Η υπόθεση του καζίνο στον Φλοίσβο έχει αποτελέσει αφορμή, για τρεις τουλάχιστον φορές από το 1995 και μετά, να έρθουν στην επιφάνεια κάποιες χαρακτηριστικά όζουσες πλευρές του κοινωνικού και πολιτικού συστήματος της χώρας. Και πραγματικά, όσο κι αν επιχειρείται οι τελευταίες εξελίξεις να αποσπαστούν από τα αίτια που παράγουν τέτοιου είδους θέματα "καυτής επικαιρότητας", είναι αδύνατον. Με άλλα λόγια, το αν υπάρχουν ατασθαλίες ή όχι στην υπόθεση του Φλοίσβου, το αν υπήρξε ή όχι χρηματισμός υπουργών ή πολιτικών πίσω από τις κατακυρώσεις ή αναιρέσεις της άδειας για τη λειτουργία του καζίνο, δεν είναι αμελητέα ποσότητα. Φυσικά και έχουν βαρύνουσα σημασία η ποιότητα και το ήθος των εντεταλμένων να διεκπεραιώνουν την εκάστοτε πολιτική από τις θέσεις της εκτελεστικής εξουσίας. Ομως, μια προσέγγιση του θέματος που περιορίζεται στα παραπάνω όρια, όχι μόνο δεν είναι πλήρης, αλλά κάτι περισσότερο. Συνιστά συνειδητή προσπάθεια να μείνει στο απυρόβλητο η ουσιαστική "πηγή" γέννησης των... καρκινωμάτων που ξεβράζονται στο Φλοίσβο. Των καρκινωμάτων που γεννιούνται οπουδήποτε δραστηριοποιείται η αρχή των συγκοινωνούντων δοχείων μεταξύ πολιτικής και οικονομικής εξουσίας.

Αυτή η "πηγή" δεν είναι άλλη από την πολιτική που ακολουθείται στη χώρα. Η πολιτική της αποθέωσης του τζόγου, είναι το μέγα σκάνδαλο πάνω στο οποίο ανατρέφονται οι κάθε λογής μεγαλοκαρχαρίες, που όταν δεν "τζογάρουν" στο Φλοίσβο, "τζογάρουν" στην Πάτρα, στη Σύρο, στη Θεσσαλονίκη, στη Φλώρινα... Εκεί, δηλαδή, που η κυρία Παπανδρέου έβαλε την υπογραφή της για να αρχίσουν δουλιά οι... κουλοχέρηδες. Πριν από αυτήν, τη δική τους συμβολή στην"ανάπτυξη" (!) του τόπου είχαν οι αρχιτέκτονες της πολιτικής που, σε κάθε"λουκέτο" βιομηχανικής μονάδας, για κάθε ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, απαντούν με... επιχειρηματικό πνεύμα και "κοινωνική ευαισθησία". Πώς; Στήνοντας "γκανιότες" στην Ξάνθη, στο Λουτράκι, στη Χαλκιδική, στη Ρόδο, στην Κέρκυρα, στην Πάρνηθα. Η μήτρα του σκανδάλου, είτε το ομολογούν, είτε όχι, βρίσκεται ακριβώς εκεί, όπου ο τζόγος αναγορεύεται σε "αναπτυξιακή πολιτική"! Εκεί όπου ο θησαυρισμός των ποικιλώνυμων επενδυτών και "επενδυτών", ανάγεται σε "αναπτυξιακό ιδανικό", στο οποίο οι "γκρουπιέρηδες" του μεγάλου κεφαλαίου έχουν αναλάβει να προσηλυτίσουν το λαό!

Πάνω σε αυτά τα θεμέλια, δεν είναι δύσκολο να στηθεί το εποικοδόμημα της σήψης. Τη σήψη, την οποία παράγει και αναπαράγει η αλληλοδιαπλοκή και η σύμφυση των συμφερόντων των καρχαριών του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου. Πρόκειται, άλλωστε, για κερδοφόρα διαδικασία, όσον αφορά τους ιδιοκτήτες της "μπάνκας". Δεν είναι τυχαίο ότι σε εκείνη την - όλη κι όλη - 30λεπτη παρουσία του Σημίτη στο Λευκό Οίκο, ο Κλίντον το μισό χρόνο που παραχώρησε στον συνομιλητή του, τον αφιέρωσε για να του "εξηγήσει" το... ιδιαίτερο ενδιαφέρον των ΗΠΑ για τη λειτουργία των καζίνο στην Ελλάδα! Γιατί; Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι μέσα στο 1996 τα κέρδη των ιδιωτικών καζίνο στη χώρα έφτασαν τα 55 δισ. δραχμές! Και δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Μια πολιτική που ξεκληρίζει, που "βαλτώνει" ολόκληρες κοινωνικές ομάδες στο περιθώριο, που "καλλιεργεί" την ανεργία και τη φτώχεια, που "εγγυάται" την ανασφάλεια, ενώ ταυτόχρονα πριμοδοτεί όλα τα φαινόμενα του "πολιτισμού" της παρακμής, μόνο ένα είδος "ελπίδας" μπορεί να πουλήσει: Την "ελπίδα" του ΛΟΤΤΟ, του ΠΡΟΤΟ, του ΞΥΣΤΟΥ, του λαχείου και, φυσικά, της ρουλέτας...

Γίνεται σαφές πως η παραπάνω προσέγγιση του ζητήματος των καζίνο δεν αρκείται σε αναζητήσεις όπως αυτές, στις οποίες πρωταγωνιστούν η κ. Παπανδρέου και "αντίπαλοί" της στην εφαρμογή της... ίδιας πολιτικής. Το πρόβλημα για την ελληνική κοινωνία δεν είναι αν πρόκειται για λιγότερο ή περισσότερο"διαφανές", για λιγότερο ή περισσότερο "τίμιο", το έτσι κι αλλιώς "σικέ" παιχνίδι της "καζινοποίησης" του τόπου. Βρίσκεται ακριβώς στο χαρακτήρα του παιχνιδιού. Βρίσκεται ακριβώς στο ότι η τράπουλα είναι σημαδεμένη και την έχουν στα χέρια τους οι συναγελαζόμενοι σε ένα σύνηθες αλισβερίσι. Στο αλισβερίσι μεταξύ των χρυσοκάνθαρων του μεγάλου κεφαλαίου και των πολιτικών υπαλλήλων τους. Των "αφεντικών", δηλαδή, που με την ίδια ευκολία που"παίρνουν" από τους εργάτες τη δουλιά τους και από τους αγρότες τα χωράφια τους, με την ίδια ευκολία παρέχουν δημόσιους χώρους στους εγχώριους και μη"Νικ δε Γκρικ", για να εξασκούνται στον μπλακ - τζακ... Αυτό είναι το σκάνδαλο. Και πάνω σε αυτό το σκάνδαλο "ποντάρουν" όλοι τους. Και η κ. Παπανδρέου, και ο κ. Λαλιώτης, και ο κ. Λιβανός, και ο κ. Κασσίμης, και ο κ. Μπέλλος, και...