Πολλές φορές και με αφορμή διάφορα γεγονότα, έχουμε αναφερθεί μέσα από σελίδες του "Ριζοσπάστη"στην προσπάθεια της κυβέρνησης με συγκεκριμένα μέτρα του υπουργείου Πολιτισμού, που έχουν στόχο να νεκρώσουν τη λειτουργία των λαϊκών - πολιτιστικών κέντρων που λειτουργούν στους δήμους και τις κοινότητες της χώρας μας.

Μια προσπάθεια, που έχει σαν αφετηρία την κεντρική στόχευση της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την πολιτιστική ομογενοποίηση των χωρών - μελών της, μέσω της υποβάθμισης του παραγόμενου καλλιτεχνικού έργου. Τη στρέβλωση της εθνικής πολιτιστικής κληρονομιάς και του περάσματος της καλλιτεχνικής δημιουργίας, από τα χέρια των καλλιτεχνών, στα χέρια των εμπόρων της Τέχνης, που έτσι κι αλλιώς παίζουν κυρίαρχο ρόλο στους μηχανισμούς χειραγώγησης συνειδήσεων.

Πολλά τα παραδείγματα, που επιβεβαιώνουν αυτή τη ραγιάδικη πολιτική της κυβέρνησης: Ο τακτικός προϋπολογισμός της, που μηδενίζει για πρώτη φορά από τη μεταπολίτευση το αντίστοιχο κονδύλι για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ο ρόλος του Μεγάρου Μουσικής και η άθλια ενίσχυσή του από την κυβέρνηση. Το δίκτυο πόλεων. Η θεσμική κατοχύρωση των πολιτιστικών επιχειρήσεων των δήμων. Οι προσβλητικές δηλώσεις του νυν υπουργού Πολιτισμού για τις δραστηριότητες των πολιτιστικών κέντρων της ΤΑ. Ο τρόπος που δομείται και οι εκδηλώσεις που προγραμματίζονται για την Πολιτιστική Πρωτεύουσα, είναι μερικά τέτοια παραδείγματα.

Ολα αυτά και τόσα άλλα βρίσκουν την καλύτερη έκφρασή τους στις δυσκολίες, τα εμπόδια και την αδιαφορία της πολιτείας στα πολιτιστικά δρώμενα της Κομοτηνής.

Είχα την τύχη, για 48 ώρες, να έρθω σε επαφή με πολλούς από αυτούς τους ανθρώπους που καθημερινά βάζουν πλάτη σ' αυτή την όμορφη ακριτική πόλη για να "ανθρωπέψουν τον άνθρωπο".

Το θεωρούν χρέος τους απέναντι στην ιστορία, απέναντι στους ίδιους τους εαυτούς τους.

Το θεωρούν την καλύτερη αμυντική θωράκιση της χώρας μας απέναντι στα αμερικανοκίνητα σχέδια και τις ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες για ανακατανομή των εδαφών της Βαλκανικής.

Ταυτόχρονα, το θεωρούν σαν πράξη που δημιουργεί ασφαλέστερες γέφυρες φιλίας και συνεργασίας μεταξύ των λαών της Βαλκανικής, αλλά και βήμα ουσιαστικότερης συνεργασίας μεταξύ των κατοίκων της πόλης.

Η όμορφη Κομοτηνή, με την πλούσια παράδοση, δε θέλει να θάψει τον πολιτισμό της με τη συνοδεία των ήχων της Καμεράτα.

Εχει το κεφάλι ψηλά, πολύ ψηλά, πάνω από την πονηριά της πολιτικής εξουσίας, από τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα, των πολιτικών του "γιέσμεν" στην Ευρωπαϊκή Ενωση, που κόβουν βόλτες προεκλογικά στην πόλη, για να τάξουν και να ξεχάσουν αμέσως μετά, τα οράματα του κ. Λαμπράκη και των πνευματικών του παιδιών.

Οι άνθρωποι της Κομοτηνής, ανεξάρτητα από την πολιτική τους τοποθέτηση, έχουν στάση αξιοπρέπειας, στάση δημιουργίας απέναντι στις παραδόσεις τους, απέναντι στην Τέχνη, που στήριξε τις ελπίδες τους και τα όνειρά τους.

Δεν είναι κοσμοπολίτες, σουλατσαδόροι, έμποροι της μιζέριας και της φθήνιας, ξενομανείς και φαντασμένοι.

Γι' αυτό και τα πολιτιστικά τους κέντρα, οι όμιλοι και οι ενώσεις αγκαλιάζονται μαζικά από το λαό της Κομοτηνής.

"Μας παρουσιάζουν σαν παράξενους ανθρώπους με ιδιομορφίες, επειδή ασχολούμαστε με τον πολιτισμό", μας είπε ο πάτερ Δημήτριος, "όμως, δεν είμαστε. Αυτό που κάνουμε το θεωρούμε ανάγκη. Υπερασπιζόμαστε την ελληνική κουλτούρα, γιατί δε θέλουμε να αλλοτριωθούμε".

"Μας ζητάει η πολιτεία, από σύλλογοι, να γίνουμε εταιρείες, αν θέλουμε να μας χρηματοδοτήσουν", λέει ο Α. Αποστολίδης,πρόεδρος της Πολιτιστικής Κίνησης, αλλά έτσι ουσιαστικά δε μας ζητάνε να χειραγωγηθούμε;".

