ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ ΚΑΙ ΕΚΛΕΚΤΟΥΣ | ΕΡΓΑΤΙΚΑ

ΕΡΓΑΤΙΚΑ

ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ ΚΑΙ ΕΚΛΕΚΤΟΥΣ

Μια από τις συνηθισμένες εκφράσεις του υπουργού Παιδείας Γερ. Αρσένη, κατά τη διάρκεια του πρόσφατου μεγαλειώδους απεργιακού αγώνα των εκπαιδευτικών τη χρονιά που πέρασε, ήταν ότι "δεν πρόκειται να θιγεί η επετηρίδα". Μάλιστα ο υπουργός Παιδείας φερόταν να αντιστέκεται σθεναρά σε άλλες εσωκομματικές φωνές του ΠΑΣΟΚ που ήθελαν την κατάργησή της. Την ίδια φράση ο υπουργός Παιδείας την επανέλαβε πριν από λίγες μέρες κατά τη διάρκεια της συνάντησης που είχε με το Διοικητικό Συμβούλιο της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας στις 25 Ιούλη. Πριν περάσουν, όμως, καλά - καλά 10 μέρες ο ίδιος υπουργός, διαψεύδοντας τον εαυτό του και δίνοντας τις αποδείξεις της ανύπαρκτης αξιοπιστίας του, δίνει στη δημοσιότητα ένα πακέτο μέτρων, το οποίο συμπεριλαμβάνει και την κατάργηση της επετηρίδας διορισμού των εκπαιδευτικών. Χρησιμοποίησε δηλαδή το πιο κλασικό τρυκ των κυβερνήσεων, να περνούν τα αντιλαϊκά τους σχέδια κατά τη διάρκεια των θερινών μηνών για να έχουν όσο το δυνατόν λιγότερες αντιδράσεις και πολιτικό κόστος.

Ωστόσο, η ιστορία έχει δείξει ότι κατ' αρχάς μπορεί να αποφεύγεται η λαϊκή αντίδραση, με το τέλος του καλοκαιριού όμως οι χειμώνες που επέρχονταν ήταν πολύ πιο "θερμοί", αφού η πολιτική ανανδρία πληρώνεται, αργά ή γρήγορα. Εξάλλου δεν έχει περάσει και πολύς καιρός από το καλοκαίρι του '90, όταν ο τότε υπουργός Παιδείας Β. Κοντογιαννόπουλος κατέθεσε το πολυνομοσχέδιο για την Παιδεία, με αποτέλεσμα με την έναρξη της σχολικής χρονιάς σύσσωμος ο εκπαιδευτικός κόσμος να κατεβεί στους δρόμους, ζητώντας την απόσυρση του πολυνομοσχεδίου.

Μπαίνοντας στην ουσία των εξαγγελιών Αρσένη μπορούμε χωρίς κανένα ίχνος υπερβολής να πούμε ότι πρόκειται για μια πραγματική κυβερνητική επέλαση, υπό τους ήχους των τυμπάνων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στα μορφωτικά δικαιώματα του λαού, με σκοπό να αφαιρεθεί το δικαίωμα της μόρφωσης σε χιλιάδες νέους που θα προέρχονται από τα λαϊκά στρώματα. Η πρώτη μέθοδος με την οποία θα επιτευχθεί αυτό είναι κατ' αρχήν η μετατροπή του Λυκείου σε ένα μηχανισμό ταξικής επιλογής, όπου μέσα από διαρκείς, περισσότερες και δυσκολότερες απ' ό,τι σήμερα εξετάσεις, που φυσικά θα κάνουν περισσότερο από ποτέ "αναγκαίο" το φροντιστήριο, όλο και λιγότεροι θα γίνονται κάτοχοι του περιβόητου "Εθνικού Απολυτήριου". Βεβαίως δεν αρκεί μόνο η κατοχή του "Εθνικού Απολυτήριου" για να εισαχθεί σε κάποιο ΑΕΙ ή ΤΕΙ, αλλά και ο βαθμός που θα έχει πετύχει ο μαθητής, στον οποίο δε δίνεται η δυνατότητα επαναβαθμολόγησης.Αν, λοιπόν, ο βαθμός δε φτάνει για να μπει στο Πανεπιστήμιο, τότε θα ακολουθήσει το δρόμο των "τριτοβάθμιων" προγραμμάτων κάποιου Ελεύθερου Κύκλου Σπουδών.

