Η εφημερίδα μας το έχει γράψει πολλές φορές. Το επαναλαμβάνουμε ακόμη μία: Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στην Μ. Δαμανάκη, που τάσσεται αναφανδόν υπέρ του διαλόγου (και όχι μόνο του διαλόγου λέμε εμείς) για την Κεντροαριστερά και στους λεγόμενους "προεδρικούς" του ΣΥΝ, που παριστάνουν τους άκαμπτους αντιπολιτευόμενους στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ; Είναι η εξής μία: Η μεν Μ. Δαμανάκη και πολλοί άλλοι δε βλέπουν το λόγο να παριστάνουν τους αντιπολιτευόμενους. Δε βλέπουν το λόγο που θα πρέπει να εμφανίζονται διαφορετικοί από την κυβέρνηση, τη στιγμή που έχουν την ίδια γενική επιλογή. Και κυρίως, δε βλέπουν το λόγο για τον οποίο θα πρέπει να χαλαλίζουν τα νιάτα τους και να περιορίζουν τις φιλοδοξίες τους σε μια τύποις αντιπολίτευση προς ένα κόμμα (το ΠΑΣΟΚ), που μπορεί να τους προσφέρει πολυπόθητες θέσεις και αξιώματα.
***
Σε αντίθεση με αυτούς, οι λεγόμενοι "προεδρικοί", ενώ δε διαφοροποιούνται στην πολιτική κατεύθυνση των παραπάνω ούτε κατά κεραίαν, ενώ και αυτοί την Κεντροαριστερά ονειρεύονται και επιζητούν, ωστόσο χαλιναγωγούν τις ορέξεις τους, κρατούν τα προσχήματα. Γιατί; Για τον απλούστατο λόγο ότι υπάρχει το συγκεκριμένο ΚΚΕ, καθώς και πολλοί πραγματικά αριστεροί εργαζόμενοι.
Αυτά φοβούνται, γι' αυτό και επιμένουν στη δήθεν αυτόνομη πολιτική γραμμή. Με στόχο να δυναμώσει ο ΣΥΝ, ώστε να... διαπραγματευθεί με το ΠΑΣΟΚ, "πιέζοντας" για μια... προοδευτική πολιτική πρόταση! Με ποιο περιεχόμενο; Με εθνικά συμβούλια εξωτερικής, αγροτικής και εκπαιδευτικής πολιτικής, με... δημοκρατικές διαδικασίες στη συζήτηση και την ψήφιση του προϋπολογισμού, με μηχανογράφηση του υπουργείου Οικονομικών, με... ειλικρινή διάλογο και άλλα παρόμοια του εκσυγχρονισμού.
Η Μ. Δαμανάκη, όμως, όπως επίσης και οι συν αυτή, δε χαμπαριάζουν από τέτοια. Ετσι, η πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ ξεσπάθωσε κάνοντας την εξής δήλωση: "Πρέπει να ανοίξει διάλογος για την Αριστερά. Το φορτίο είναι βαρύ.... ". Αυτά υπογράμμισε, ανάμεσα σε άλλα, μιλώντας σε ραδιοφωνικό σταθμό "και απαντώντας σε ερωτήσεις με αφορμή τις σκέψεις Σημίτη περί διαλόγου για την κεντροαριστερά", όπως μας πληροφορεί ο Τύπος. Μάλιστα η Μ. Δαμανάκη είπε και κάτι άλλο: "Είναι υπαρκτό το θέμα της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, πρέπει να ελέγχεται, αλλά όχι να σταθεί εμπόδιο"!..
***
Το θέμα δεν είναι, βέβαια, καινούριο. Ηταν πεντακάθαρο στους κομμουνιστές από τον καιρό που οι εν λόγω προσπαθούσαν να "ανανεώσουν", δηλαδή να διαλύσουν, το ΚΚΕ. Ηταν φανερή η στόχευσή τους. Γιατί; Γιατί η σοσιαλδημοκρατία σοσιαλδημοκρατικά φαγητά ορέγεται... Και βέβαια, πάει πολύ να τα ορέγεται κανείς επί τόσα χρόνια και διάφορες σκοπιμότητες να τον εμποδίζουν να απλώσει χέρι! Αν και εδώ που τα λέμε, πολλοί από τον ΣΥΝ καθόλου δεν εμποδίστηκαν, χάρη στην πολιτική του κόμματός τους. Σε αγαστή συνεργασία και συμπόρευση με το ΠΑΣΟΚ έγιναν νομάρχες, δήμαρχοι, στελέχη οργανισμών, εκπονούν προγράμματα της ΕΕ και γενικά αναπτύσσουν διάφορες επωφελείς δραστηριότητες...
***
Εχει, βέβαια, σημασία να δει κανείς και τη χρονική στιγμή που ξετυλίγονται αυτά τα παντρολογήματα. Είναι η στιγμή που οι εκδηλώσεις ανάκαμψης του μαζικού κινήματος έχουν γίνει έντονα αισθητές. Είναι η στιγμή που η αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική πραγματοποιεί μια νέα επέλαση στην παραγωγική βάση της χώρας, στο βιοτικό επίπεδο και στα δικαιώματα των εργαζομένων. Είναι η στιγμή που προωθούνται ΝΑΤΟικές "λύσεις" στο Αιγαίο και στην Κύπρο, ενώ προετοιμάζεται η ψήφιση της δήθεν αναθεωρημένης Συνθήκης του Μάαστριχτ. Αυτό είναι το πλαίσιο. Και επειδή η κυβερνητική πολιτική θα γίνει ακόμη πιο επιθετική, στην κυβέρνηση χρειάζονται μέτρα που θα σφίγγουν πιο πολύ τη θηλιά στο λαιμό του λαού. Μια τέτοια θηλιά είναι η Κεντροαριστερά. Με τη συγκρότηση της οποίας, όπως πιστεύουν, θα εκτονωθούν οι λαϊκές αντιδράσεις, θα πιαστούν στο δόκανο νέες λαϊκές μάζες και το καράβι της "σύγκλισης" θα αρμενίζει απερίσπαστο... Τέτοια όνειρα κάνουν οι των ηγεσιών του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ. Και όχι μόνο αυτοί φυσικά. Αλλά και η άρχουσα τάξη και οι ευρωενωσιακοί μηχανισμοί και διάφορα εκδοτικά συγκροτήματα.
Με τη μόνη διαφορά, ότι δεν μπορούν, ό,τι και να κάνουν, να διαγράψουν από τον χάρτη την ύπαρξη της μιας όχθης, στην οποία βρίσκονται τα μονοπώλια και οι παρατρεχάμενοί τους και της άλλης όχθης, στην οποία βρίσκονται ο λαός, πρωτοπόρα στοιχεία του, πολλοί αριστεροί αγωνιστές και το ΚΚΕ.
Ο καθείς εφ' ω ετάχθη.
Μ.
Οι εκδηλώσεις ανάκαμψης του λαϊκού κινήματος έχουν γίνει έντονα αισθητές. Και επειδή η κυβερνητική πολιτική θα γίνει ακόμη πιο επιθετική, στην κυβέρνηση χρειάζονται μέτρα που θα σφίγγουν πιο πολύ τη θηλιά στο λαιμό του λαού. Μια τέτοια θηλιά είναι η Κεντροαριστερά
Feeds
Αγώνας για μια καλύτερη παιδεία
