Ο "εγνωσμένου φιλοευρωπαϊκού προσανατολισμού" πρωθυπουργός ανέλαβε χτες στην προ ημερησίας διάταξης συζήτηση στη Βουλή όχι μόνο να εξωραϊσει την πολιτική της ΕΕ, αλλά να δώσει "όραμα" στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα των πολυεθνικών, ώστε να το καταστήσει ελκυστικό στα μάτια των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων που πλήττονται κάθε μέρα και περισσότερο από την πολιτική του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών.

Στην προσπάθειά του αυτή ο Κ. Σημίτης, αναπόφευκτα, δε δίστασε να αντιστρέψει τη σκληρή πραγματικότητα, ώστε να τη φέρει στα μέτρα του "οράματός" του. Συνειδητά, λοιπόν, προχώρησε σε μια προσπάθεια εξαπάτησης των λαϊκών στρωμάτων. Ετσι ισχυρίστηκε ότι "η βαθύτερη ενοποίηση" της ΕΕ θα οδηγήσει σε μια Ευρώπη με "κοινωνική δικαιοσύνη" (!), με "κοινωνική αλληλεγγύη" (!), σε "μια Ευρώπη της δημοκρατίας" (!).

Ακόμα, προκειμένου να "πείσει" για την αναγκαιότητα της βαθύτερης ενοποίησης της ΕΕ, δε δίστασε να προχωρήσει σε ψεύδη του τύπου ότι αν δεν προχωρήσει η ενοποίηση, "θα κυριαρχήσουν σε αυτή μόνο οι δυνάμεις της αγοράς" (!). Λες και σήμερα ή παλαιότερα κυριαρχούσαν οι δυνάμεις του σοσιαλισμού.

Εκεί που ξεπέρασε τον εαυτό του ο Κ. Σημίτης ήταν όταν επικαλέστηκε τη στάση της Βρετανίας στο Συμβούλιο υπουργών της ΕΕ, για να αποδείξει ότι η διατήρηση της ομοφωνίας στη λήψη αποφάσεων, ακόμα και για τα θέματα εξωτερικής πολιτικής, δεν ευνοεί το εθνικό συμφέρον. Αντίθετα το ευνοεί η λήψη των αποφάσεων... κατά πλειοψηφία!

Οι υποκλίσεις στα κελεύσματα των πολυεθνικών δεν έχουν όρια.