Ο Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου «κόσμησε» φέτος το Ηρώδειο με την ευφρόσυνης θεατρικής «φρεσκάδας» παράστασή του, με τις αριστοφανικές «Εκκλησιάζουσες». Πάντα, κάθε καλό θεατρικό αποτέλεσμα οφείλεται στην ευτυχή συνεργασία όλων των συντελεστών του. Και στην παράσταση του ΘΟΚ υπήρξε ευτυχής, συλλογικά επεξεργασμένη συνεργασία όλων των δημιουργικών συνισταμένων και ερμηνευτών της. Της σύγχρονης, χυμώδους, χωρίς λεκτικές ακρότητες μετάφρασης του Κωστή Κολώτα. Της λαϊκής απλότητας, φυσικότητας και χιούμορ σκηνοθεσίας του Γιώργου Μουαΐμη. Του λιτού σκηνικού και των όμορφων, ευφάνταστων κοστουμιών του Αγγελου Αγγελή. Των μασκών και περουκών (Κίκα Χάρις - Αντώνης Κατσαρής). Της εύφορης ακουστικά και ρυθμικά μουσικής του Κώστα Κακαγιάννη. Μα περισσότερο απ' όλα την ευφροσύνη εκτίναξε η παιγνιώδης, κεφάτη, πολύρυθμη και καλοδιδαγμένη χορογραφία του Ισίδωρου Σιδέρη, μεταβάλλοντας σε γλέντι τον ουτοπικό (;) αριστοφανικό μύθο. Μύθος που εμφανίζει τις γυναίκες, ντυμένες αντρικά, κρυφά από τους άντρες τους, να συνάζονται στην Εκκλησία του Δήμου και να αναλαμβάνουν αυτές τα ηνία της εξουσίας, για να νοικοκυρέψουν τα δημόσια πράγματα και να επιβάλουν την ισότητα και κοινοκτημοσύνη σε όλα τα αγαθά, ακόμα και στον έρωτα. Καθοριστικότατος παράγοντας, ευεργετικός για τη σκηνοθεσία, ήταν συνολικά οι δημιουργικές ερμηνείες όλων των ηθοποιών. Η Αννίτα Σαντοριναίου, ηθοποιός με «νεύρο», μεγάλη εκφραστικότητα και χιούμορ έπλασε μια δυναμική Πραξαγόρα. Ο Σπύρος Σταυρινίδης και ο Αντώνης Κατσαρής ήταν απολαυστικοί, στον «μπούφο» Βλέπυρο και στον καλοκάγαθο Χρέμη, αντίστοιχα. Ευφρόσυνο γέλιο πρόσφεραν και οι ερμηνείες των: Κώστα Δημητρίου, Σταύρου Λούρα, Ζωής Κυπριανού, Μάρας Κωνσταντίνου, Ηλέκτρας Φωτιάδου, Θεόδωρου Μιχαηλίδη, Στέλλας Φυρογένη, Νιόβης Χαραλάμπους, Αντρης Κυριαζή, Χριστιάνας Λάρκου, όπως και όλων των ηθοποιών στο Χορό και στα βωβά πρόσωπα.