Σύνδεσμος φονιάδων

Ολες αυτές οι εγκληματικές δραστηριότητες της CIA γύρω από τη διακίνηση ναρκωτικών, τις απάτες και τις αναίσχυντες ψευδολογίες της, έχουν δημιουργήσει ακόμα και στον υπερατλαντικό χώρο ένα κλίμα διογκούμενης κατακραυγής και απέχθειας εναντίον της. Πολλοί - και παράγοντες και απλοί πολίτες - πιστεύουν ακράδαντα ότι δεν είναι πια εφικτή η αναμόρφωση του φοβερού αυτού οργανισμού, αν ληφθεί μάλιστα υπόψη ότι τόσο η εκτελεστική όσο και η νομοθετική εξουσία δε φαίνονται διατεθειμένες να εφαρμόσουν πραγματικά δραστικά μέτρα και να επιβάλουν τις ανάλογες κυρώσεις.

Αυτό το νέο πνεύμα εξέφρασε παραστατικά αυτές τις μέρες και η Σαλίμα Σίλερ Μάριοτ, μέλος της Γενικής Συνέλευσης της πολιτείας Μέριλαντ, που σε πρόσφατη ομιλία της σε κοινοτική συγκέντρωση τάχθηκε ανοιχτά υπέρ της κατάργησης της CIA.

Αναφερόμενος στη συγκέντρωση αυτή ο Γκρέγκορι Κέιν, Αφροαμερικανός αρθρογράφος της εφημερίδας "Baltimore Sun", παρατηρεί:

"Υπάρχει τώρα μια νέα ιδέα. Τη χρειαζόμαστε, πράγματι; Η CIA αποτελείται από έναν εσμό φονιάδων, που για χρόνια ξεγλιστρούν από την εγκληματικότητά τους, τόσο που οι ΗΠΑ δεν είναι πια δημοκρατία. Είμαστε μια ληστοκρατία".

Ο Κέιν χλευάζει τη CIA για το ότι έκρυβε τα κακουργήματά της κάτω από την κουβέρτα της εθνικής ασφάλειας.

"Α, ναι. Η εθνική ασφάλεια. Το έσχατο καταφύγιο ενός παλιανθρώπου κατώτατης στάθμης".

Ανάλογη θέση παίρνει και ο εθνικός γραμματέας του ΚΚ ΗΠΑ, Σκοτ Μάρσαλ, που σε άρθρο του στο "Πιπλς Ουίκλι Ουόρλντ" με τον τίτλο "Για έναν πραγματικό πόλεμο κατά των ναρκωτικών: κλείστε τη CIA", γράφει μεταξύ άλλων: "Μια πραγματική έρευνα θα αποκάλυπτε τους τεράστιους οικονομικούς δεσμούς ανάμεσα στη CIA, τις παράνομες επιχειρήσεις ναρκωτικών, τις πωλήσεις όπλων και κάποιους διεθνείς τραπεζικούς κύκλους. Μια πραγματική έρευνα θα αποκάλυπτε ότι η CIA αναδύεται, εντελώς φυσικά, μέσα από την εξωτερική και εσωτερική πολιτική των ΗΠΑ".

Και καταλήγει: "Το κλείσιμο της CIA θα έκανε μια βαθιά τομή στο διεθνές εμπόριο ναρκωτικών. Επίσης, θα πρόσφερε μεγάλη υπηρεσία σε όλους όσοι αγωνίζονται σ' όλο τον κόσμο για να μπει ένα τέλος στην αμερικανική κυριαρχία, στην εκμετάλλευση και καταπίεση".

