Στην καταστροφή και τον αφανισμό οδηγεί η πολιτική του υπουργείου και της ΕΕ τους ρυζοπαραγωγούς, που βλέπουν τη σοδειά τους να παραμένει απούλητη στις αποθήκες. Τα σοβαρά προβλήματα που δημιούργησαν οι εξευτελιστικές τιμές και οι εκβιασμοί των εμπόρων, σε συνδυασμό με τις αθρόες εισαγωγές ρυζιού από τρίτες χώρες, στα πλαίσια του προτιμησιακού καθεστώτος της ΕΕ, έρχεται να εντείνει η τραγική καθυστέρηση που υπάρχει στο άνοιγμα της παρέμβασης, με ευθύνη του υπουργείου Γεωργίας. Και μέσα σε όλα αυτά οι ρυζοπαραγωγοί κινδυνεύουν να μην πάρουν ούτε δραχμή στρεμματική ενίσχυση, λόγω του υπερπροστίμου που θα επιβάλει η ΕΕ, επειδή ξεπεράστηκε κατά 50.000 στρέμματα περίπου το πλαφόν των 249.000 στρεμμάτων.

Το πιο έντονο πρόβλημα το αντιμετωπίζουν οι παραγωγοί της Βόρειας Ελλάδας, όπου βρίσκονται ακόμα απούλητοι 120.000 τόνοι σε σύνολο παραγωγής 280.000 τόνων περίπου. Κι ενώ η διαδικασία της παρέμβασης θα έπρεπε να αρχίσει από την 1η του Απρίλη, κοντεύει Ιούλης και ακόμα δεν έχει γίνει τίποτα. Ετσι πέντε βδομάδες πριν λήξει η προθεσμία για την παρέμβαση και δύο μήνες πριν βγει η νέα παραγωγή, φαίνεται ότι υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να μην ανοίξει καθόλου η παρέμβαση, παρά τις σχετικές υποσχέσεις από το υπουργείο Γεωργίας. Πράγμα που αν συμβεί θα έχει ολέθριες συνέπειες για τους ρυζοπαραγωγούς και κυρίως αυτούς της Θεσσαλονίκης και των Σερρών.

Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Γεωργίας το μόνο που έκανε όλη τη χρονιά ήταν, εν μέσω των αγροτικών κινητοποιήσεων τον περασμένο Δεκέμβρη, να ανάψει το "πράσινο φως" στην Ενωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Θεσσαλονίκης (Ομοσπονδία) να αγοράσει ρύζι με 93 δραχμές, (αγόρασε 27.000 τόνους) τη στιγμή που έμποροι έδιναν 72 με 82 δραχμές το κιλό, χωρίς ωστόσο να λυθεί το πρόβλημα. Από κει και πέρα, με υποσχέσεις ότι θα άνοιγε η παρέμβαση, συνεχίστηκε να ρίχνεται στάχτη στα μάτια των αγανακτισμένων παραγωγών. Η όλη διαδικασία της παρέμβασης μετά από παλινωδίες και καθυστερήσεις, οδηγήθηκε τελικά σε αδιέξοδο, εξαιτίας των όρων που έθεσε η αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου Γεωργίας ΔΙΔΑΓΕΠ, (εγγυητική επιστολή ίση με το 110% της αξίας του ρυζιού, που θα πάει στην παρέμβαση, συν τα ασφάλιστρα των ποσοτήτων αυτών). Η Ομοσπονδία, που δήλωσε συμμετοχή στο διαγωνισμό για την παρέμβαση στο ρύζι, δήλωσε αδυναμία να ανταποκριθεί υπό αυτούς τους όρους, μετά και την άρνηση της ΑΤΕ να εκδώσει εγγυητική επιστολή και του υπουργείου Γεωργίας να καλύψει το κόστος που δημιουργείται.

Μετά από αυτό, στο υπουργείο Γεωργίας αντί να βρουν τρόπο για να λυθεί το πρόβλημα άμεσα σε όφελος των παραγωγών και των συνεταιρισμών, ετοιμάζονται να κάνουν τα πράγματα ακόμα χειρότερα. Στο παραπέντε ο υπουργός Γεωργίας πάει να βάλει μπρος την ιδιωτική αποθεματοποίηση στο ρύζι, η οποία αν γίνει θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα παρά θα λύσει. Επίσης, παράγοντες του υπουργείου προτείνουν να γίνει απευθείας ανάθεση σε φορείς παρέμβασης, με μείωση του ύψους της εγγυητικής επιστολής στο 20%.

Αυτό που φαίνεται, όμως είναι ότι τα "σπασμένα" θα τα πληρώσουν πάλι οι παραγωγοί και οι συνεταιρισμοί, αφού, για παράδειγμα, η Ομοσπονδία που αγόρασε ρύζι με προτροπή το υπουργείου Γεωργίας, κινδυνεύει να μπει μέσα, με αρκετές δεκάδες εκατομμύρια δραχμές και να μεγαλώσει κι άλλο τα χρέη της, με ό,τι συνεπάγεται αυτό.