Μικροί κοσμοπολίτες | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

Μικροί κοσμοπολίτες

Είναι δύσκολο να αντικρούσει κανείς την επιχειρηματολογία υπέρ της δημιουργίας ενός "ήπιου κλίματος" στο Αιγαίο και μιας θετικής ατμόσφαιρας περί των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Πολύ δε περισσότερο, είναι δύσκολο κανείς να αρνηθεί την ανάγκη μιας επί της ουσίας ελληνοτουρκικής προσέγγισης και της εδραίωσης μιας σχέσης καλής γειτονίας και συνεργασίας ανάμεσα στις δύο χώρες. Με τις γενικές αυτές προσεγγίσεις, μάλλον είναι ελάχιστοι στην Ελλάδα, αυτοί που διαφωνούν.

Οι διαφωνίες ξεκινούν με τον τρόπο που αναζητείται η προσέγγιση, και με τους όρους που επιβάλλεται.

Είναι ολοφάνερο, πως η ελληνική κυβέρνηση κάτω από το βάρος ασφυκτικών πιέσεων Συμμάχων και Εταίρων, έχει προβεί σε μια εξαντλητική προσπάθεια επίδειξης καλής θέλησης προς την Τουρκία με στόχο τη δημιουργία "καλού κλίματος". Με αυτή την τακτική δε θα μπορούσε να διαφωνήσει κανείς αν, πρώτο, συναντούσε ανταπόκριση από την πλευρά της Αγκυρας και δεύτερο, ανήταν προϊόν στρατηγικού σχεδιασμού μιας ολόκληρης κυβέρνησης και όχι προϊόν εντονότατης πίεσης.

Οι διαφωνίες για την τακτική αναζήτησης του "ήπιου κλίματος" εντείνονται, καθώς είναι γνωστό πως οι εμπνευστές της στην Ελλάδα, έχουν μια περισσότερο κοσμοπολίτικη αντίληψη της πραγματικότητας απ' ό,τι επιτρέπουν οι περιστάσεις. Κάποιοι μάλιστα απ' αυτούς οι οποίοι από διάφορες θέσεις διαμορφώνουν την εξωτερική πολιτική της χώρας - και αυτό είναι το περισσότερο ανησυχητικό απ' όλα - έχουν την άποψη (και δεν την κρύβουν σε κατ' ιδίαν συζητήσεις τους) πως απαιτείται ένας συμβιβασμός με την Αγκυρα γιατί η Ελλάδα είναι ο ασθενέστερος σ' αυτή τη διαμάχη.

Η αναζήτηση ενός συμβιβασμού, ασφαλώς δεν είναι ούτε "προδοτική", ούτε "μειοδοτική" πράξη. Η αναζήτηση ενός συμβιβασμού επί ίσοις όροις, όμως. Γιατί η αναζήτηση ενός συμβιβασμού μέσα από την αντίληψη του "χαμένου", του "ανίσχυρου", του "μικρού" είναι ασφαλώς κάτι το οποίο, τουλάχιστον, δεν ταιριάζει με την ιστορία αυτού του τόπου και αυτού του λαού.

Η λογική αυτή, που επικρατεί, δυστυχώς, στον πυρήνα αυτής της κυβέρνησης, είναι που τρομάζει και δημιουργεί διαφωνίες και μεγάλες επιφυλάξεις για τον τρόπο που επιχειρείται η ελληνοτουρκική προσέγγιση, μέσα από την πρωτοβουλία της ολλανδικής προεδρίας της ΕΕ.

Πράγματι, είναι πολύ δύσκολο να αντιληφθεί κανείς την "αισιοδοξία" που καλλιέργησε τις προηγούμενες μέρες το πρωθυπουργικό περιβάλλον, γύρω από τα ελληνοτουρκικά, με αφορμή την ολλανδική πρωτοβουλία.

Πώς να ερμηνεύσει κανείς τα ελληνικά "χαμόγελα" όταν οι κινήσεις καλής θέλησης της Ελλάδας μένουν αναπάντητες από την Αγκυρα; Οταν τίποτε δεν έχει αλλάξει από τη στάση της Ουάσιγκτον, η οποία έχει διακηρυγμένες θέσεις που αντιβαίνουν τα ελληνικά συμφέροντα; Οταν αντιλαμβάνεται πως εν κρυπτώ η χώρα οδηγείται σε μια διαδικασία συνομιλιών (υπό τη στενή παρακολούθηση τρίτων) από την οποία δε διαφαίνεται πως έχει κάτι να λάβει, αλλά, αντίθετα έχει πολλά να δώσει;

Πώς είναι δυνατό να αισθάνεται κανείς ήσυχος, όταν γνωρίζει πως το "καλό κλίμα" θα αξιοποιηθεί προκειμένου να επιβληθούν οι "αμερικανονατοϊκοί όροι" για το καθεστώς στο Αιγαίο;

Είναι δυνατό να αισθάνεται κανείς άνετα όταν γνωρίζει πως πίσω από τα "χαμογελαστά" πρόσωπα αυτών που θα εκπροσωπήσουν τη χώρα στις συζητήσεις της επιτροπής, κρύβεται η αντίληψη της υποταγής του "μικρού" και "ανίσχυρου", στη θέληση του μεγάλου;

Δ. Μ.