Την ίδια ώρα, που χιλιάδες αγρότες διαδήλωναν στους δρόμους της Αθήνας την απόφασή τους να μείνουν και να καλλιεργήσουν τη γη τους, ο πρωθυπουργός προχωρούσε και, μάλιστα, με "υπερβάλλοντα ζήλο", πείσμα και πρωτόγνωρη αποφασιστικότητα, στο δρόμο που έχει χαράξει το Διευθυντήριο των Βρυξελλών, για ξεκλήρισμα των αγροτών και τον αφανισμό των κτηνοτρόφων.

Η αδιάλλακτη συμπεριφορά αυτή του Κ. Σημίτη απέναντι στους αγρότες δεν προκαλεί καμία έκπληξη. Ερχεται, ως φυσιολογική εξέλιξη ανάλογης συμπεριφοράς, που έχει επιδείξει απέναντι στους εργαζόμενους, στους συνταξιούχους, στους δημόσιους υπάλληλους κ.ά. Η στάση αυτή της κυβέρνησης Σημίτη είναι προφανές ότι απορρέει από την αντιλαϊκή πολιτική, που έχει αναλάβει να προωθήσει και τις δεσμεύσεις της, απέναντι στα μεγάλα αφεντικά και την ΕΕ.

Σε τι συνίσταται αυτός ο "εκσυγχρονισμός" της κυβέρνησης, τουλάχιστον όσον αφορά την αντιμετώπιση των λαϊκών αιτημάτων;

- Κατ' αρχάς, αποφεύγουν, όπως ο διάβολος το λιβάνι, να "εκτίθενται" απέναντι στα αγωνιζόμενα λαϊκά στρώματα, τόσο με υποσχέσεις, όσο, πολύ περισσότερο, και με συγκεκριμένες δεσμεύσεις. Ο Κ. Σημίτης έχει φθάσει σε τέτοιο σημείο περιφρόνησης των λαϊκών αναγκών, ώστε ακόμα και για τους χαμηλοσυνταξιούχους απέφυγε οποιαδήποτε δέσμευση, ενάντια ακόμα και στις "εκκλήσεις" τμήματος του ΠΑΣΟΚ και μελών της κυβέρνησης. Βέβαια, δεν πρωτοτυπεί. Πριν από αυτόν, από τη θέση μάλιστα του προέδρου του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο Μ. Εβερτ, τουλάχιστον μέχρι πριν λίγο καιρό, είχε ακολουθήσει με αξιοζήλευτη συνέπεια αυτόν το δρόμο. Με άλλα λόγια, είναι γνώρισμα των αυτοαποκαλούμενων "εκσυγχρονιστών", όλων των χρωμάτων του δικομματισμού, η πλήρης αποδέσμευση από τα λαϊκά συμφέροντα και η αυτο-θωράκιση απέναντι στις πιέσεις που ασκούνται με τους αγώνες.

- Ταυτόχρονα, όμως, δε διστάζουν να απαριθμούν και να περιγράφουν τα προβλήματα των λαϊκών στρωμάτων, προκειμένου να χρησιμοποιήσουν την άσχημη αυτή κατάσταση, για να στοιχειοθετήσουν την - αναγκαία κατά τη δική τους γνώμη - σκληρή, αντιλαϊκή και αδιέξοδη πολιτική τους.

- Η άλλη όψη αυτής της αυταρχικής συμπεριφοράς είναι η πρόσκληση σε ...κοινωνικό διάλογο και επίτευξη κοινωνικής συμφωνίας. Μια πρόσκληση, με εξόφθαλμο τον πραγματικό της στόχο, που δεν έχει να κάνει σε τίποτε με διάλογο, αλλά επιδιώκει τον εγκλωβισμό των λαϊκών στρωμάτων και την παγίδευσή τους, στη λογική των αντιλαϊκών επιλογών και του δήθεν μονόδρομου.

- Κι από κοντά έρχεται η τελική σφραγίδα. Η προβολή των κοινοτικών ντιρεκτίβων και οδηγιών, των διάφορων φιλομονοπωλιακών και αντεργατικών μέτρων, ως δήθεν λύσεων και διεξόδων στα προβλήματα του λαού και της χώρας...