"Εμείς θέλουμε να διατηρήσουμε τις παραδόσεις μας, να τις βάλουμε μπροστά, να τις χρησιμοποιήσουμε για να βελτιώσουμε περισσότερο τις σχέσεις μας με τους συμπατριώτες μας χριστιανούς", λένε οι άνθρωποι από τον Ηφαιστο, μια συνοικία που κατοικείται από ανθρώπους της μουσουλμανικής μειονότητας. "Γιατί δεν ενδιαφέρεται η πολιτεία καθόλου για μας. Εμείς μέσα από το μορφωτικό σύλλογο "Ηφαιστος", θέλουμε να χτυπήσουμε και τη φτώχεια μας και τα τεχνητά εμπόδια που εθνικιστικοί κύκλοι από δω και από κει θέλουν να υψώσουν ανάμεσα στους κατοίκους της Κομοτηνής".

"Ηρθαν οι Πόντιοι από την πρώην Σοβιετική Ενωση, χωρίς κανέναν προγραμματισμό υποδοχής από την πολιτεία. Τους πετάξανε σε ένα γκέτο έξω από την Κομοτηνή και τους ξεχάσανε",μας λέει ο πρόεδρος του Μορφωτικού Συλλόγου Ποντίων Κομοτηνής και συνεχίζει: "Θεωρήσαμε χρέος μας να σταθούμε στο πλάι τους, να τους βοηθήσουμε, αφού η πολιτεία τους αγνόησε. Με δικές μας ενέργειες, πετύχαμε 12μηνη επιδότηση σε όσους επιχειρηματίες προσλαμβάνουν αυτούς τους ανθρώπους. Το αποτέλεσμα; Οι επιχειρηματίες πήραν την 12μηνη επιδότηση και τους πέταξαν όλους στο δρόμο, μόλις τέλειωσε το δωδεκάμηνο".

Αυτός είναι ο "όμορφος" κόσμος των καπιταλιστών, που υπηρετούν η σημερινή και η χτεσινή κυβέρνηση.

Ισως αυτοί οι ίδιοι επιχειρηματίες να είναι οι "χορηγοί" αυριανών καλλιτεχνικών εκδηλώσεων στην Κομοτηνή, που τζογάρουν τη ζωή των Ποντίων για να βελτιώσουν τον ίματζ τους".

Μέσα σε όλα αυτά, οι κομμουνιστές της πόλης με την ουσιαστική συμβολή και στήριξη πρωτοβουλιών που θωρακίζουν την πόλη από την κοσμοπολίτικη κενότητα της πολιτείας και τους στόχους της Ευρωπαϊκής Ενωσης κι έχουν τη θέση που τους ανήκει στην καρδιά των κατοίκων της Κομοτηνής. Δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους, για να συντηρήσουν τις παραδόσεις, να προετοιμάσουν την επόμενη γενιά δημιουργών με αξίες στην πόλη τους.

Η Κομοτηνή σήμερα δεν είναι διαφορετική στην αντιμετώπισή της από την κυβέρνηση απ' ό,τι η Ξάνθη, η Αλεξανδρούπολη, η Ικαρία, η Σάμος και τόσες άλλες περιοχές.

Οι εργαζόμενοι της χώρας μας, οι νέοι και οι νέες δεν πρόκειται να δεχτούν να "υπνωτιστούν" πολιτιστικά για να τους γίνει μεταμόσχευση "αξιών" και "συνείδησης".

Στήνουν καθημερινά τους πυρήνες της αντίδρασής τους. Πολλοί επώνυμοι και ανώνυμοι καλλιτέχνες συντονίζουν το βήμα και τη σκέψη τους στο "μέτωπο" των ανυπάκουων απέναντι στις προσταγές του μεγάλου κεφαλαίου και στις πολιτιστικές προτεραιότητες της κυβέρνησης.

Οι πολλοί πρέπει να γίνουν περισσότεροι και ουσιαστικότεροι.

Οι επιτροπές προσωπικοτήτων, τα δίκτυα πόλεων, τα νέα θεσμικά όργανα των καλλιτεχνών, που στήνει η κυβέρνηση για να θάψει τη γνήσια καλλιτεχνική δημιουργία, και ιδιαίτερα την προοδευτική, δεν είναι χώροι όπου μπορούν να βρουν έκφραση τα όνειρά τους και οι ελπίδες τους, έστω και αν πρόσκαιρα λύσουν κάποια οικονομικά προβλήματά τους.

Οι πολιτιστικοί και μορφωτικοί σύλλογοι, τα στέκια νεολαίας, τα ΔΗΠΕΘΕ και μια σειρά άλλοι κοινωνικοί φορείς είναι και πρέπει να παραμείνουν τα "κύτταρα" προοπτικής της καλλιτεχνικής δημιουργίας αυτού του τόπου.

Η πολιτεία προσπαθεί, μέσα από την οικονομική ασφυξία, να στραγγαλίσει την όποια δημιουργία τους.

Πρέπει να αποκρούσουμε αυτή την προσπάθεια.

Εχουμε όλοι χρέος.

Στ. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