"Το μοναδικό μου έγκλημα είναι ότι αγωνίστηκα για ένα κομμάτι γης, για ένα κομμάτι ψωμί, για να μη γίνουν οι γιοι μου ληστές. Αν αυτό είναι παρανομία, ε λοιπόν, θα παραμείνω παράνομος". Τα λόγια ανήκουν στον Ζοζέ Ράινια, ηγέτη του Κινήματος των Ακτημόνων της Βραζιλίας, που τις μέρες αυτές καταδικάστηκε σε 26 χρόνια φυλακή. Και αυτό, παρότι οι μάρτυρες κατηγορίας... απουσίαζαν, ενώ αυτοί της υπεράσπισης κατέθεσαν ότι ο κατηγορούμενος βρισκόταν εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο, όπου υποτίθεται ότι διέπραξε μια σειρά δολοφονίες. Οι εφτά, όμως, ένορκοι έκριναν διαφορετικά. Ισως, επειδή... επιλέχτηκαν από μια ομάδα 21 ανθρώπων, που είχαν πολύμορφες διασυνδέσεις με τους γαιοκτήμονες...

Προφανείς οι πολιτικές σκοπιμότητες που κρύβει η δίκη και η καταδίκη του αγωνιστή Βραζιλιάνου. Πολύ περισσότερο, όταν μιλάμε για μια χώρα, όπου το πλουσιότερο 20% του πληθυσμού κατέχει το 88% της γης, ενώ το φτωχότερο 40% κατέχει μόλις το 1%. Αποτελεί, όμως, ταυτόχρονα και την εικόνα του σύγχρονου καπιταλιστικού κόσμου, που - αλλού περισσότερο και αλλού λιγότερο έντονα - σπρώχνει στην "παρανομία" τεράστιες μάζες εργαζόμενων. Και αυτό θα γίνεται, μέχρι να βγάλουν στην παρανομία οι λαοί το απάνθρωπο αυτό σύστημα της εκμετάλλευσης και της κατάφωρης αδικίας.