"Σαν ατσάλινο τείχος" ξεκίνησε ο σύντροφος Μίμης, ο σύντροφός μας, το δικό του ταξίδι για την αιωνιότητα. Προς τα κει ξεπροβοδίσαμε χτες το μεσημέρι τον Δημήτρη Ραβάνη - Ρεντή, τον Ανθρωπο της Εθνικής Αντίστασης, του ΚΚΕ, του "Ρ". Τον κομμουνιστή, τον ποιητή, το λογοτέχνη, το δημοσιογράφο. Εναν ανυπόκριτα σεμνό, πολύπλευρα δημιουργικό, έναν γλυκύτατο, ακάματο, ένα βαθύτατα ρομαντικό άνθρωπο, του οποίου το έργο κληροδοτείται για να διδάσκει αγωνιστικό και ανθρώπινο ήθος στις νεότερες γενιές. Το δημιουργό ποιημάτων που έγιναν ύμνοι σε μυριάδες και μυριάδες στόματα τον καιρό της Εθνικής Αντίστασης, που τα τραγούδησαν με βρωντώδη φωνή οι λαϊκοί αγωνιστές σε όλες τις δεκαετίες που ακολούθησαν, που τα ψελίσαμε στην εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Καλό ταξίδι σύντροφε Μίμη. Δε θα σε ξεχάσουμε ποτέ. Θα 'χουμε πάντα στο μυαλό μας το παράδειγμά σου και τους στίχους σου: "Παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους, γυναίκες και άνδρες με όπλα στους δρόμους...".