Τελικά, τι καταλήχθηκε στο Αμστερνταμ; Εχουν ή δεν έχουν κάποια κοινωνική αναφορά οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής; Εχει ή δεν έχει κάποιο κοινωνικό "πρόσωπο" το Σύμφωνο Σταθερότητας;

Αρκετοί σχολιογράφοι και αναλυτές, αλλά και οι κυβερνώντες παρουσιάζουν τα πράγματα αρκετά μπερδεμένα. Ισως, γιατί καλούνται να "συνδυάσουν" την ωμή, αντιδραστική και αντιλαϊκή πραγματικότητα των αποφάσεων της Συνόδου, με τις προσδοκίες που καλλιεργούσαν στους λαούς, όλη την προηγούμενη περίοδο.

Την απάντηση, πάντως, σε όλους έσπευσαν να τη δώσουν οι Γερμανοί τραπεζίτες, οι οποίοι χαιρετίζοντας τις αποφάσεις υπογράμμισαν ότι το "Σύμφωνο Σταθερότητας" διασφαλίζει τη δημοσιονομική πειθαρχία μέσα στους κόλπους της ΟΝΕ, αφού εγκρίθηκε στο ακέραιο, χωρίς να υιοθετηθούν οι "απαιτήσεις" για τη δημιουργία θέσεων εργασίας και, κυρίως, επειδή απορρίφθηκε η έγκριση πρόσθετων κοινοτικών κονδυλίων, με στόχο την καταπολέμηση της ανεργίας.

Με άλλα λόγια, δηλαδή, "το διάλειμμα τελείωσε, τα κεφάλια μέσα", όπως λέει και το γνωστό ανέκδοτο...