Ακόμη δεν μπήκε ο Ιούνιος και έχουμε εκπτώσεις; Οι εκπτώσεις αξιών φαίνεται πως διαρκούν όλον το χρόνο και κάθε χρόνο θα γίνονται και ειδικές προσφορές στο καλάθι. Σαν την προχτεσινή, που μας έκανε ο "Ελλήσποντος". Τι ήταν αυτό, που είδαν τα μάτια μας; Τι ήταν αυτά, που άκουσαν τα αυτιά μας; Καλεσμένος της κυρίας Στάη, ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος. Ντυμένος ευπρεπώς, με κινήσεις σωστές, με χέρια πάνω στο τραπέζι και όχι στις τσέπες, με λόγο ήρεμο και σχεδόν απολογητικό, χωρίς έπαρση και αλαζονεία, καθόταν δίπλα στην οικοδέσποινα. Δεν ήταν στο δικαστήριο, βλέπετε. Είπε, μάλιστα, σε κάποια στιγμή, πως αν η κυρία Στάη ήταν πρόεδρος του δικαστηρίου θα κέρδιζε τη δίκη. Το πίστευε, άραγε; Μάλλον, ναι.

Σε κάποιο παράθυρο, φάνηκε η τραγική μορφή της μάνας του θύματος, που δεν κατόρθωσε να κρύψει την οργή της. Δεν μπορούσε η έρημη γυναίκα να κάνει "πολιτισμένο διάλογο", γι' αυτό και η παρουσιάστρια, παρόλον "το σεβασμό που ένιωθε για τον πόνο της", αναγκάστηκε να την ...εκπαραθυρώσει, αφού ο κύριος Λυκουρέζος απειλούσε να φύγει... Επειτα, βγήκε η σύζυγος του Βαγιωνή και δήλωσε ότι, ναι, ο άνδρας της είναι "ζωηρός", αλλά ...σωστός επιχειρηματίας και καλός οικογενειάρχης, ότι αγαπά τα παιδιά του, και ότι σκόπευε να αναγνωρίσει και το παιδί που είχε κάνει με την Πίσχου, έστω κι αν καθυστέρησε δώδεκα ολόκληρα χρόνια. Αλλωστε, το είχανε συζητήσει πολλές φορές μεταξύ τους... Τώρα, άδικα (!) διασύρουν το όνομά τους, τα παιδιά τους, το σύζυγό της, την πεθερά της και την Εταιρία "Ελκο Βαγιωνής"... Διασύρουν έναν άνθρωπο έντιμο, που ναι μεν ήταν ζωηρός, αλλά τόσο χαρισματικός, που δεν ήταν δυνατόν να χαρίζει την ευτυχία μόνο σε μία γυναίκα. Και ποιο λόγο είχε να σκοτώσει τη γυναίκα, που τον αγαπούσε τόσο πολύ... Διότι η Ελένη Πίσχου, όπως ισχυρίστηκε η σύζυγος του Βαγιωνή, τον αγαπούσε περισσότερο...

Ο Αλ. Λυκουρέζος μίλησε για το μοιραίο πάθος, για τη σχέση εξάρτησης Πίσχου - Βαγιωνή, που φάνηκε περισσότερο από την αλληλογραφία, που είχαν τόσα χρόνια, όμως, δυστυχώς, το δικαστήριο "δεν μπήκε βαθιά μέσα στο νόημα των λέξεων, δεν εμβάθυνε, δεν κατάλαβε. Απλά και μόνο, διότι μια τέτοια σχέση τού ήταν ξένη"! Και, ξαφνικά, η οθόνη γέμισε με τόλμη και γοητεία. Η Ζωή Λάσκαρη σε "μπαλκόνι", δεν ήταν παραθύρι αυτό, εμφανίστηκε, αφήνοντάς μας άφωνους. Ξεκίνησε, λέγοντας ότι και ο Αλέξανδρος είναι ζωηρός ...γι' αυτό τον αγαπά ...και την συγκίνησε πολύ η κα Βαγιωνή, που δεν είναι μικροαστή, αλλά γυναίκα με τέτοια κατανόηση... Ξαφνικά, όλη η γοητεία έσβησε, η τόλμη μετατράπηκε σε θράσος και κατέληξε σε υστερίες, έγινε πεζοδρόμιο. Η ηθοποιός ξέχασε το ρόλο της. Και υποδύθηκε τον εαυτό της. Αρχισε να φωνάζει, να χειρονομεί και να κατηγορεί τη μητέρα του θύματος ότι τρέχει από κανάλι σε κανάλι, για ν' αποδείξει δήθεν ότι ο πλούσιος είναι ο κακός και ο φτωχός κατατρεγμένος και ουχί φονευμένος... Επειτα το μπαλκόνι έγινε ταράτσα, η κόρη του Αλέξανδρου Λυκουρέζου πήρε το μικρόφωνο και είπε στον συγκινημένο πατέρα της ότι τον πιστεύει και τον αγαπά...

Αναρωτηθήκαμε τι θα έλεγε το παιδάκι της Ελένης Πίσχου για τον δικό του "ζωηρό" πατέρα. Ευτυχώς, που μίλησε για λίγα δευτερόλεπτα ο Αλέξανδρος Κατσαντώνης και έτσι, δυστυχώς, θυμηθήκαμε ότι δεν είμαστε στο "Ντάλας" του Τζέι Αρ και της Σου Ελεν, αλλά στην Ελλάδα, των οικογενειακών "Λάμψεων", στην Ελλάδα των "Ελλήσποντων", στην Ελλάδα της "Ζούγκλας". Στην Ελλάδα των μεγάλων επιχειρήσεων, όπως της "Ελκο Βαγιωνής". Αλλά και στην Ελλάδα, που, ενίοτε, η Δικαιοσύνη δεν είναι τελείως τυφλή.