκουν δουλιά και που δεν είναι καταγεγραμμένοι, και σε αυτούς, βεβαίως, που απολύονται και επίσης δε βρίσκουν δουλιά».

Παρουσιάζοντας αναλυτικά τα μέτρα που περιέχονται στην πρόταση νόμου που κατέθεσε το ΚΚΕ, η Αλέκα Παπαρήγα κατέληξε στην εισήγησή της: «Το ΚΚΕ υποχρεώνεται από τα ίδια τα πράγματα, παλεύοντας για ριζικές αλλαγές στην προοπτική, να οργανώσει την παρέμβασή του και σήμερα, και μάλιστα να καλέσει τους εργαζόμενους να συμφωνήσουν με τα αιτήματα που προβάλλει και να γίνουν πραγματικά αιχμή πάλης. Είναι αμυντικά αιτήματα, αλλά αν αυτά υλοποιηθούν και με την πίεση και την πάλη των εργαζομένων, μπορούν κατά κάποιον τρόπο να απαλύνουν τη θέση τους.

Αυτά τα μέτρα δημιουργούν προϋποθέσεις ανακούφισης των ανέργων. Δε δεχόμαστε το επιχείρημα ότι τα μέτρα προστασίας των ανέργων δημιουργούν εφησυχασμό στους ανέργους. Η ανεργία δεν είναι εθελούσια, δεν είναι επιλογή».