Και ...ξαφνικά, την Τρίτη το πρωί, το σύνολο (και) των ελληνικών ΜΜΕ πρόβαλαν πρωτοσέλιδα την οικολογική απειλή από την οποία κινδυνεύει ο πλανήτης. Τι ακριβώς είχε συμβεί; Μήπως κάποια πυρηνική σύγκρουση μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν; Μήπως οι ΗΠΑ αποφάσισαν να εξοντώσουν με το οπλοστάσιό τους το Ιράν; Μήπως κάποιο μεγάλο βιομηχανικό «ατύχημα» με χιλιάδες θύματα; Μήπως εξωγήινοι επιτέθηκαν στη γη με καταστροφικά όπλα; Ησυχάστε. Τίποτα από όλα αυτά. Απλά ο κ. Μπλερ στη δύση του πολιτικού του βίου αποφάσισε, όπως μερικά χρόνια πριν κάποιοι Δημοκρατικοί των ΗΠΑ, να το παίξει και οικολόγος. Κάτω από το φως των προβολέων των τηλεοπτικών σταθμών έκανε δηλώσεις για την απειλή του περιβάλλοντος από το φαινόμενο του θερμοκηπίου και από τις μελλοντικές επιπτώσεις στον πλανήτη!

Στημένος και καλοκουρδισμένος, σύμφωνα με τις επιταγές των επικοινωνιολόγων του, έχοντας μπροστά του μια μελέτη 580 σελίδων με το απαραίτητο ...ρουζ, για να δείχνει στους τηλεθεατές τις σωστές δόσεις συγκίνησης και αγωνίας, με ύφος μελό, δήλωσε, στους συνήθεις καθεστωτικούς δημοσιογράφους, που με υπέρμετρο ζήλο υπηρετούν το σύστημα, «ας αναλάβουμε δράση τώρα». Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Η Εκθεση, που υλοποιήθηκε για λογαριασμό της βρετανικής κυβέρνησης, είχε ως βασικό συντάκτη τον αξιότιμο κύριο Νίκολας Στερν. Συνταξιούχο εμπειρογνώμονα της Παγκόσμιας Τράπεζας! Μια μελέτη, η οποία, σύμφωνα με τις πληροφορίες που κυκλοφόρησαν και μετέδωσαν τα διεθνή πρακτορεία, γιατί στο σύνολό της δεν την έχουμε δει, κυρίως επιχειρεί να προσδιορίσει το οικονομικό κόστος από τις ενδεχόμενες περιβαλλοντικές καταστροφές, εξαιτίας του φαινομένου του θερμοκηπίου. Η όλη οπτική και πάλι έχει ως αφετηρία την οικονομία, με αποτέλεσμα η όποια χρησιμότητά της να είναι υπονομευμένη από την αφετηρία της. Ας μη μας διαφεύγει το γεγονός ότι ακόμα και οι εκτιμήσεις που γίνονται, αν θεωρηθούν ορθές, και η περιγραφή της σοβαρής σημερινής οικολογικής κατάστασης, οφείλεται σε μεγάλο ποσοστό στην Παγκόσμια Τράπεζα, που με τόσο ζήλο (και τις ανάλογες ανταμοιβές) υπηρέτησε ο συντάκτης της Εκθεσης με τις πολιτικές που επέβαλε από τη δεκαετία του εβδομήντα και μετά στις χώρες του Τρίτου Κόσμου. Αναφερόμαστε στις μονοκαλλιέργειες, στην κατάχρηση των αγροχημικών, στο ξεκλήρισμα των αγροτών με αποτέλεσμα την αποδάσωση, την ερημοποίηση και τη συρρίκνωση της βιοποικιλότητας.

Τα στοιχεία και οι αναλύσεις για τις επιπτώσεις από το φαινόμενο του θερμοκηπίου ούτε άγνωστα είναι, ούτε μπορεί να ισχυριστεί κάποιος που παρακολουθεί στοιχειωδώς τα του περιβάλλοντος ότι δεν τα γνωρίζει. Ακόμα και οι μαθητές των τελευταίων τάξεων του δημοτικού σχολείου στην ύλη τους ασχολούνται με το ζήτημα αυτό. Οι εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα, η άνοδος της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη, η ευθύνη της ολοένα και μεγαλύτερης κατανάλωσης ενέργειας είναι ψωμοτύρι για τους δεκάχρονους και εντεκάχρονους μπόμπιρες. Για τον μέσο αναγνώστη των εφημερίδων, ακόμα και των ελληνικών, οι διασκέψεις για το θέμα αυτό, όπως λ.χ. του Κιότο, η στάση των ΗΠΑ και μια σειρά χωρών - δορυφόρων που αρνούνται να υπογράψουν το Πρωτόκολλο για τη μείωση των εκπομπών ρύπων, ο ρόλος των πολυεθνικών, που αρνούνται να πράξουν το οτιδήποτε με το επιχείρημα της μείωσης των κερδών τους και την απειλή των απολύσεων είναι γνωστά και χιλιοειπωμένα ζητήματα. Οπως και η αναγκαιότητα της αλλαγής του ενεργειακού προτύπου και η πρόκριση των φιλικών μορφών ενέργειας (αιολική, ηλιακή κ.τ.λ.).Τώρα ξύπνησε ο κ. Μπλερ και τώρα ευαισθητοποιήθηκε υπέρ του περιβάλλοντος;

Οι μελέτες για την οικολογική κρίση με τα στοιχεία που παραθέτουν που σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως στη συγκεκριμένη, είναι εντυπωσιακά και είναι βέβαιο με τη δημοσιότητα που αποκτούν, για να διαφημίσουν τους ...χορηγούς τους, ευαισθητοποιούν την κοινή γνώμη. Αλλά υπάρχει ένα μεγάλο έλλειμμα που επενεργεί στη στρέβλωση της αλήθειας και της πραγματικότητας. Ως προς τους χορηγούς, είναι βέβαιο, ότι η κίνηση Μπλερ συσκοτίζει την ευθύνη του για τις γενοκτονίες στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν και τη Γιουγκοσλαβία. Αλλά, πέρα από αυτό, είναι γνωστό ότι ο πόλεμος αποτελεί το μεγαλύτερο οικολογικό έγκλημα, κάτι που έχει αναλύσει από τη δεκαετία του εβδομήντα διεξοδικά και με εκπληκτικό τρόπο ο Πιέρ Σάμουελ. Από την άλλη, με τις προπαγανδιστικές τους Εκθέσεις, ποτέ δεν αναφέρουν για το ποιος φταίει και εάν οι όποιες πολιτικές του είναι εφικτό να λειτουργήσουν ουσιαστικά και σωτήρια στο πλαίσιο του υπάρχοντος καπιταλιστικού συστήματος που είναι η γενεσιουργός αιτία (και) των οξυμένων περιβαλλοντικών προβλημάτων. Προς τι λοιπόν η τόση φασαρία;