Η Κεντροαριστερά δεν έχει ιδεολογία - "ο μαρξισμός έχει πεθάνει" - "δανείζεται" το νεοφιλελευθερισμό. Η Κεντροαριστερά στο πολιτικό επίπεδο είναι ένθερμος υποστηρικτής της διεθνοποίησης των πολυεθνικών και στο πλαίσιο αυτό τάσσεται υπέρ της πιστής εφαρμογής του Μάαστριχτ και της ΟΝΕ. Ο ...κίνδυνος γι' αυτήν την Κεντροαριστερά είναι να γίνει δύναμη αντίστασης! Στα παραπάνω συνοψίζεται η ουσία των όσων ειπώθηκαν, στη χτεσινή πολυδιαφημισμένη εκδήλωση που διοργάνωσε το ΠΑΣΟΚ, προσδοκώντας από την εισαγωγή της ιταλικής "Ελιάς" να δημιουργήσει ένα αντίστοιχο "πλειοψηφικό μπλοκ πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων" της Κεντροαριστεράς, που θα δώσει ώθηση στην επιβολή των αντιλαϊκών επιλογών της.

Στην εκδήλωση, στην οποία μίλησαν οι Σημίτης, Ντ' Αλέμα και ο πρόεδρος του ΣΥΝ, συμμετείχαν ηγετικά στελέχη και βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, αλλά και αρκετά στελέχη του ΣΥΝ.

Το ενδιαφέρον επικεντρώθηκε στην ομιλία του γραμματέα του Δημοκρατικού Κόμματος της Αριστεράς Μάσιμο Ντ' Αλέμα,ο οποίος δεν απογοήτευσε το "διψασμένο" ακροατήριο, αφού πρόσφερε απλόχερα επιχειρήματα και τους ενθάρρυνε να επιμείνουν στη γραμμή πλεύσης του Μάαστριχτ και της ΟΝΕ.

Στην αρχή της ομιλίας του, ξεμπέρδεψε με την "παραδοσιακή Αριστερά" ισχυριζόμενος ότι "η ιδεολογία του μαρξισμού έχει πεθάνει", αλλά αυτό δεν είναι μειονέκτημα για τη "σύγχρονη" Αριστερά - την Αριστερά της δημοκρατικής έμπνευσης, όπως την αποκάλεσε - γιατί είναι πολιτιστικά πιο ισχυρή και έχει αξίες. Με την "κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού", η Αριστερά, είπε, "είναι ελεύθερη από το βάρος της δικτατορίας και της γραφειοκρατίας" (!).

Αυτή η Αριστερά, συνέχισε ο Ντ' Αλέμα, διατρέχει δύο κινδύνους: Πρώτο να αποτελέσει δύναμη αντίστασης - (σ.σ. εννοεί στη "νέα τάξη πραγμάτων") - και δεύτερο να γίνει ό,τι η Δεξιά.Η δημοκρατική Αριστερά, συμπλήρωσε, είναι η δύναμη που πρέπει να συμφιλιώσει την παραγωγή με τη δημοκρατία και τα κοινωνικά δικαιώματα.

Προχωρώντας στις σύγχρονες προκλήσεις, δεν έκρυψε το θαυμασμό του στη διεθνοποίηση, όπως αυτή πραγματοποιείται σήμερα από τις πολυεθνικές και τη χρηματιστική ολιγαρχία: "Διεθνοποίηση σημαίνει πρόοδος. Αν αντισταθούμε, θα μας παρασύρει",τόνισε. Μετά από αυτό, έθεσε ορισμένα ερωτήματα, του τύπου "ποιοι θεσμοί θα ρυθμίσουν και θα ελέγξουν τη διεθνοποίηση;", χωρίς να δώσει συγκεκριμένες απαντήσεις. Ο Ντ' Αλέμα υπήρξε ιδιαίτερα συγκεκριμένος, όσον αφορά την ΕΕ, το Μάαστριχτ και την ΟΝΕ. Αφού διαπίστωσε ανεπάρκεια της ΕΕ στην εξωτερική πολιτική, γιατί δεν έχει επιτευχθεί ακόμα η κοινή εξωτερική πολιτική και παραπονέθηκε γιατί ...ξεχάστηκε η "Λευκή Βίβλος", τόνισε: "Να μείνουμε απέξω; Δεν είναι λύση. Πρέπει να γίνει αγώνας μόνο από μέσα και αφού δεχτούμε την πρόκληση της σύγκλισης και του ενιαίου νομίσματος". Η Αριστερά, συνέχισε, δεν πρέπει να είναι εναντίον του Μάαστριχτ, αλλά να υπερβεί το Μάαστριχτ, αλλιώς αφήνουμε χώρο στους συντηρητικούς.

Ο Κ. Σημίτης ξεκίνησε από τη διαπίστωση ότι "η σοσιαλιστική αντίληψη και πρόταση είτε ξεπεράστηκε από τις εξελίξεις, είτε ηττήθηκε, είτε δεν κατάφερε να πείσει ότι αποτελεί βιώσιμη και αποτελεσματική προοπτική για τη διακυβέρνηση της χώρας". Μετά από αυτό, απαρίθμησε 12 προκλήσεις για την Κεντροαριστερά σήμερα, οι οποίες διαπερνώνται από την αντίληψη του "ρεαλισμού" και της "προσαρμογής" στη σύγχρονη πραγματικότητα και της υποταγής σ' αυτήν και στη διαχείρισή της. Στη βάση αυτή, κάλεσε και άλλες πολιτικές δυνάμεις να συμπαραταχθούν.

Παρεμβαίνοντας ο Ν. Κωνσταντόπουλος,αφού χαρακτήρισε θετική την πρωτοβουλία, ζήτησε να αποσαφηνιστεί το ...πολιτικό περιεχόμενο της Κεντροαριστεράς, σε σχέση με τις εφαρμοζόμενες πολιτικές. Επιχειρώντας να κρατήσει κάποιες αποστάσεις, είπε ότι οι προβληματισμοί που ακούστηκαν δεν αντανακλώνται στην κυβερνητική πολιτική και ζήτησε από την κυβέρνηση την άρση αυτής της αναντιστοιχίας! Περισσότερο σαφής, η Μ. Δαμανάκη τόνισε ότι "το ζητούμενο για την Κεντροαριστερά είναι η εκπόνηση ενός αριστερού εκσυγχρονιστικού σχεδίου, που θα απαντά στο πώς θα κατανεμηθεί το κόστος της συμμετοχής της χώρας στην ΟΝΕ" (!).

Π. Κ.