Την τιμητική της έχει και πάλι η Αριστερά. Η χώρα απέκτησε πρωθυπουργό που δεν ξεχνά να επικαλείται κάθε τρεις και λίγο τις "κεντροαριστερές" του ευαισθησίες. Ο "ΣΥΝ" ολοκληρώνει το συνέδριό του, με τα ΜΜΕ να επικεντρώνουν τους φακούς και τα μικρόφωνά τους στις κορόνες των στελεχών του περί "σύγχρονης Αριστεράς". Τα ποικοιλώνυμα γκάλοπ, που επιχειρούν να επιδράσουν, ακόμα και να διαμορφώσουν - και όχι να ενημερώσουν περί αυτής - τη δύναμη των κομμάτων, στοιβάζουν τον Δ. Τσοβόλα και το κόμμα του στην Αριστερά. Δημιουργείται, λοιπόν, ένα περίτεχνα διακοσμημένο τοπίο, όπου δε θα είχε άδικο να υποστηρίζει ακόμα και ο πολιτικός υπεύθυνος του περσινού ξυλοδαρμού των συνταξιούχων, ακόμα και ο κυβερνητικός συνδικαλιστής, που υπέγραψε το διάταγμα λιτότητας του ΣΕΒ, ακόμα και ο "ΣΥΝασπισμένος" συκοφάντης των αγροτικών κινητοποιήσεων, ακόμα και οι "εκσυγχρονισμένοι" θιασώτες της "λιτότητας χωρίς ημερομηνία λήξης" ότι "όλοι αριστεροί είμαστε"...
Υπάρχει, όμως, μια ...λεπτομέρεια, που, ακόμα και όταν οι υπέρμαχοι της άποψης "είσαι ό,τι δηλώσεις" παριστάνουν πως ξεχνούν, βοά από μόνο της και... καταγγέλλει τους πολιτικάντηδες. Η "λεπτομέρεια" που έχει να κάνει με τη σύγκριση ανάμεσα στις διακηρύξεις και τις πράξεις τους, αλλά και με την ουσία των λεγομένων τους. Τόσο οι πράξεις όλων των παραπάνω "αριστερών", όσο και οι εξαγγελίες τους - απαλλαγμένες από τη χρήση του ατάκτως ερριμμένου όρου "αριστερά" - κρίνεται τούτες τις μέρες στους δρόμους των λαϊκών αγώνων όπου συναντιούνται οι εργάτες, οι αγρότες, οι επαγγελματοβιοτέχνες, οι συνταξιούχοι. Κρίνεται στα πανό των διαδηλώσεων και των λαϊκών κινητοποιήσεων, που η δεξιά "αριστεροφροσύνη" όσων τις προκαλούν με την πολιτική τους αντιτάσσει ως αντίδοτο στον εξανδραποδισμό πλατιών κοινωνικών στρωμάτων το "διάλογο" και τη σύσταση επιτροπών... Επιτροπών, που "θα" εξετάσουν αν οι συνταξιούχοι μπορούν να ζήσουν με 70.000 δραχμές το μήνα, αν οι οικοδόμοι μπορούν να ζήσουν άνεργοι και αν οι κτηνοτρόφοι μπορούν να υπάρχουν χωρίς να πουλούν τα προϊόντα τους!
