Ε, φουκαρά μαστρο - Βασίλη που έλεγες να δουλέψεις δυο τρία χρόνια ακόμη και μετά να αποσυρθείς από τη βιοπάλη. Μίζερη, βέβαια, έβρισκες τη σύνταξη που θα έπαιρνες, μετά από σαράντα χρόνια στο μεροκάματο, αλλά δε γκρίνιαζες. Είχες συνηθίσει, καημένε μου, να σου κλέβουν τον ιδρώτα, μια ζωή ολόκληρη, τα αδηφάγα αφεντικά και οι απάνθρωποι κυβερνήτες και συμβιβάστηκες και τώρα, που έβλεπες ότι ψίχουλα θα σου έδινε το Ταμείο σου, για να ζήσεις το υπόλοιπο του βίου σου. «Δε βαριέσαι, έλεγες θυμόσοφα ή μοιρολατρικά - δεν ξέρω. Ας είναι και λίγα. Θα ζήσω. Αλλωστε, πότε είχα πολλά; Πότε με πλήρωσαν σωστά για τον κόπο μου;».

Αυτά σχεδίαζες και ονειρευόσουν άτυχε, λησμονώντας προφανώς ότι στη βάρβαρη εποχή της «νέας τάξης» και της «παγκοσμιοποίησης» ακόμη και τα πιο απλά όνειρα των φτωχών δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθούν. Ετσι, ενώ εσύ βαυκαλιζόσουν, οι κυβερνήτες του τόπου, που ασκούν την εξουσία υπέρ των ολίγων, γελούσαν μαζί σου και μουρμούριζαν μεφιστολικά: «Ποιος είσαι, τιποτένιε, που θέλεις να πάρεις σύνταξη, πριν σε ξεζουμίσουμε εντελώς; Ποιος είσαι, ασήμαντε, που θέλεις να ξεκουραστείς και να σκαλίζεις περιβολάκια; Εφοπλιστής, τραπεζίτης ή βιομήχανος είσαι, μωρέ, και λαχταράς τέτοια ζωή; Α, καλά, τώρα θα δεις, τι ράμματα έχουμε για τη γούνα σου. Θα σου φορτώσουμε άλλα δέκα χρόνια στην πλάτη, για να συνταξιοδοτηθείς, θα σου πετσοκόψουμε κι άλλο τη σύνταξή σου, θα αλλάξουμε τα πάντα στις εργασιακές σχέσεις και να δούμε αν μετά από όλα αυτά θα έχεις το κουράγιο να ονειρεύεσαι ακόμη, σκλάβε!

Αλλες οι δικές σου βουλές μαστρο - Βασίλη και άλλες, δυστυχώς, των «κυρίων», αυτών, δηλαδή, που κάθονται στους κυβερνητικούς θώκους, για να απομυζούν το λαό και να χαρίζουν τα πάντα στους αφέντες του τόπου. Στραγγαλιστικά σχέδια εκπόνησαν για σένα και τους όμοιούς σου και θα αρχίσουν να τα εφαρμόζουν σύντομα. Θα τα εφαρμόσουν μόλις τελειώσουν τον... «κοινωνικό διάλογο», στον οποίο ξεπουλημένοι συνδικαλιστές θα πουν «οκέι» στα «μέτρα» - λαιμητόμο. Σε άλλες εποχές, βέβαια, οι «κύριοι» δε θα τολμούσαν ούτε να σκεφτούν τέτοια «μέτρα». Τώρα, όμως, ο κόσμος γύρισε ανάποδα και μπορούν να «χορεύουν» ανενόχλητοι στις πλάτες του λαού. Εσύ, όμως, μαστρο - Βασίλη, μην τους αφήσεις να συνεχίσουν τον αισχρό «χορό» που άρχισαν. Σήκωσε τη γροθιά σου ψηλά και συνέχισε να ελπίζεις. Διότι αν παραδοθείς αμαχητί, στο λαιμό θα σε πατήσουν και θα σε συντρίψουν. Αλλωστε, εκείνο το χέρσο περιβολάκι στο χωριό μόνο με το σπόρο της πάλης και της ελπίδας μπορεί να πάρει ζωή και να καρπίσει!