Τα βαθύτερα αίτια αυτής της κατάστασης θα πρέπει ν' αναζητηθούν στις αρχικές καταβολές της CIA. Μόλις έληξε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, η Στρατιωτική Κατασκοπία των ΗΠΑ έβγαλε κρυφά από τη Γερμανία τον Ρέινχαρντ Γκέχλεν, έναν από τους πιο άτεγκτους αρχικατασκόπους του Χίτλερ, μεταφέροντάς τον στην Ουάσιγκτον. Ηταν αρχηγός της Αμπβερ, της στρατιωτικής κατασκοπίας, στην Ανατολική Ευρώπη. Με τις μαζικές δολοφονίες και τα βασανιστήρια, το κτήνος αυτό είχε συγκεντρώσει ένα τεράστιο αρχείο γύρω από τη Σοβιετική Ενωση και την Ανατολική Ευρώπη. Με τη δική του συνεργασία και συμβουλή, αυτά τα αρχεία αποτέλεσαν το υπόβαθρο για τις μυστικές ψυχροπολεμικές δραστηριότητες της CIA κατά της ΕΣΣΔ. Και δεν ήταν, βέβαια, μόνο αυτός. Χιλιάδες άλλοι Γερμανοί ναζί μεταφέρθηκαν τότε στις ΗΠΑ, όπου με τις ποικίλες ειδικότητές τους συνέβαλαν αποφασιστικά στην ανάπτυξη του χερσαίου και διαστημικού εξοπλιστικού προγράμματος των ΗΠΑ.

Θα φανεί ίσως παράξενο, αλλά προτού ακόμα έρθει στο προσκήνιο η CIA, ορισμένοι διορατικοί παράγοντες είχαν αντιταχτεί στην ίδρυσή της. Ενας απ' αυτούς ήταν και ο τότε υπουργός Εξωτερικών Ντιν Ατσεσον. Τον Ιούλη 1947, προειδοποίησε τον Χάρι Τρούμαν ότι από τη στιγμή που θα εγκαθιδρυθεί μια τέτοια υπηρεσία, ούτε ο ίδιος ο Πρόεδρος, "ούτε οποιοσδήποτε άλλος θα είναι σε θέση να γνωρίζει τι κάνει ή να την ελέγξει". Παρ' όλα αυτά, λίγες μέρες αργότερα - στις 25/7/47 - πραγματοποιήθηκε επίσημα η ίδρυσή της. Και ιδού τι ακολούθησε: Ενα χρόνο αργότερα, με υπόδειξη του γνωστού διπλωμάτη και ιστορικού Τζορτζ Κέναν, δημιουργήθηκε ένα γραφείο για την αποστολή πρακτόρων στο πεδίο δράσης, με σκοπό, όχι μόνο ν' ανακαλύπτουν τις προθέσεις ξένων κυβερνήσεων, αλλά και, "αν χρειαστεί", να επεμβαίνουν μυστικά στις εσωτερικές υποθέσεις τους.

Αυτές οι "μυστικές επιχειρήσεις", σύμφωνα με το πρόσφατο βιβλίο "Στοχασμοί ενός ψυχροπολεμιστή" του αρχικατασκόπου Ρίτσαρντ Μπισέλ, που τις καθοδηγούσε, χρησιμοποιήθηκαν ιδιαίτερα από την κυβέρνηση Αϊζενχάουερ. Θεωρήθηκαν "φθηνότερες" από ό,τι μια άμεση στρατιωτική επέμβαση και, όπως πιστευόταν, αποδοτικές στην προώθηση του στόχου της Ουάσιγκτον, της "υδρογειακής ανάσχεσης" του κομμουνισμού. Ο Πρόεδρος Τζον Κένεντι αύξησε τις δαπάνες για τις συμβατικές δυνάμεις, όμως συνεχίστηκε η έμφαση στις μυστικές και αντεπαναστατικές επιχειρήσεις, αν και η τακτική αυτή μοιραία οδήγησε στη μεγαλύτερη ταπείνωση της κυβέρνησης Κένεντι, με τη συντριβή της χρηματοδοτημένης από τη CIA εισβολής των Κουβανών αντεπαναστατών στον Κόλπο των Χοίρων την άνοιξη του 1961. Δύο χρόνια αργότερα δολοφονήθηκε ο Πρόεδρος. Από τότε έχουν επανειλημμένα εκφραστεί υπόνοιες, με την έκδοση και αρκετών βιβλίων, ότι ίσως η CIA ήταν υπεύθυνη για τη δολοφονία του.