"Ο σκηνοθέτης και τα όρια της ελευθερίας του" ήταν το θέμα του Η Συμποσίου Θεατρολογίας και Σημειολογίας του Θεάτρου,που διοργάνωσε το Κέντρο Σημειολογίας Θεάτρου του Πανεπιστημίου Αθηνών και η αναπληρώτρια καθηγήτρια Μαρίκα Θωμαδάκη,με την αιγίδα του ΥΠΠΟ. Την πρώτη μέρα του συνεδρίου, μίλησαν: Περικλής Νεάρχου, Κατερίνα Βασιλάκου, Ανδρέας Στάικος, Γιάννης Παπαδόπουλος, Στυλιανή Οικονόμου, Δημήτρης Κολλάτος. Την Κυριακή, οι: Απόστολος Μπενάτσης με θέμα "Μια σημειωτική σκηνοθεσία", Ομηρος - Αλέξανδρος Θεολογίτης "Σημειωτική μετάφραση ή ελευθερία; ", Θανάσης Παπαγεωργίου "Ο σκηνοθέτης και το κείμενο του συγγραφέα: μια ερωτική σχέση", Πέτρος Γεωργιόπουλος "Ο συγγραφέας αντιμέτωπος με το σκηνοθέτη", Γιώργος Κιμούλης "Ηθοποιός και σκηνοθέτης: μια ευαίσθητη ισορροπία", Δημήτρης Ποταμίτης "Ο σκηνοθέτης και η διάρρηξη των ορίων", Ζωρζίνα Τζουμάκα "Ο ηθοποιός ως σκηνικός χώρος. Η τελευταία σκηνοθεσία του "Κουαρτέτου" από τον Χ. Μίλερ" και Γιώργος Ντοκόπουλος "Αριστοφάνης: η αμηχανία του σύγχρονου σκηνοθέτη".

Ακολούθησε στρογγυλό τραπέζι με τους: Κώστα Γεωργίου, Γιάννη Ιορδανίδη, Γιώργο Μανιώτη, Σοφοκλή Πέππα.Τη συζήτηση συντόνιζαν η Ολγα Μοσχοχωρίτου και η Μαρίκα Θωμαδάκη.Οι Σοφοκλής Πέππας (ηθοποιός) και Γιώργος Μανιώτης (συγγραφέας) μίλησαν για "ηγεμονική", συνήθως, στάση του σκηνοθέτη απέναντι στο κείμενο και τον ηθοποιό. Ο πρώτος θύμισε ότι ο Πίτερ Μπρουκ σε ανάλογο συνέδριο είχε πει: "ήρθε η στιγμή να επιστρέψουμε στους ηθοποιούς ό,τι τους κλέβαμε τόσα χρόνια", συμπληρώνοντας ότι είναι σπάνιες οι φορές που ο σκηνοθέτης "κλέβει την καρδιά του ηθοποιού και η παράσταση απογειώνεται". Ο Γ. Μανιώτης, πιο αιχμηρός, είπε: "ο σκηνοθέτης πρέπει να εφεύρει την τέχνη του, γιατί είναι λιγάκι περιττός. Πολύ συχνά τα κείμενα, που έχουν τη δική τους ρυθμολογία, το πνεύμα του συγγραφέα, αν τα πάρει ένας σκηνοθέτης που δεν είναι σοφός - πράγμα σπάνιο για σκηνοθέτη - μπορεί να το διαστρέψει". Μιλώντας για δήθεν νεοτερισμούς, αναφέρθηκε σε σκηνοθέτες που εμφανίζουν την Ηλέκτρα να καπνίζει. Ο σκηνοθέτης Γιάννης Ιορδανίδης προσπάθησε να υπερασπιστεί το ρόλο του σκηνοθέτη, "όταν βέβαια αυτός είναι προικισμένος", λέγοντας: "αν μια παράσταση δεν έχει καλούς, ευαίσθητους και καλλιεργημένους ηθοποιούς, ο σκηνοθέτης δεν μπορεί να κάνει τίποτε".