"Στο πλαίσιο αυτό, με τους εκάστοτε κυβερνώντες, επιδιώκουμε τις στενότερες δυνατές σχέσεις φιλίας και συνεργασίας". Η παραπάνω δήλωση ανήκει στον κυβερνητικό εκπρόσωπο και δόθηκε χτες ως απάντηση στις επικρίσεις ότι η ελληνική κυβέρνηση, με την όλη στάση της στο θέμα της Αλβανίας, προσφέρει "στηρίγματα" στοn Μπερίσα. Και πραγματικά εδώ έχουμε να κάνουμε με μια πολύ επικίνδυνη πρακτική, η οποία γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνη όταν επιχειρείται να "θεωρητικοποιηθεί". Διότι, τι σημαίνει αλήθεια το "επιδιώκουμε φιλία και συνεργασία" και μάλιστα με τους "εκάστοτε κυβερνώντες"; Με τους "εκάστοτε"; Δηλαδή, και με τους Πινοσέτ κ. Ρέππα; Και με τους Ντε Κλερ; Και με τον οποιονδήποτε κυβερνώντα, που σε συγκεκριμένη στιγμή κατάφερε να ανέλθει στην εξουσία ενός κράτους, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το πώς ανήλθε και το τι εκφράζει;

Ας μη σπεύσει η κυβέρνηση να μιλήσει για ανάδειξη του Μπερίσα μέσα από εκλογές. Διότι τότε δε θα έχουμε απλώς παροχή "στηριγμάτων", αλλά "φιλί της ζωής" προς τον απατεώνα που εξουσιάζει τη γειτονική χώρα. Ολοι ξέρουν τι είδους εκλογές ήταν αυτές. Ολοι γνωρίζουν ότι επρόκειτο για αποθέωση της βίας και της νοθείας. Και ας μην κρύβεται η κυβέρνηση πίσω από το ότι οι "πολιτισμένοι" της Δύσης δεν ψέλλισαν τίποτα για την παρωδία των εκλογών που "κέρδισε" ο Μπερίσα. Πολύ περισσότερο, η ελληνική κυβέρνηση ας μην αναζητά άλλοθι πίσω από το γεγονός ότι σύσσωμη η ΕΕ κουβεντιάζει και "νομιμοποιεί" τον Μπερίσα. Γιατί αυτό δεν είναι άλλοθι. Είναι ομολογία συνενοχής. Είναι απόδειξη για τον τύπο της "δημοκρατίας" που πρεσβεύουν οι "εταίροι".

Ας αντιληφθεί η κυβέρνηση πως δεν μπορεί - άνευ συνεπειών - να "θεωρητικοποιεί" το πεδίο των διπλωματικών σχέσεων της χώρας, κατά το δοκούν των συμφερόντων όσων θέλουν να μετατρέψουν τα Βαλκάνια σε "οικονομική ενδοχώρα" της Ελλάδας. Ας αντιληφθεί ότι οι δικτάτορες είναι δικτάτορες, είτε έχουν δημοκρατικό φερετζέ, είτε όχι. Και με αυτούς δεν μπορεί να είσαι "φίλος", παρά μόνο αν τα συμφέροντά σου εξυπηρετούνται από τέτοιους "φίλους". Ποια συμφέροντα είναι λοιπόν εκείνα που οδηγούν την κυβέρνηση να προσφέρει τη "φιλία" της στον Μπερίσα; Μήπως είναι τα επιχειρηματικά συμφέροντα των μεγαλοκεφαλαιούχων, που δεν τους ενδιαφέρει τίποτα πέρα από το απρόσκοπτο των κερδών τους στη γειτονική χώρα, τα οποία πρέπει να διαφυλαχτούν με ή χωρίς τον Μπερίσα; Κι αν είναι αυτά τα συμφέροντα που υπηρετεί η κυβέρνηση με τις "φιλίες" της, ας απαντήσει: Τι σχέση έχουν αυτά τα συμφέροντα, με τα συμφέροντα της ελληνικής μειονότητας, τα συμφέροντα του αλβανικού, αλλά και του ελληνικού λαού;

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