"Κλινικά νεκρή" εμφανίζεται σήμερα η μεγαλύτερη χαλυβουργία της χώρας, η"Χαλυβουργική".Το παραγωγικό τέλος της επιχείρησης, το έχει ήδη προδιαγράψει ο ιδιοκτήτης της, που προχωρά ολοταχώς στη μετατροπή της σε εμπορική. Αλλά και η κυβέρνηση, που ενταφιάζει την επιχείρηση με την πλήρη αδιαφορία της και στο όνομα πάντα των "κοινοτικών πλαισίων". Και ενώ το τέλος είναι προαποφασισμένο, επιχειρείται μια ελάχιστη παράταση ζωής, με "οξυγόνο" την καρατόμηση των εργατικών δικαιωμάτων.

"Η λουκέτο στο τέλος του χρόνου και αφού καταργηθούν όλα τα εργατικά δικαιώματα, ή λουκέτο τώρα"!Αυτό είναι το νέο εκβιαστικό δίλημμα που θέτει τώρα η εταιρία στους εργαζόμενους, αφού πρώτα έχει φροντίσει να συρρικνώσει παραγωγικά το εργοστάσιο στο έσχατο σημείο. Οι "προτάσεις" της είναι οι εργαζόμενοι να δουλεύουν πότε τρία 12ωρα τη βδομάδα, πότε τέσσερα (!), με μείωση των αποδοχών στα όρια ή και κάτω των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων και με εξάλειψη κάθε μορφής απολαβών που έχουν κατακτήσει μετά από χρόνια αγώνων!

Οικονομικές δυσκολίες, που προέρχονται από το σκληρό ανταγωνισμό με τις αθρόες εισαγωγές χαλυβουργικών προϊόντων από τρίτες χώρες, επικαλείται ο εργοδότης. Παρά όμως τις "οικονομικές δυσκολίες", η εταιρία δε χρωστάει δραχμή. Επιπλέον ο ιδιοκτήτης της, αξιοποιώντας τα κέρδη απ' το εδώ εργοστάσιο και χωρίς να κάνει την παραμικρή επένδυση εδώ, δημιούργησε τα τελευταία τέσσερα χρόνια, τρία νέα εργοστάσια σε Ουαλία, Ελβετία και Αμερική.

Η συρρίκνωση της επιχείρησης τον τελευταίο χρόνο ήταν ραγδαία, με απανωτές αποφάσεις που πήρε ο εργοδότης. Καθοριστικό χτύπημα αποτέλεσε το κλείσιμο του τμήματος παραγωγής των ηλεκτρικών κλιβάνων τον περασμένο Απρίλη, δηλαδή η παραγωγή μπετόβεργας (μοναδική στη χώρα), που είχε οδηγήσει σε 250 "συναινετικές" απολύσεις. Οι συνδικαλιστές είχαν επισημάνει τότε τον κίνδυνο του οριστικού κλεισίματος, για να επαληθευτούν πολύ γρήγορα. Ακολούθησε το κλείσιμο μικρότερων τμημάτων παραγωγής και τον περασμένο Σεπτέμβρη με νέα απόφαση κλείνει η μισή παραγωγή σιδήρου.

Ωστόσο, η επιχείρηση βρίσκεται σε σταθερή τροχιά συρρίκνωσης απ' το '81, όταν, με απόφαση της τότε ΕΟΚ, έκλεισαν οι υψικάμινοι και πετάχτηκαν στο δρόμο 1.300 εργαζόμενοι. Συνεχίστηκε αδιάκοπα όλα τα επόμενα χρόνια, με σημαντικό επίσης χτύπημα το '94, που έκλεισε ένα τμήμα παραγωγής σιδήρου και απολύθηκαν 200 εργαζόμενοι, για να φτάσουμε στις πρόσφατες ταχύτατες εξελίξεις.

Αυτή τη στιγμή, το μόνο τμήμα παραγωγής που λειτουργεί προς το παρόν είναι το ελασματουργείο (θερμή και ψυχρά έλαση). Οι θέσεις εργασίας που έχουν απομείνει είναι μόλις 422, όταν την ίδια εποχή πέρσι απασχολούνταν 850 εργαζόμενοι. Σύμφωνα με τις τελευταίες "προτάσεις" της εταιρίας, τις επόμενες μέρες θα απολυθούν άλλοι 62, καθώς επιθυμεί να κρατήσει μόλις 360 και αυτούς μέχρι το τέλος του χρόνου.

Το ίδιο διάστημα, έχει ξεκινήσει η διαδικασία μετατροπής της επιχείρησης σε εμπορική. Καθημερινά, πλοία φορτωμένα με χιλιάδες τόνους χαλυβουργικών προϊόντων (κυρίως μπετόβεργας) από Τουρκία, Ουαλία και άλλες τρίτες χώρες, καταφθάνουν στο λιμάνι του εργοστασίου.Οι τεράστιες αυτές εισαγωγές απειλούν να συμπαρασύρουν στην τροχιά της συρρίκνωσης ή και να τις οδηγήσουν στο "λουκέτο" και τις άλλες χαλυβουργίες της χώρας.

Την κατάσταση επιδεινώνει η στάση πλήρους αδιαφορίας της κυβέρνησης, που προτιμά να δίνει εξετάσεις "επιμελούς μαθητή" προς την Ευρωπαϊκή Ενωση. Ενδεικτικό είναι και το γεγονός πως η μεγαλύτερη χαλυβουργία κλείνει, γενικότερα ο κλάδος μαραζώνει, ακριβώς την ίδια εποχή που τα πολυδιαφημισμένα μεγάλα έργα βρίσκονται στο στάδιο της υλοποίησης ή του προγραμματισμού. Μεγάλα έργα, που αναμένεται να καταναλώσουν εκατομμύρια τόνους σιδήρου, όμως όχι ελληνικού.

Τα σωματεία έχουν καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις για την προστασία της ελληνικής χαλυβουργίας, όπως: Μέτρα περιορισμού των αθρόων εισαγωγών. Ποιοτικός έλεγχος στις εισαγωγές. Προγραμματικές συμφωνίες στα μεγάλα έργα, ώστε ένα ποσοστό του σιδήρου που θα χρειαστούν να προέρχεται από την εγχώρια βιομηχανία. Η απάντηση που εισπράττουν μόνιμα από την κυβέρνηση είναι: "Δε μας το επιτρέπουν τα κοινοτικά πλαίσια"!

Τα κείμενα έγραψε η Ντίνα ΝΤΑΒΟΥ