ΔΕ ΛΕΜΕ, προσπάθησαν να διαφωνήσουν, χτες στη Βουλή, ο Κώστας Καραμανλής και ο Γιώργος Παπανδρέου, αλλά δεν είναι κι εύκολο πράγμα. Οσο κι αν εκατέρωθεν οι Κοινοβουλευτικές Ομάδες προσπάθησαν να δημιουργήσουν με χειροκροτήματα κλίμα αντιπαράθεσης.

Αλλωστε, κι αυτές δεν ...κόπιασαν πολύ και είναι ενδεικτικό το ότι συντομότερα από άλλες φορές εγκατέλειψαν οι βουλευτές ΝΔ και ΠΑΣΟΚ την αίθουσα κι ας συνέχισαν να μιλάνε οι δυο πολιτικοί αρχηγοί τους.

Κι όταν μιλούσαν άλλωστε ...τι έλεγαν για την εξωτερική πολιτική, που ήταν και το θέμα της συζήτησης; Τα γνωστά ευχολόγια, περί του πώς θα λύσει η ΕΕ και το πρόβλημα των ελληνοτουρκικών σχέσεων και το Κυπριακό. Οσο για τις αντεγκλήσεις, περιορίστηκαν στη ...διαχείριση του ίδιου στόχου.

Μόνο που αυτά τα ακούμε καμιά εικοσαριά χρόνια, όπως και ο ελληνικός λαός. Και ξέρουν και αυτοί που τα λένε, και αυτοί που τα ακούνε πως ελάχιστη σχέση έχουν με την πραγματικότητα.

Η ΕΕ (όπως ακριβώς και οι ΗΠΑ) για τις μόνες λύσεις που νοιάζονται είναι αυτές που αφορούν τις πολυεθνικές που εκφράζουν. Και δε διστάζουν να χρησιμοποιήσουν κάθε μέτρο για τις εφαρμόσουν.

ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΗΝ κοινωνία και την οικονομία πρέπει να γίνονται «μόνο όταν πειστεί η ίδια η κοινωνία για την αναγκαιότητά τους». Η δήλωση ανήκει στον υπουργό Εργασίας Σάββα Τσιτουρίδη, και είναι μάλλον ο ορισμός της ...υποκρισίας.

Μήπως μπορεί να μας πει, για παράδειγμα, ποιες επιλογές της κυβέρνησής του πραγματοιήθηκαν αφού ...πείστηκε η κοινωνία; Μήπως η κατάργηση του 8ωρου που νομοθετήθηκε κατακαλόκαιρο; `Η, μήπως, η απελευθέρωση του ωραρίου των καταστημάτων και η αύξηση της έμμεσης φορολογίας;

Ειδικά μάλιστα για το Ασφαλιστικό, τι προκύπτει από τη δήλωση αυτή; Πως η κυβέρνηση θα προχωρήσει σε αλλαγές μόνον όταν δεχτεί η κοινωνία να γίνει αύξηση των εισφορών και των ορίων συνταξιοδότησης;

Θα ήταν πιο ειλικρινής ο υπουργός, αν έλεγε πως η κυβέρνηση θα επιθυμούσε να πείθει την κοινωνία. Οταν όμως δεν το καταφέρνει, τότε το θέμα περνάει στην αρμοδιότητα του ...Βύρωνα Πολύδωρα.