Μεγάλη ευφορία και "χαράς ευαγγέλια" διαχέονται αυτές τις μέρες απ' όλες τις φιλοκυβερνητικές εφημερίδες, με αφορμή τις δηλώσεις του πρωθυπουργού για το νέο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων. Η όλη προβολή, και ο τρόπος προβολής του θέματος, αποκαλύπτει τις πολλαπλές σκοπιμότητες της κυβέρνησης. Πρώτα πρώτα με τη φενάκη ενός δήθεν πλουσιοπάροχου μισθολογίου, η κυβέρνηση επιδιώκει να αμβλύνει την αγανάκτηση των δημοσίων υπαλλήλων, που η χρόνια αντιλαϊκή λιτότητα τούς έχει οδηγήσει στην οικονομική εξαθλίωση. Ακόμα ακόμα, ο θόρυβος "περί όνου σκιάς" γύρω από αυτό το μισθολόγιο έχει άμεση σχέση με τον αποπροσανατολισμό, που θέλει να καλλιεργήσει η κυβέρνηση, σε σχέση με το νομοσχέδιο για την ιδιωτικοποίηση των ΔΕΚΟ το οποίο ψηφίζεται αυτές τις μέρες στη Βουλή. Δεν είναι επίσηςάσχετος αυτός ο θόρυβος και από τα διαδραματιζόμενα στα εσωτερικά του κυβερνώντος κόμματος, ενόψει του συνεδρίου του. Η πλειοδοσία στα λόγια γι' αυτό το θέμα, διαφόρων κυβερνητικών "αντιπαρατιθεμένων" για το θώκο, στελεχών, δίνει και παίρνει. Πάνω απ' όλα, όμως, το "θέμα μισθολόγιο" η κυβέρνηση το αντιμετωπίζει ως το προσφορότερο μέσο παραπλάνησης των εκατοντάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων, προς άγραν ψήφων, ενόψει πρόωρων εκλογών που ετοιμάζει.

Πίσω από τα μεγάλα λόγια για το λεγόμενο νέο μισθολόγιο, μπορεί κανείς, με λίγη προσοχή, να διακρίνει τη μεγάλη απάτη της κυβέρνησης. Ετσι, ο ντόρος για αύξηση του βασικού μισθού, από τις 40.000 δραχμές που είναι σήμερα στις 167.000 δραχμές, έχει ελάχιστη αξία, γιατί δεν πρόκειται για καμία αύξηση, αλλά απλά πρόκειται για συγχώνευση της ΑΤΑ των 130.000 δραχμών και του βασικού μισθού των 40.000 δραχμών, που ως ξεχωριστά ποσά δίνονται και σήμερα στους δημόσιους υπαλλήλους. Και ούτε οι συνταξιούχοι θα ωφεληθούν, αφού και σήμερα οι συντάξιμες αποδοχές υπολογίζονται και στα δυο αυτά ποσά. Κατά τα άλλα, σύμφωνα με τις δηλώσεις της κυβέρνησης για διατήρηση ή επέκταση επιδομάτων, γίνεται φανερό πως θα συνεχιστεί η επιδοματική πολιτική του "διαίρει και βασίλευε", που σε κάποια φάση θα συνδεθεί και με την αξιολόγηση, σύμφωνα με παλιότερη δήλωση του υπουργού Εθνικής Οικονομίας. Και ξέρουμε, βέβαια, με τι κριτήρια θα κρίνουν οι κυβερνητικοί αξιολογητές. Με το γνωστό κριτήριο της "ημετεροκρατίας" και του πειθαναγκασμού, προς δόξαν της έντασης της πολιτικής ομηρίας των δημοσίων υπαλλήλων. Αυτό λέει η παλιότερη και πρόσφατη πείρα.

Καμιά, βέβαια, αναφορά δεν κάνουν οι κυβερνητικοί παράγοντες για το ζήτημα της ΑΤΑ και του δικαιώματος των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Μάλιστα, με τα λεγόμενα από κυβερνητικούς παράγοντες για σταδιακή εφαρμογή του "νέου" μισθολογίου ως το 2001, το ζήτημα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας παραπέμπεται στις ελληνικές καλένδες. Βέβαια, τη δυνατότητα να εμπαίζει τους χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους και να αξιοποιεί, για τις σκοπιμότητές της, τα οικονομικά τους προβλήματα, που η ίδια δημιούργησε, την αντλεί η κυβέρνηση από τη συναινετική στάση της φιλοκυβερνητικής πλειοψηφίας, συνεπικουρούμενης και από τις ηγεσίες των παρατάξεων ΔΑΚΕ - "ΣΥΝ", αφού σ' όλες τις αντεργατικές κυβερνητικές επιλογές έδωσαν "αέρα" στα αντεργατικά "πανιά" της κυβέρνησης. Εκείνο που προέχει συνεπώς είναι η ενότητα των εργαζομένων στη βάση και ο αγώνας τους, και για να κατακτήσουμε τα άμεσα οικονομικά μας αιτήματα, αλλά και για να αποτρέψουμε νέες επιθέσεις στο βιοτικό μας επίπεδο. Παραμερίζοντας τις κυβερνητικές σκοπιμότητες, όσον αφορά στα οικονομικά μας αιτήματα, πρέπει να απαιτήσουμε άμεσα να συγχωνευτούν τα διάφορα επιδόματα στο βασικό μισθό, έτσι ώστε να διαμορφωθεί ένας βασικός μισθός που θα αποδίδει τις απώλειες από τη συνεχή εξαετή λιτότητα και θα καλύπτει τις σύγχρονες βασικές βιοτικές μας ανάγκες. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να απαιτήσουμε να θεσμοθετηθεί άμεσα το δικαίωμα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας για τους δίμηνους υπαλλήλους, ώστε τον ερχόμενο Σεπτέμβρη να υπογράφουμε ΣΣΕ σ' όλα τα επίπεδα του συνδικαλιστικού κινήματος, που να ξεκινούν πάνω από τα αδιαπραγμάτευτα κεκτημένα οικονομικά, εργασιακά και ασφαλιστικά μας δικαιώματα.