Οι μεγαλοστομίες του πρωθυπουργού, αλλά και του υπουργού Εξωτερικών, ως συνήθως, περίσσεψαν στις προχτεσινές ομιλίες τους για τη "συνεργασία και την ειρήνη μεταξύ των βαλκανικών χωρών" και άλλα τέτοια εύηχα.

Πίσω όμως από τα ωραία και παχιά λόγια προβάλλει αδυσώπητη, στυγνή και αμακιγιάριστη πραγματικότητα. Η κυβέρνηση κάθε άλλο παρά εργάζεται για ισότιμες και αμοιβαία επωφελείς σχέσεις μεταξύ των κρατών της βαλκανικής, ούτε βοηθάει στην ειρηνική συμβίωση των λαών.

Ο Κ. Σημίτης και ο Θ. Πάγκαλος από καθέδρας δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά να παρουσιάσουν το μοντέλο των σχέσεων που επιθυμεί η οικονομική ολιγαρχία για την "οικονομική διείσδυση" και κυριαρχία της στις γειτονικές χώρες. Αυτό που θέλουν, δηλαδή, δεν είναι παρά η οικοδόμηση σχέσεων εξάρτησης και ανισοτιμίας με τους βόρειους γείτονες και η κατοχύρωση ενός ηγεμονικού ρόλου στην περιοχή, η οποία μάλιστα εκλιπαρούν να τους χαριστεί από τις ΗΠΑ. Αλλιώς, πώς να εξηγήσει κανείς την παρουσία των Ελλήνων στρατιωτών στη Βοσνία; Πώς να εξηγήσει ότι το ζήτημα του ονόματος των Σκοπίων επιτρέπεται να ορθώνει ανυπέρβλητα εμπόδια στην αποκατάσταση των σχέσεων των δύο χωρών; Πώς να εξηγήσει κανείς ότι στο "βαλκανικό" συνέδριο της Θεσσαλονίκης δεν προσκλήθηκε από την ελληνική κυβέρνηση κανένας αξιωματούχος της ΠΓΔΜ και αντ' αυτής κάλεσε τον επικεφαλής του Συνδέσμου των Σκοπίων στην Αθήνα ο Αμερικανός πρεσβευτής στην Αθήνα Τόμας Νάιλς; Ακόμα και αυτό στους Αμερικανούς το έχουν αναθέσει;