Στην αίθουσα της Βουλής θα παιχτεί σήμερα το νέο επεισόδιο του σίριαλ που τιτλοφορείται "κοινωνικός διάλογος", ενώ στα παρασκήνια οι πραγματικοί πρωταγωνιστές ολοκληρώνουν το έργο, στοχεύοντας να γράψουν μέσα στο καλοκαίρι και τον επίλογο. Εναν επίλογο, που φιλοδοξεί να ταυτιστεί με το τέλος θεμελιακών δικαιωμάτων της εργατικής τάξης και - το κυριότερο - με το ίδιο το τσάκισμα του εργατικού κινήματος. Το ξέρουμε όλοι και το ξέρουν οι ίδιοι καλύτερα, ότι ούτε και η σημερινή συζήτηση πρόκειται να ξεκαθαρίσει το σκόπιμα θολό πεδίο που περιβάλει τον διαβόητο "κοινωνικό διάλογο", ο οποίος ούτε διάλογος είναι, ούτε, πολύ περισσότερο, έχει σχέση με τα πραγματικά προβλήματα και τις πιεστικές ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας. Εννοούμε ασφαλώς τους πολιτικούς εταίρους και ΣΥΝεταίρους, οι οποίοι υποχρεώνουν σε μια ανάλογη πορεία τα συνδικαλιστικά τους παρακλάδια, παρά τα προβλήματα που είναι γεγονός ότι αντιμετωπίζουν.

Είναι αυτοί που χρειάζονται τη θολούρα, για να πλαστογραφούν, να παραποιούν και να αντιστρέφουν ακόμα και όρους και έννοιες, όπως ο διάλογος, ο εκσυγχρονισμός, η πρόοδος, για να μπορούν να ψαρεύουν ασφαλέστερα στα θολά νερά. Οπως ακριβώς δε διστάζουν να βαφτίζουν έως και "αριστερό" (!) το Μάαστριχτ, έτσι ακριβώς δε διστάζουν να βαφτίζουν "διάλογο με την κοινωνία" το σικέ παιχνίδι με κάποιες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες για να περάσουν πιο ανώδυνα την κατεδαφιστική επιχείρηση. Και επειδή το ακριβέστερο κριτήριο της αλήθειας είναι η ίδια η ζωή, ποιος από αυτούς μπορεί πλέον να αποκρύψει ότι όσο αυξάνονται οι κορόνες περί του "κοινωνικού διαλόγου", τόσο πιο ραγδαία επιβάλλονται στην πράξη τα μέτρα που υποτίθεται ότι είναι υπό συζήτηση; Την ώρα, πχ, που υποτίθεται ότι συζητάνε για τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος, κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για ένα αύριο χωρίς ασφαλισμένους και χωρίς ασφαλιστικά ταμεία, αφού αυτό ακριβώς σημαίνει η δραστική επέκταση της μερικής απασχόλησης, η αμοιβή και η ασφάλιση με την ώρα, η απαλλαγή των εργοδοτών από ασφαλιστικές εισφορές...

Επειδή, λοιπόν, το ψέμα έχει κοντά ποδάρια, επειδή όλο και πιο πολύ η πραγματικότητα απομυθοποιεί το σικέ "διάλογο", θα επιδοθούν πιθανά σήμερα σε μια τονωτική προσπάθεια, με τα τεχνάσματα που ο καθένας διαθέτει. Μπορεί ακόμα και να... μαλώσουν στα σημεία, για να επιβεβαιώσουν τη συμφωνία τους επί της αρχής, επί της ουσίας. Αυτή την ουσία επιμένουν να αποκαλύπτουν και να αντιπαλεύουν οι ταξικές, αγωνιστικές δυνάμεις. Απλώνοντας τη δράση τους μέσα στους εργαζόμενους. Ενημερώνοντας την κοινή γνώμη. Συσπειρώνονταςευρύτερες δυνάμεις για την απόκρουση της επερχόμενης αντεργατικής καταιγίδας. Βάζοντας σήμερα τη βάση για την ταχύτατη οικοδόμηση ενός πανεργατικού μετώπου απέναντι στο μέτωπο κυβέρνησης και βιομηχάνων, που ενισχύεται από όσους εθελοτυφλούν ή και συμπράττουν στην πιο βάρβαρη επίθεση. Σ' αυτό το πλαίσιο εντάσσονται τα συλλαλητήρια που γίνονται αυτές τις μέρες στην Αθήνα, στην Πάτρα, στο Θριάσιο, τα οποία φιλοδοξούν να δώσουν ένα πρώτο μαζικό μαχητικό μήνυμα στις πιο πάνω κατευθύνσεις και τα οποία ασφαλώς θα πρέπει να βρουν τη συνέχειά τους σε νέους, συνεχείς, κλιμακούμενους αγώνες.