Η κυβέρνηση μέχρι στιγμής τηρεί αδιάλλακτη στάση και "λεονταρίζει", ενώ παράλληλα τα ξεσπάσματα και παραληρήματα ενάντια στους απεργούς πολλών κυβερνητικών στελεχών, τύπου Τζουμάκα και Γιαννόπουλου,μαρτυρούν την απώλεια της ψυχραιμίας της. Μαρτυρούν τον τρόμο μπροστά στην "οργή λαού", μπροστά στις εντεινόμενες κινητοποιήσεις των εργαζομένων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, των αγροτών, των συνταξιούχων και των επαγγελματοβιοτεχνών. Κινητοποιήσεις, που όσο και αν ξορκίζουν με λόγια και έργα οι κυβερνήσεις και οι παρατρεχάμενοί της συνδικαλιστές, μαζί και με τα ποικιλόχρωμα αντιαπεργιακά αναχώματα της ευρωυποταγής, αυτές αντικειμενικά θα αναπτύσσονται και θα συντονίζονται.

Αυτό αποδείχνεται περίτρανα και στο ζήτημα του λεγόμενου νέου δημοσιοϋπαλληλικού μισθολογίου, που αφού η κυβέρνηση το αξιοποίησε για να ενσωματώσει τις διεκδικήσεις των δημοσίων υπαλλήλων στα δικά της αντιλαϊκά μέτρα. Αφού το χρησιμοποίησε για να αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους στο δημόσιο και την κοινή γνώμη. Αφού το έριξε ως ατού προεκλογικά "προς άγραν ψήφων", καλλιεργώντας φρούδες ελπίδες, σήμερα που φάνηκε ολόγυμνο το αποκρουστικό του πρόσωπο και αποδείχτηκε πως αποτελεί και μηχανισμό μόνιμης φτώχειας και πρόβα τζενεράλε για την εφαρμογή της επιταγής της ευρωενωσιακής αντιλαϊκής "Λευκής Βίβλου" για σύνδεση μισθού με τη λεγόμενη παραγωγικότητα, ήρθε και η ώρα της κρίσεως για την κυβέρνηση. Μαζί με την κυβέρνηση όμως τη "νύφη θα την πληρώσουν" και πρέπει να την πληρώσουν και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και του ΣΥΝ, που εγκλώβισαν τους εργαζόμενους στην κυβερνητική λογική του μισθολογίου, απεμπολώντας τα γνήσια αιτήματα των δημοσίων υπαλλήλων για πραγματικές αυξήσεις και ελεύθερες Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.

Σήμερα και όσοι πίστεψαν και όσοι δεν πιστέψουν τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα της κυβέρνησης περί του δήθεν μισθολογίου - παροχολογίου, εξοργίζονται και αγανακτούν βλέποντας ότι μ' αυτό το μισθολόγιο όχι μόνο δεν αναπληρώνονται οι μεγάλες απώλειες μισθού από τη συνεχή λιτότητα, αλλά μειώνονται παραπέρα και οι πραγματικές αποδοχές όλων σχεδόν των δημοσίων υπαλλήλων. Πολύ περισσότερο όμως εξεγείρονται, βλέποντας ότι μπαίνει σε δοκιμασία η ίδια τους η αξιοπρέπεια με τις αξιολογήσεις των διορισμένων αξιολογητών που θα "φέρνουν" ανά δίμηνο με τις γνωστές σκοπιμότητες και υποκειμενισμούς αν θα πάρει ο κάθε δημόσιος υπάλληλος το 1/3 των αποδοχών του. Δηλαδή το λεγόμενο διαβόητο κίνητρο απόδοσης, που κυμαίνεται από 38 έως 68 χιλιάδες δραχμές, καθώς τη φυσιολογική μισθολογική εξέλιξή του.

Με τη "δαμόκλειο σπάθη" και την "προκρούστεια κλίνη" αυτής της σύνδεσης μισθού με την παραγωγικότητα, η κυβέρνηση όχι μόνο θέλει να επιτείνει την πολιτική ομηρία, τον αυταρχισμού και τη χειραγώγηση συνειδήσεων των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά θέλει να εγκαινιάσει τους αντεργατικούς σχεδιασμούς της. Παράλληλα μ' αυτόν τον κύριο στόχο της, η κυβέρνηση έχει εξαπολύσει ένα μπαράζ επίθεσης με το νέο φορολογικό της νομοσχέδιο, που συνεχίζει να δίνει φορολογικά προνόμια για τους έχοντες, ενώ δεν τιμαριθμοποιεί τη φορολογική κλίμακα και θίγει παραπέρα το εργατικό εισόδημα. Επίσης με το νομοσχέδιό της για περικοπή των κρατικών δαπανών, που προβλέπει και ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων υπηρεσιών και απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, καθώς και με τα σχέδιά της για νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο και για άρση της μονιμότητας, επιχειρεί να μας επιβάλει έναν εργασιακό, ασφαλιστικό και κοινωνικό μεσαίωνα. Και όλα αυτά όταν από την άλλη δίνει υπερκέρδη και υπερπρονόμια στους ισχυρούς του χρήματος.

* Ο Δημήτρης Αγκαβανάκης είναι αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