Η θέσπιση διδάκτρων στα Προγράμματα Σπουδών Επιλογής (η νέα ονομασία των ΕΛΚΥΣ) και στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο αρχικά, με προοπτική αργότερα να πληρώνουν οι γονείς από το Νηπιαγωγείο μέχρι και το Πανεπιστήμιο, είναι η δεύτερη μέθοδος για να γίνονται ολοένα και λιγότεροι όχι μόνο όσοι θα μπαίνουν στο Πανεπιστήμιο, αλλά και αυτοί ακόμα που θα καταφέρνουν να τελειώνουν το Λύκειο.

"Η εκπαίδευση του 2000", όπως τιτλοφορείται το "μεταρρυθμιστικό" έργο του υπουργού Παιδείας, πρόκειται στην ουσία για μια εκπαίδευση για λίγους και εκλεκτούς, την οποία ο υπουργός προσπαθεί, ρίχνοντας στάχτη στα μάτια του κόσμου και έχοντας την υποστήριξη των συγκροτημάτων του Τύπου (αφού προφανώς και αυτοί θα πάρουν το μερίδιό τους από την κερδοφόρα επιχείρηση που λέγεται παιδεία), να την παρουσιάσει ως εκπαιδευτική αναγέννηση.

Θα αυξηθούν οι σχολές στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, λέει το υπουργείο. Στην πραγματικότητα αυτό που θα αυξηθεί θα είναι σχολές χαμηλού οικονομικού κόστους και χαμηλής εκπαιδευτικής προσφοράς (βλ. ΕΛΚΥΣ - Ανοιχτό Πανεπιστήμιο) και επιπλέον αυτές οι σχολές θα αναπτύσσονται σε βάρος των Συμβατικών Προγραμμάτων Σπουδών.

Η κατάργηση της επετηρίδας διορισμού των εκπαιδευτικών, η οποία γίνεται στο πλαίσιο της αποσύνδεσης πτυχίου - επαγγελματικών δικαιωμάτων, σημαίνει απλά ότι η κυβέρνηση μπορεί να προσφέρει "πανεπιστημιακά" πτυχία με το τσουβάλι, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν εγγυάται εργασία σε κανέναν. Γι' αυτό, το λόγο θα έχουν κατόπιν οι διάφορες επαγγελματικές ενώσεις και η θέσπιση από την κάθε μια των δικών της ξεχωριστών κριτηρίων και των νέων αυστηρών εξετάσεων, για να δίνουν τις άδειες ασκήσεως επαγγέλματος. Τις άδειες μόνο, γιατί η εύρεση και κάποιας θέσης εργασίας θα είναι ακόμη δυσκολότερη από σήμερα, αφού θα ενισχυθούν ακόμη περισσότερο ο αδυσώπητος και απάνθρωπος ανταγωνισμός, η εκμετάλλευση και το ξεζούμισμα των εργαζομένων.

Ελεύθερη πρόσβαση στα ΑΕΙ λέει η κυβέρνηση, την ίδια ώρα που υψώνει τεράστια τείχη τριγύρω τους και κλείνοντας κάθε πόρτα εισόδου σε αυτά για τα παιδιά των εργαζομένων. Οι είσοδοι βέβαια θα ανοίγουν διάπλατα για όποιον έχει φουσκωμένες τσέπες...

Η λύση σε όλα αυτά δεν μπορεί να είναι άλλη από τους μαζικούς, συντονισμένους και αποφασιστικούς αγώνες των εκπαιδευτικών φορέων, των μαθητών, των σπουδαστών και των φοιτητών, των γονιών τους, αλλά και του ευρύτερου λαϊκού κινήματος. Με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, η κυβέρνηση πρέπει να βρει απέναντί της ενωμένους και αποφασισμένους όλους τους εκπαιδευτικούς φορείς και τους εργαζόμενους να αντιστέκονται στη θέσπιση των αντιεκπαιδευτικών επιλογών της και να διεκδικούν τα δικαιώματά τους στη μόρφωση και στη ζωή.

Θανάσης ΓΚΕΣΟΥΛΗΣ

"Η εκπαίδευση του 2000", όπως τιτλοφορείται το "μεταρρυθμιστικό" έργο του υπουργού Παιδείας, πρόκειται στην ουσία για μια εκπαίδευση για λίγους και εκλεκτούς. Αυτή, ακριβώς, την έντονα ταξική εκπαίδευση, επιχειρεί ο υπουργός - ρίχνοντας στάχτη στα μάτια του κόσμου και έχοντας την υποστήριξη των συγκροτημάτων του Τύπου (αφού προφανώς και αυτοί θα πάρουν το μερίδιό τους από την κερδοφόρα επιχείρηση που λέγεται παιδεία) - να την παρουσιάσει ως εκπαιδευτική αναγέννηση