Να το είδος της πολιτικής πρακτικής που θέλουν να βαφτίσουν "αριστερή" οι "νονοί" του πολιτικού συστήματος. Πρόκειται για την "Αριστερά" που θα εφαρμόζει, θα εξαγγέλλει και θα στηρίζει τη δεξιά πολιτική, αλλά μετά θα φτιάχνει επιτροπές ενασχόλησης με τα "βογκητά" των θυμάτων της. Πρόκειται για εκείνη την "Αριστερά" που δε θα κάνει το λάθος να προσεγγίζει την κοινωνία από τη σκοπιά των ταξικών συμφερόντων. Δε θα αγγίζει απαγορευμένα ζητήματα, όπως η βασική αντίθεση ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία. Ανάμεσα, δηλαδή, στους σφετεριστές του κοινωνικού πλούτου και τους παραγωγούς αυτού του πλούτου, που η ανταμοιβή τους για ό,τι δημιουργούν είναι μια θέση στο κοινωνικό περιθώριο. Δε θα αναλίσκεται σε εκείνους τους "γραφικούς" και "ξεπερασμένους"... δογματισμούς, που δεν εννοούν να βάζουν στο ίδιο τσουβάλι τις πολυεθνικές με το λαό. Δεν εννοούν να αφήνουν στο απυρόβλητο τον ιμπεριαλισμό και τους επίβουλους της ανεξαρτησίας των μικρών χωρών, οι οποίες γίνονται εξαρτήματα της Νέας Τάξης στο όνομα της... διεθνοποίησης. Αυτή η "Αριστερά" - όπως την προσδιόρισε ο Ν. Κωνσταντόπουλος στην εισήγησή του στο συνέδριο του "ΣΥΝ" - δε βρήκε να πει ούτε μια λέξη για τους λαϊκούς αγώνες που ξεδιπλώνονται το τελευταίο διάστημα. Απέφυγε επιμελώς να αναφέρει τη λέξη "κεφάλαιο" στις "αριστερές" κατασκευές της. Δεν ενοχλήθηκε διόλου που - όπως οι ίδιοι οι τραπεζίτες ομολογούν - το αποτέλεσμα της "συναινετικής" αφαίμαξης των μισθωτών και συνταξιούχων ήταν η μείωση μισθών και συντάξεων κατά 12% και η αύξηση κερδών των μεγαλοκεφαλαιούχων κατά 21%, σε μια δεκαετία. Δεν ψέλλισε κουβέντα για το ρόλο των ΗΠΑ και της ΕΕ στο διαδραματιζόμενο ολοκαύτωμα των Βαλκανίων και "δεν είδε" πουθενά να "περιπολούν" Αμερικανοί και Ευρωπαίοι στα Ιμια.
Αντίθετα, ανακάλυψε τη δικαιοσύνη του φορολογικού συστήματος στη μείωση των φορολογικών βαρών στην "παραγωγική εργασία". Ετσι ονομάζονται στην "αριστερή" διάλεκτο τα νέα προνόμια στους "παραγωγικούς" κεφαλαιοκράτες. Προέβλεψε ότι η αντιμετώπιση της εξαθλίωσης των οικονομικά ασθενών θα προέλθει από την "αναβάθμιση" της δημόσιας διοίκησης, την "αυτοτελή" οικονομική λειτουργία των ΔΕΚΟ και την "αξιοποίηση" του πακέτου Ντελόρ... Διαφήμισε το "μονόδρομο" της "ευρωσύνθλιψης" και του υποβιβασμού της Ελλάδας στη δεύτερη ταχύτητα των σφαιρών επιρροής των πολυεθνικών, ως "αριστερή λεωφόρο", που περνά μέσα από τη "δημοκρατική αναθεώρηση" της Συνθήκης του Μάαστριχτ και την εφαρμογή της ΚΕΠΠΑ!
