"Αρχαίο πνεύμα αθάνατο, αγνέ πατέρα του ωραίου, του μεγάλου και του αληθινού". Με τους στίχους αυτούς αρχίζει ο επίσημος ύμνος των Ολυμπιακών Αγώνων. Στίχοι, που έρχονται αυτόματα στο νου, όταν διεξάγεται οποιαδήποτε μεγάλη αθλητική διοργάνωση. Μόνο που, τις περισσότερες φορές, έρχονται ανάμεικτες με θλίψη και πίκρα. Και τούτο, γιατί τα "νέα" ήθη και θεσμοί της κάθε λογής "ιδιωτικής πρωτοβουλίας", που έχουν επιβληθεί στα αθλητικά δρώμενα, φροντίζουν συστηματικά να στήνουν στα δώδεκα μέτρα το αρχαίο πνεύμα, την αγνότητα, κάθε τι πραγματικά μεγάλο και αληθινό, ακόμη και αυτή την ίδια, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Δυστυχώς, δεν ξεφεύγει από το σύγχρονο αυτό κανόνα και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου, που άνοιξε χτες τις πύλες του στην Αθήνα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, οι πρωτοσέλιδες φωτογραφίες αρκετών χτεσινών εφημερίδων. Ελληνες και ξένοι αθλητές - στη διάρκεια του σόου, που διοργάνωσαν οι εταιρίες που τους χρηματοδοτούν - χορεύανε συρτάκι, φορώντας αρχαιοελληνικούς χιτώνες και χλαμύδες, "στολισμένους" με τα σήματα των εταιριών...