Δύο όψεις περιλαμβάνει η ενιαία τακτική της κυβέρνησης, με τον ίδιο βέβαια στόχο, το τσάκισμα των αγώνων και την επιβολή των νέων αντιλαϊκών μέτρων: Από τη μια ακολουθεί τακτική "μικροϋποχωρήσεων" και συμβιβασμών με ορισμένους κλάδους, που βρίσκονται σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις (π.χ. καθηγητές), και από την άλλη επίδειξης πυγμής σε άλλες κοινωνικές ομάδες, όπως στους αγρότες.

Αμεσος στόχος της κυβέρνησης είναι να μην έχει ανοιχτά ταυτόχρονα πολλά μέτωπα, ώστε να ρίξει όλο το βάρος της και να χρησιμοποιήσει όλες τις διαθέσιμες δυνάμεις των μηχανισμών καταστολής ενάντια στους αγρότες.

Ηταν "αποκαλυπτικός" χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Με τους καθηγητές και τους δασκάλους "είναι ανοιχτοί οι δίαυλοι επικοινωνίας και συνεννόησης", ενώ για τους αγρότες "θεωρούμε ότι οι κινητοποιήσεις τους είναι αδικαιολόγητες και άδικες".

Δεν πρόκειται να τους περάσει γιατί, απλούστατα, κτυπάνε το κεφάλι τους στη σκληρή πραγματικότητα. Η αιτία που πυροδοτεί τους σκληρούς, μαζικούς και ενωτικούς αγώνες είναι η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και όσο αυτή δεν "υποχωρεί", οι αγώνες θα φουντώνουν εκεί που δεν το φαντάζεται η κυβέρνηση. Οι πυροσβεστικές τακτικές δεν πρόκειται να τη σώσουν. Μόνο η λύση των οξυμένων προβλημάτων. Αλλά αυτό δεν ανήκει στις προτεραιότητες της κυβέρνησης.