Μετά τις προχτεσινές εκλογές:

Η ΝΔ, με την υποχώρηση των ποσοστών των υποψηφίων της σε μεγάλους δήμους, δεν μπορεί να ισχυρίζεται ότι πορεύεται με αλώβητα τα αποθέματα της κεκτημένης - από τις βουλευτικές του 2004 - ανοχής του εκλογικού σώματος.

Το ΠΑΣΟΚ, όσο κι αν βαφτίζει το «κρέας - ψάρι», κατέγραψε με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο ότι η απαξίωσή του σε μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων το κατατάσσει στο ρόλο μιας αντιπολίτευσης που έρχεται δεύτερη ακόμα κι όταν η κυβέρνηση χάνει.

Η άνοδος της επιρροής των αγωνιστικών ψηφοδελτίων που στήριξε το ΚΚΕ σηματοδοτεί τις δυνατότητες, αλλά και τις αυξημένες ανάγκες, για διεύρυνση της πολιτικής έκφρασης της λαϊκής αγανάκτησης και της μετατροπής της σε ριζοσπαστικοποίηση.

Το επικοινωνιακό «δέντρο» γύρω από την επιλεκτική προβολή των επιδόσεων μεμονωμένων υποψηφιοτήτων, δεν μπορεί να κρύψει το «δάσος» της πολιτικής αποδοκιμασίας της πολιτικής του ΣΥΝ στο σύνολο της επικράτειας.

*

Πέραν της κομματικής «γεωγραφίας» που κατέδειξαν οι κάλπες, και σε αυτές τις εκλογές αναδείχτηκε το πολιτικό πρόβλημα της χώρας, που δεν είναι άλλο από τη διατήρηση των ισχυρών εκλογικών ερεισμάτων του δικομματισμού.

Οι δυο εταίροι καταφέρνουν να διατηρούν εγκλωβισμένα λαϊκά στρώματα και να «πριμοδοτούνται» αλλήλοις, λειτουργώντας σαν συγκοινωνούντα δοχεία, αιχμαλωτίζοντας τη δυσαρέσκεια του εκλογικού σώματος με τη «μεταφορά ψηφοφόρων» από τον έναν προς τον άλλον.

Η εμπειρία που αποκτήθηκε από τις αγωνιστικές δυνάμεις και σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση, αποτελεί πολύτιμο εφόδιο στην προσπάθεια για την αντιμετώπιση, από καλύτερες θέσεις, αυτού, ακριβώς, του πολιτικού ζητούμενου: Του μαζικού απεγκλωβισμού λαϊκών δυνάμεων από την πολιτική «ομηρία» του δικομματισμού.