Αλήθεια, τι σχέση έχει αυτή η "Αριστερά" με το νόημα της λαϊκής πάλης που απλώνεται σε μια σειρά χώρους το τελευταίο διάστημα; Των αγώνων ενάντια στη σκληρή και μονόπλευρη λιτότητα, που ζητούν τη ριζική ανακατανομή του εισοδήματος υπέρ των λαϊκών στρωμάτων, τα οποία ασφυκτιούν από τη θεσμοποιημένη λεηλασία του Μάαστριχτ, του προγράμματος "σύγκλισης", της ΚΑΠ και της ΓΚΑΤΤ. Των αγώνων ενάντια στις κοινοτικές και κυβερνητικές επιλογές - δηλαδή ενάντια στους νόμους της αγοράς και της "αγοραίας" ζούγκλας του ασύδοτου κεφαλαίου - που οδηγούν σε συρρίκνωση και αποδιάρθρωση της παραγωγικής βάσης της χώρας, επιφυλάσσοντας ρόλο "έφεδρου ανέργου" στους εργαζόμενους. Των αγώνων ενάντια στο σύγχρονο αυταρχισμό του δικομματισμού και των οπαδών του ευρωενωσιακού ολοκληρωτισμού, που θέλουν τον πολίτη δέσμιο όχι μόνο της "Λευκής Βίβλου", αλλά και της EUROPOL και της συνθήκης Σένγκεν. Τι σχέση έχει αυτή η "Αριστερά" με τα αιτήματα των καιρών για ουσιαστικό και μαζικό μέτωπο κατά του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, που λυμαίνεται τη χώρα; Ο,τι σχέση έχει με την Αριστερά η αταξική προσέγγιση των κοινωνικών προβλημάτων, που η επίλυσή τους - κατά τους υπέρμαχους της "κοινωνικής ειρήνης" και του "πολιτισμένου διαλόγου" - δεν είναι ζήτημα ταξικής πάλης, αλλά "καλής διάθεσης" των πεφωτισμένων πολιτικών ιθυνόντων...
Αυτή η "Αριστερά" δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική Αριστερά. Με την πραγματική Αριστερά, που δεν υποτάσσεται μοιρολατρικά στα σχέδια της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, που εγγυούνται η Νέα Τάξη και η ευρωενωσιακή γαλλογερμανική μπότα και πολύ περισσότερο δε μετατρέπεται σε χειροκροτητή των επιδιώξεων των πολυεθνικών. Αυτή η "Αριστερά" δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική Αριστερά, που δε θέλει το λαό παθητικό θεατή, αλλά πρωταγωνιστή και κοινωνικά ενεργό υποκείμενο των εξελίξεων. Αυτή η "Αριστερά", της διαχείρισης και της ενσωμάτωσης στη σημερινή καθεστηκυία τάξη πραγμάτων, της φτιασιδωμένης ή αφτιασίδωτης υποταγής στο "ρεαλισμό" της συναλλαγής, δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική Αριστερά της ρήξης και της ανατροπής, της Αριστεράς που μάχεται για την αλλαγή του σημερινού συσχετισμού δύναμης υπέρ των συμφερόντων της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.
Αυτή η "αριστερά", που αυτοπαρουσιάζεται με διάφορους τρόπους, αλλά πάντα με κοινό στόχο να γίνεται συνδαιτημόνας στα σαλόνια της διαχείρισης και της της συνδιαχείρισης της εξουσίας - και που για να λάβει την πρόσκληση δίνει εξετάσεις άλλοτε κυματοθραύστη, άλλοτε υπονομευτή και άλλοτε συκοφάντη των κοινωνικών αγώνων - δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική Αριστερά. Την πραγματική Αριστερά, που δεν αντιλαμβάνεται το ρόλο της ως "κατοικίδιο" της αστικής τάξης. Την πραγματική Αριστερά, που δε φιλοδοξεί να "αναβαθμιστεί" σε ρόλο "θεσμικού φύλακα" των συμφερόντων των πολυεθνικών. Που δεν εξαντλεί την "αριστερή ευαισθησία της" στην όποια συμμετοχή των εκπροσώπων της σε "στρογγυλά τραπέζια" εκτόνωσης, αλλά καταθέτει την αριστερή πολιτική και αισθητική της στους δρόμους του αγώνα και μάχεται για ένα πολιτικό και κοινωνικό σύστημα, που δε θα χαριστεί στο λαό, αλλά θα κερδηθεί παρά και ενάντια στους "κεντροαριστεροδεξιούς" υπαλλήλους της ολιγαρχίας.
Υπάρχει όμως η "λεπτομέρεια" της σύγκλισης ανάμεσα στις διακηρύξεις και τις πράξεις ορισμένων από εκείνους που αυτοπαρουσιάζονται ως "αριστεροί". Και τότε ευδιάκριτα αποκαλύπτεται ότι δεν ισχύει το "είσαι ό,τι δηλώσεις"
Feeds
Απόψε η μουσικοχορευτική βραδιά 
