Κυριακή 7 Απρίλη 1996
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 20
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ
Τιμολογιακή πολιτική χωρίς κοινωνικά κριτήρια

Οι περίπτωση με τους φουσκωμένους λογαριασμούς και η "βελτίωσή" τους, που έγινε παράλληλα με αύξηση των παγίων, είναι ενδεικτική. Οπως ενδει κτικό είναι και το γεγονός ότι μεγάλωσε η ψαλίδα ανάμεσα στην τιμή για κάθε κιλοβατώρα οικιακού και βιομηχανικού ρεύματος

Η καθημερινή αποψίλωση της ΔΕΗ, από κάθε στοιχείο του κοινωφελούς της χαρακτήρα, είναι το αποτέλεσμα του "εκσυγχρονισμού" της επιχείρησης με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια ή αλλιώς "κερδοσκοπικά κριτήρια", τα οποία εφαρμόζει η κυβέρνηση, υλοποιώντας τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Ενδεικτικό προς αυτό είναι η τιμολογιακή πολιτική της επιχείρησης, που κινείται όλο και περισσότερο στην κατεύθυνση "οι μικροί καταναλωτές να επιδοτούν τους μεγάλους".

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του προϋπολογισμού του 1996 της επιχείρησης, το ποσοστό των αυξήσεων στην οικιακή κατανάλωση στην περίοδο 95/94 έφτασε το 7,87% ανά κιλοβατώρα. Την ίδια περίοδο το ποσοστό των αυξήσεων ανά κιλοβατώρα στην εμπορική χρήση έφτασε το 7,56%, στη γεωργική το 8,16% και στη βιομηχανική το 4,2%. Τα ποσοστά αυξήσεων για το φωτισμό οδών και πλατειών έφτασε το 7,84% ανά κιλοβατώρα, ενώ στους μεγάλους καταναλωτές υπερυψηλής τάσης (εκτός ΠΕΣΙΝΕ και Λάρκο) έφτασε μόλις το 1,28%.

Από τα παραπάνω στοιχεία προκύπτει ξεκάθαρα ότι ο μεγάλος κερδισμένος για άλλη μια φορά είναι το μεγάλο κεφάλαιο, ενώ, αντίθετα, αυτός που συνέβαλε περισσότερο στην αύξηση των εσόδων της επιχείρησης είναι ο οικιακός καταναλωτής, αφού η μόνη κιλοβατώρα που αυξήθηκε παραπάνω απ' την οικιακή ήταν η γεωργική. Οι οικιακοί καταναλωτές επιβαρύνθηκαν επιπλέον και με τα ποσοστά αυξήσεων των κιλοβατωρών στην κατανάλωση των δήμων και του δημοσίου, οι οποίες κινήθηκαν περίπου στα ίδια επίπεδα με αυτά της οικιακής κιλοβατώρας, πληρώνοντάς τες με τη μορφή τελών και φόρων.

Η αποκάλυψη της αντιλαϊκής πολιτικής, που η κυβέρνηση ακολουθεί μέσω της τιμολογιακής πολιτικής των ΔΕΚΟ, τις τελευταίες μέρες έγινε πιο απτή στους καταναλωτές οικιακού ρεύματος, μέσα απ' τους φουσκωμένους λογαριασμούς που κλήθηκαν να πληρώσουν. Αποκαλύφθηκε ότι οι οικιακοί καταναλωτές από 1/7/95 επιβαρύνθηκαν με αυξήσεις που έφτασαν ως και το 40%, ενώ την ίδια στιγμή το βιομηχανικό τιμολόγιο δεν πήρε την παραμικρή αύξηση.

Η κυβέρνηση κάτω απ' το βάρος των αντιδράσεων αναγκάστηκε να πάρει πίσω το τιμολόγιο - "χαράτσι" όχι όμως και τη "λογική" του και τις αυξήσεις. Το νέο τιμολόγιο, που ανακοίνωσε η υπουργός Ανάπτυξης, Βάσω Παπανδρέου, κινείται - όπως εξάλλου είχε προαναγγείλει η ίδια - στην ίδια λογική της επιδότησης δηλαδή των μεγάλων καταναλωτών μέσω των αυξήσεων, που επιβάλλει στους μικρούς. Ετσι παρά τις φαινομενικές μειώσεις σε κάποια κλιμάκια οι καταναλωτές θα συνεχίσουν να πληρώνουν αυξημένα πάγια κατά 13,6% έως και 58%, καθώς και αυξήσεις στην τιμή της κιλοβατώρας της τάξης του 10% για τις καταναλώσεις του κλιμακίου (801 - 1.600 κιλοβατώρες), του 12% για τις καταναλώσεις του κλιμακίου (1.601 - 2.000 κιλοβατώρες) και του 47% για καταναλώσεις του κλιμακίου (από 2.000 κιλοβατώρες και πάνω).

Η κυβέρνηση περιορίστηκε, δηλαδή, στο να προβάλει ένα φιλολαϊκό προφίλ, εξακολουθώντας να αφήνει στο απυρόβλητο τους μεγάλους βιομηχανικούς καταναλωτές, τους οποίους επιδοτεί ποικιλοτρόπως. Γενικότερα αρνείται να δώσει συνολικότερες λύσεις σε μια άλλη κατεύθυνση που θα επιτρέψουν στη ΔΕΗ να ανταποκριθεί στο ρόλο της ως κοινωφελούς επιχείρησης, που θα παρέχει στο λαό φτηνό ρεύμα και ποιοτικές υπηρεσίες. Είναι γνωστό και στην κυβέρνηση ότι η τιμή της κιλοβατώρας θα ήταν πολύ πιο χαμηλή, εάν δε μετακυλούσε σε αυτή το κόστος πολλών δισ. δρχ. με τα οποία επιβαρύνεται η ΔΕΗ απ' την προνομιακή μεταχείριση κάποιων μεγάλων επιχειρήσεων.

Ενδεικτικό παράδειγμα είναι αυτό της ΠΕΣΙΝΕ, απ' την οποία η ΔΕΗ έχει συσσωρεύσει ζημιά ύψους περίπου μισού δισεκατομμυρίου. Επιπλέον η ΔΕΗ επιβαρύνεται με ένα τεράστιο κόστος που προκύπτει απ' τις αναθέσεις των μεγάλων έργων της επιχείρησης σε πολυεθνικές με τέτοιο τρόπο που να κερδοσκοπούν εις βάρος της οι πολυεθνικές επιχειρήσεις. Ενας άλλος τομέας,εάν βέβαια στις προθέσεις της κυβέρνησης δεν ήταν μόνο η εξυπηρέτηση του μεγάλου κεφαλαίου και των σχεδίων της ΕΕ με απώτερο στόχο την ιδιωτικοποίηση τελικά της επιχείρησης, είναι η χάραξη μακροπρόθεσμου προγράμματος της ΔΕΗ και η εξασφάλιση της υλοποίησής του. Είναι γεγονός ότι έως τώρα όλα τα προγράμματα της επιχείρησης ανατράπηκαν κάτω απ' την πίεση των πολυεθνικών εταιριών.

Χρύσα ΛΙΑΓΚΟΥ


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