Οι απολογητές, πάντως, και οι κράχτες της υποτέλειας επιχείρησαν να υποβαθμίσουν τη σημασία της απόφασης του Συμβουλίου Υπουργών της ΕΕ και προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από την "κακιά" και "ανθελληνική" Βρετανία, η οποία "τορπίλισε" την έκδοση κοινής δήλωσης.

Πρόκειται για στρουθοκαμηλισμό πρώτου μεγέθους. Και ο πλέον αφελής καταλαβαίνει ότι, αν η κυρίαρχη βούληση του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών ήταν διαφορετική, ασφαλώς και η Βρετανία θα συμμορφωνόταν.

Ομως, αρκετά με τα ψέματα.

Τη μια ήταν ο "εκβιασμός των Γερμανών", οι οποίοι πρόβαλαν την απειλή του"βέτο" και "έσυραν" την ΕΕ στο διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας και την αναγνώριση των Δημοκρατιών.

Την άλλη είναι ο "εκβιασμός των Αγγλων", που ζητούν απευθείας διάλογο Ελλάδας - Τουρκίας για τα... κυριαρχικά δικαιώματα της πρώτης.

Μέχρι πότε θα κρύβονται πίσω από τους "εκβιασμούς" των άλλων για να απαλύνουν και να κρύψουν την πολιτική της υποτέλειας και της εθελοδουλίας τους;

Και, επιτέλους, γιατί οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν "εκβιάζουν" κάποτε για την υπεράσπιση των εθνικών μας συμφερόντων, αλλά, αντίθετα, αποσύρουν το "βέτο" - π.χ. για την Τελωνειακή Ενωση ΕΕ - Τουρκίας - μόνο και μόνο επειδή αυτό θέλουν οι "εταίροι";

Κάτι ακόμα. Ας σταματήσουν να διακηρύσσουν ότι "η Ελλάδα δεν εκβιάζεται", γιατί κάθε φορά που το ακούμε πρέπει να φοβόμαστε ότι το αντίθετο έχει συμβεί.