Ασφαλώς η εκλογή ενός νέου αρχηγού στην ηγεσία ενός από τα δύο μεγάλα κόμματα, όπως αυτή στη ΝΔ, έχει ευρύτερη πολιτική σημασία και ξεπερνά τα στενά όρια του συγκεκριμένου κόμματος. Η σημασία δεν έγκειται, βέβαια, στην ουσία της πολιτικής που θα ακολουθήσει ο νέος πρόεδρος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η οποία είναι δεδομένη, αλλά στο πώς επιχειρείται να αξιοποιηθεί στην κατεύθυνση της ενίσχυσης και αναστήλωσης του παραπαίοντος δικομματικού συστήματος. Το ζητούμενο είναι κατά πόσον ο δικομματισμός θα μπορέσει να ανακάμψει, έστω προσωρινά, και να αποδειχτεί περισσότερο αποτελεσματικός απ' ό,τι μέχρι σήμερα, στη χάραξη ενός "μακροπρόθεσμου προγραμματισμού" και στη διαμόρφωση ενός "σταθερού ορίζοντα", στο μέτρο του δυνατού, για την επιβολή των σκληρών αντιλαϊκών μέτρων.

Το κλίμα "αναμονής" που καλλιεργείται, κυρίως από τα μεγάλα συγκροτήματα των ΜΜΕ, αλλά και από την κυβερνητική προπαγάνδα, σε σχέση με την "ιδεολογικοπολιτική" φυσιογνωμία της ΝΔ και το στίγμα που, πρέπει, να δώσει ο νέος πρόεδρος της ΝΔ, δεν εκφράζει βέβαια καμία ανησυχία των "μεγάλων αφεντικών" της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ για το "πού θα το πάει" το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Θεωρούν, άλλωστε, δεδομένα τη "φιλοευρωπαϊκή στάση" του, την "ευαισθησία του απέναντι στον κόσμο της παραγωγής", τη στήριξή του στις ιδιωτικοποιήσεις, κοκ. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και ο Α. Ανδριανόπουλος εξετάζει ευμενώς την επιστροφή του στη ΝΔ...

Τα δυο μεγάλα κόμματα, με "μια φωνή", πρέπει να συστρατευτούν, στην "κοινή υπόθεση", χωρίς ταλαντεύσεις και φραστικές έστω διαφοροποιήσεις. Η λαϊκή αντίσταση που συναντούν τα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης, υποχρεώνουν στην επιστράτευση και "ολόψυχη" στήριξή τους από τις δυνάμεις του δικομματισμού. Και σε αυτή την κατεύθυνση η νέα ηγεσία της ΝΔ καλείται να συνεισφέρει άμεσα και έμπρακτα.